Όταν σφίγγουν τα γάλατα

07:21 4/3/2014 - Πηγή: Matrix24

Η ζωή στη Ελλάδα είναι ωμή, γεμάτη σκληρές και πικρές αλήθειες σε μια παράσταση χωρίς αισιόδοξη κατάληξη και δοξασμένα φινάλε. Αυτή είναι μια πρώτη διαπίστωση για όσους απέδρασαν από το αστικά σύνορα το Σαββατοκύριακο πριν τη Σαρακοστή.

Η δεύτερη διάγνωση όσων είχαν το νου τους πέραν των νηστίσιμων στα Κούλουμα, ήταν ότι η Ελληνική επαρχία βιώνει συμπτώματα διαφθοράς, ανομίας και φοροδιαφυγής εξίσου με τα αστικά κέντρα. Με τις παρωχημένες δομές να μένουν άθικτες, με τις αδικίες να διευρύνονται, και τη δικαιοσύνη σε υποχώρηση.

Τέλος,

εκείνοι που περιηγήθηκαν το τριήμερο στην ελληνική περιφέρεια, είχαν τουλάχιστον μια ευκαιρία να αντιληφθούν από κοντά ότι η επιτηρούμενη Ελλάδα δείχνει υπερβολική σημασία σε εντολοδόχους και τεχνοκράτες που απεργάζονται σχέδια που πλήττουν την πρωτογενή της παραγωγή.

Με δεδομένη την επεξεργασία κυβερνητικού νομοσχεδίου για την μερική – αν όχι πλήρη- απελευθέρωση στο «φρέσκο» γάλα, οι κτηνοτρόφοι της χώρας είναι ανάστατοι. Παρά τις αντιδράσεις του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Αθ. Τσαυτάρη και του αναπληρωτή του Μαξ. Χαρακόπουλου- οι οποίοι φέρονται να μην ανταλλάσσουν μεταξύ τους ούτε καλημέρα- η πλήρης απορρύθμιση της αγοράς γάλακτος εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη βιωσιμότητα των μικρομεσαίων κτηνοτροφικών επιχειρήσεων.

Οι επί χρόνια χαρακτηριζόμενες ως συντεχνίες και εκπρόσωποι κατεστημένων συμφερόντων, οι οποίες ήδη έχουν πληγεί σφοδρά από την κρίση, αντιδρούν ως προς τα προσδοκώμενα οφέλη από την απελευθέρωση των τιμών και των υπηρεσιών τους. Ειδικότερα από τη στιγμή που ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης δήλωσε ευθαρσώς ότι «Το συμφέρον του καταναλωτή είναι πιο σημαντικό από κάθε συμφέρον μιας υπερπροστατευμένης ομάδας».

Το πόσο τώρα ανήκουν στην ίδια κατηγορία κτηνοτρόφοι, ελαιοπαραγωγοί, φουρναραίοι, φαρμακοποιοί και βιβλιοπώλες, είναι συζητήσιμο. Και ακόμα πιο αμφιλεγόμενο, σε μια χώρα με πολλαπλές στρεβλώσεις και ιδιαιτερότητες, είναι αν αυτοί αποτελούν «κλειστά» ή «προστατευόμενα» επαγγέλματα το άνοιγμα των οποίων θα αναζωογονήσει την οικονομία και θα ενισχύσει το ΑΕΠ.

Επί της ουσίας, όμως ,πρόκειται για επιμονή των δανειστών για την εφαρμογή μέτρων ενίσχυσης δήθεν του ανταγωνισμού σύμφωνα με την πάγια εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ . Μια συνταγή που προβλέπει υπεραισιόδοξα , ως προς τα προσδοκώμενα οφέλη, την απελευθέρωση τιμών και υπηρεσιών στα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, το ψωμί, και τα βιβλία, πέραν του γάλακτος.

Σημασία , όμως , έχει και ποιος τα προτείνει. Ο γ.γ του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία π.χ. δεν είναι τυχαία περίπτωση. Στη διάρκεια της διετούς θητείας του ως Υπουργός Οικονομικών του Μεξικού περιέκοψε έξι φορές τις δημόσιες δαπάνες. Και ως αρχιτέκτονας της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους της χώρας του οδήγησε σε κατακρυμνηστική υποβάθμιση του βιοτικού επίπεδου του ντόπιου πληθυσμού.

Ένας ούλτρα νεοφιλελεύθερος που γαρνίρει την αγιογραφική αφήγησή του με τους αφελείς κώδικες ενός σωτηριολογικού παραμυθιού. Ένας άκαμπτος οικονομικά ηθικολόγος που κερνά εφησυχαστικά στους απεγνωσμένους υπόσχεση ζωής και μετά το χρέος. Έως τότε , βέβαια έχει συστήσει στους πολίτες αυτής της χώρας να προσθέσουν παλάντζες στους φούρνους, να τσιμεντάρουν και την υπόλοιπη Αττική, να χαζεύουν επί 10 μέρες τα «φρέσκα» γάλατα στα ράφια των σουπερμάρκετ ώσπου να φτάσουν εγκαίρως τα Ολλανδικά γελαδινά αποθέματα.

Σύμφωνα με τη μελέτη αξιολόγησης της ανταγωνιστικότητας του ΟΟΣΑ , που κόστισε στους Έλληνες φορολογούμενους 1 εκατ. ευρώ, πρότεινε και αρκετά ακόμη που έγιναν ασμένως δεκτά από τη τρόικα. Να αγοράζουν για παράδειγμα οι εγχώριοι καταναλωτές χύμα βιταμίνες και παυσίπονα στα σούπερ μάρκετ, να ψωνίζουν και τις Κυριακές ενώ συμπληρωματικά υποδεικνύει να μη απαιτείται για τα απορρυπαντικά άδεια από το Γενικό Χημείο του Κράτους. Προφανώς για να ρισκάρει η Ελληνίδα νοικοκυρά μια μεταθανάτια εμπειρία από κάποια τοξική χλωρίνη.

Όλες αυτές λύσεις, φυσικά, προτείνονται για άρση των στρεβλώσεων στη αγορά. Και οι οποίες υποτίθεται ότι θα μειώσουν τις τιμές των προϊόντων. Σύμφωνοι, όλοι αποδέχονται τη φτήνια στα καταναλωτικά προϊόντα. Ωστόσο η συγκεκριμένη απορρύθμιση εγκυμονεί και τερατώδης συνέπειες. Κυρίως απειλεί τη βιωσιμότητα των ήδη ξεχαρβαλωμένων από τη κρίση μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Δεδομένου ότι η πλειονότητα των θέσεων εργασίας, εδράζεται σε εγχώριες επιχειρήσεις και βιοτεχνίες με 20 περίπου εργαζόμενους, ελλοχεύει ο κίνδυνος ότι με την απελευθέρωση και ενδεχόμενη μείωση των τιμών να αυξάνεται ταυτόχρονα και η ανεργία. Και το ερώτημα παραμένει. Τι να το κάνει κανείς τη υπερπροσφορά φτηνού γάλακτος ή γιαουρτιού αφού σαν απολυμένος από την κτηνοτροφική μονάδα δεν θα μπορεί να το αγοράσει όσο και κάνει;

Και ακόμα χειρότερα τι απαντά μια κυβέρνηση στο παράδοξο μοντέλο χαμηλών τιμών και υπερδιογκωμένης ανεργίας και πώς διαχειρίζεται ότι ο μακροχρόνια άνεργος και ο κλαταρισμένος μικροεπιχειρηματίας δεν μπορούν να ωφεληθούν από την ενδεχόμενη φτήνια; Κυρίως, όμως, ποιος της εγγυάται ότι θα λειτουργήσει υγιής ανταγωνισμός και δεν θα συγκροτηθούν καρτέλ και ολιγοπώλια;

Εν τούτοις η κλισέ απάντηση εταίρων και δανειστών είναι ότι όλα αυτά θα τα διορθώσουν οι δυνάμεις της αγοράς που δρουν αμείλικτες ακόμα και σε μια ετοιμόρροπη παράγκα. Το ότι αυτές δεν έχουν , μέχρι τώρα , απελευθερώσει κανένα από τη παγίδα των ανισοτήτων περνάει μάλλον απαρατήρητο από μια κυβέρνηση που υποδύεται ότι έχει βρει τη λύση στο πρόβλημα της ακρίβειας. Υπενθυμίζοντας, δυστυχώς, ότι σε ένα τοπίο στο οποίο οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και οι έννοιες το περιεχόμενο τους , δεν έχει πάρει καν χαμπάρι ότι «έσφιξαν τα γάλατα».