Πολιτική κίνηση από διαγραμμένους και αποχωρήσαντες από το ΚΚΕ

17:35 11/7/2014 - Πηγή: Matrix24

Οι διαφωνούντες του ΚΚΕ προχώρησαν έτσι σε ένα ακόμη βήμα κλιμάκωσης της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης με την ηγετική ομάδα του Περισσού, στην οποία καταλογίζουν ευθύνες για την πορεία του κόμματος και αλλοίωση των χαρακτηριστικών του.

Όπως αυτοπροσδιορίζονται στην πολιτική διακήρυξή τους, «δεν είμαστε άγνωστοι, δεν είμαστε μεσσίες, δεν ισχυριζόμαστε ότι κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια κι ότι έχουμε όλες τις λύσεις».

«Είμαστε κομμουνιστές. Προερχόμαστε από το ΚΚΕ

και βρεθήκαμε έξω από αυτό -είτε γιατί διαγραφήκαμε είτε γιατί αποχωρήσαμε- παρά τη θέλησή μας. Γιατί δεν σιωπήσαμε. Γιατί δεν θελήσαμε στο όνομα του κόμματος, των συμβόλων και της σφραγίδας του τιμημένου και ιστορικού ΚΚΕ να παραδώσουμε την ουσία. Να απαρνηθούμε τις αρχές, την ιστορία, την ιδεολογία και τα ιδανικά που μας στράτευσαν σ' αυτό. Να το βλέπουμε να καταστρέφεται και να μεταλλάσσεται και να μην κάνουμε τίποτα» αναφέρουν υποστηρίζοντας ότι «τις ίδιες σκέψεις και αγωνίες με μας ενστερνίζονται χιλιάδες κομμουνιστές και λαϊκοί αγωνιστές μέσα και έξω από το ΚΚΕ».

«Δεν είμαστε πολιτικό κόμμα»

Οι διαφωνούντες δηλώνουν ότι η Κίνησή τους «δεν είναι πολιτικό κόμμα» και ότι «δεν έχει σκοπό να απαρνηθεί αυτό που σηματοδοτεί ιστορικά το ΚΚΕ, να γυρίσει την πλάτη στους συντρόφους που είναι μέσα στο κόμμα και αγωνιούν για την τύχη του». «Η κίνησή μας έχει σκοπό να συμβάλει στη διαμόρφωση των όρων, ώστε το κόμμα της εργατικής τάξης όπως το γνωρίσαμε και όπως εκείνη το έχει ανάγκη να μην τελειώσει με το ΚΚΕ, εφόσον η ηγεσία του συνεχίσει στον ίδιο καταστροφικό δρόμο» επισημαίνουν.

Μάλιστα, αναφέρουν ότι «δεν μπορούμε να αφήσουμε τους τίμιους κομμουνιστές και κομμουνίστριες που διαγράφονται ή αποχωρούν από το ΚΚΕ να πάνε σπίτι τους, να κυριαρχηθούν από την απογοήτευση, να παραιτηθούν από την ταξική πάλη, να ηττηθούν».

«Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την αλλοίωση της ιστορίας και της ταυτότητας του ελληνικού επαναστατικού κινήματος, της απαξίωση και τη λήθη του διεθνούς επαναστατικού κινήματος, την διαστρέβλωση και το χαντάκωμα της θεωρίας μας. Οι κομμουνιστές που θέλουν το κόμμα τους όπως το γνώρισαν κι όπως πρέπει να είναι στις σημερινές συνθήκες πρέπει να οργανωθούν και να δράσουν. Πρέπει να αγωνιστούν για τα πιστεύω τους», σημειώνουν.

Βολές κατά της ηγεσίας

Η κριτική τους συνοψίζεται στην άποψη ότι «το ΚΚΕ, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα με την ευθύνη των καθοδηγητικών του οργάνων, δεν μπορεί να επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο, να οργανώσει τους καθημερινούς αγώνες για την επιβίωση του λαού, να προωθήσει την ενότητα της εργατικής τάξης και τη συμμαχία της με τα άλλα εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα τμήματα της κοινωνίας, να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας».

«Με τη σημερινή του πολιτική, την τακτική που εφαρμόζει, τις ιδεολογικές και πολιτικές του αντιλήψεις, το πρόγραμμα που ψήφισε στο τελευταίο συνέδριο του, την αναθεώρηση της ιστορίας του που προωθεί, μόνο ως σεχταριστικός φορέας, ο οποίος εξ αντικειμένου δρα ανασχετικά στους αγώνες και στην ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης, μπορεί να λειτουργήσει» υπογραμμίζουν.

Υποστηρίζουν ότι «όσο το ζήτημα αυτό δεν λύνεται, θετική προοπτική για την εργατική τάξη και το λαό δεν μπορεί να διαμορφωθεί». Όπως αναφέρουν «η ανάγκη μαζικού και ισχυρού πολιτικά και ιδεολογικά μαρξιστικού λενινιστικού κομμουνιστικού κόμματος σήμερα είναι επιτακτική όσο ποτέ και πρέπει να υπάρξει λύση» και τονίζουν ότι «είναι καθήκον πρωτίστως των μελών, των οπαδών και των φίλων του ΚΚΕ».

«Όχι, όμως, μόνο αυτών. Για τη λύση του προβλήματος αυτού αγωνιούν, σκέφτονται και προβληματίζονται χιλιάδες αριστεροί, χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές ενταγμένοι και ανέντακτοι. Το ζήτημα είναι πώς θα λυθεί. Ποιες δυνάμεις θα πάρουν την πρωτοβουλία. Λύση ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρξει έξω από τους κομμουνιστές και το ΚΚΕ, το πρόβλημα του οποίου έγκειται κυρίως στην πολιτική, στην αλλοίωση της ιδεολογίας του και φυσικά στη ηγετική του ομάδα» προσθέτουν, επισημαίνοντας ότι «όσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά λυθεί αυτό το πρόβλημα τόσο το καλύτερο».

Και καταλήγουν: «Ελπίδα και προοπτική μπορεί να υπάρχει μόνο με ένα κόμμα που, στηριγμένο στον Μαρξισμό - Λενινισμό, θα μελετάει την σύγχρονη πραγματικότητα και θα γενικεύει μέσα από αυτή αντί να την προσαρμόζει σε σχήματα και γενικεύσεις καταστάσεων που προηγήθηκαν. Ο Μαρξισμός απαιτεί από τους κομμουνιστές συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης κι όχι γενικόλογες διατυπώσεις παντός καιρού. Ελπίδα και προοπτική μπορεί να υπάρχει μόνο με ένα κόμμα που θα έχει ένα σύγχρονο πρόγραμμα το οποίο θα ξεκινάει από τα σημερινά προβλήματα της εργατικής τάξης, θα την εμπνέει και θα την καθοδηγεί ώστε παλεύοντας στο σήμερα να δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις για να ανταποκριθεί στην ιστορική της αποστολή. Μόνο με ένα πραγματικό κόμμα νέου τύπου που θα εφαρμόζει τους λενινιστικούς κανόνες συγκρότησης και λειτουργίας του, με μια ηγεσία πιστή στο μαρξισμό λενινισμό».