Πολιτικοί αυτόχειρες

07:28 9/3/2013 - Πηγή: Matrix24

Πότε στρέφεται ο άνθρωπος κατά του εαυτού του; Καθημερινά διαβάζουμε στις εφημερίδες για αυτοκτονίες οι οποίες έχουν να κάνουν με οικονομικά αδιέξοδα που αργά ή γρήγορα εξώθησαν και εξωθούν συνανθρώπους μας να πάνε στον αγύριστο και στο μη περαιτέρω. Ο πολίτης που ακόμα νιώθει μακριά από τη διακεκαυμένη ζώνη της κρίσης και της αυτοκαταστροφικής ύφεσης θα λέγαμε ότι φοράει γάντια και προστατευτική μάσκα για να διαβάσει στα ψιλά τις περιπτώσεις αυτοκτόνων – ουσιαστικά παρόμοια απονενοημένα διαβήματα δεν τον αφορούν. Αντίθετα ξεσκάει ακούγοντας ή λέγοντας ανέκδοτα, όπως εκείνο με τους δύο γέρους.

Ρωτάει ο πρώτος υπέργηρος τον φίλο του και ομήλικο : τι γνώμη έχεις για τον θάνατο; Και αποκρίνεται ο άλλος : ασφαλώς είμαι κατά… Κατά είμαστε όλοι, εμείς οι ψευτοκαρυωτάκηδες άνευ θανάτου, ωστόσο καθημερινά ο αριθμός των αυτοκτόνων διογκούται (υπερέβη ήδη τις 3.000) και συνεχίζει ακάθεκτος.

Τα σημειώματα που αφήνουν οι αυτοκτόνοι αναφέρονται – που άλλου;- στην κρίση. Μιλούν για χρέη, για αδιέξοδα, για ντροπή, για την αδυναμία τους να δώσουν παρών, για το αίσθημα του υπεράριθμου που αργά άλλά σταθερά τους έξώθησε εκτός εαυτού. Ενώ λοιπόν η καταδίκη σε θάνατο απαγορεύτηκε πλέον δια νόμου, ο αυτόχειρας - ενώπιον του ατομικού του δικαστηρίου - γίνεται θύτης και αυτόχρημα θύμα. Με άλλα λόγια σπάζει τον καθρέφτη. Μιλάμε για εκατοντάδες νέους ανθρώπους, γυναίκες επιχειρηματίες, ηλικιωμένους, πρώην εύπορους, κάθε καρυδιάς καρύδι τέλος πάντων που ως αυτοδίδακτοι μαθαίνουν την αυτοκτονία με μέθοδο άνευ διδασκάλου. Πτώσεις απο μπαλκόνια, αυτοπυροβολισμοί, απαγχονισμοί, πνιγμοί, ασφυξίες και άλλα παρεμφερή μέσα συγκροτούν ένα τσίρκο θανάτου όπου ο οξαποδώ πλήττει άπαξ και δια παντός. Γενικά η κοινωνία έχει έξοδο κινδύνου και έξοδο θανάτου.

Ωστόσο κάθε αυτόχειρ δε σημαίνει ότι πάσχει από αιφνίδια φτώχεια, ότι τον στρώνουν στο κυνήγι οι δανειστές του ή ότι ντρέπεται να κοιτάξει τους συνανθρώπους του. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός γόνου εφοπλιστικής οικογένειας που κατέληξε αυτόχειρ επειδή έχασε δύο δικούς του ανθρώπους μέσα σε λίγες μέρες και προτίμησε να παρηγορηθεί με τον ήχο του περιστρόφου. Λέγεται μάλιστα ότι κατέφυγε σε σουρεαλιστικά φερσίματα. Συγκεκριμένα βρέθηκαν στο δωμάτιό του πολλές χιλιάδες ευρώ όχι σε χρηματοκιβώτιο, όχι φυλαγμένα στο στρώμα, αλλά πετσοκομμένα! Μάλιστα. Συγκεκριμένα, ο αυτόχειρ είχε πάρει ψαλίδι και έκοβε επί ώρες τα χαρτονομίσματα σε μικρές ταινίες. Ήθελε να εκδικηθεί κάποιους οικείους; Ήθελε να γελοιοποιήσει το ίδιο το χρήμα;

Μια άλλη έξοδος θανάτου – πέρα απο τους αυτόχειρες, τους απρόσεκτους οδηγούς, τους ερωτευμένους άνευ ανταποκρίσεως – δυστυχώς είναι η θέρμανση του σπιτιού ή πιο σωστά οι λεγόμενες «αστικές πυρκαγιές». Όσοι έχουν τρόπο να πληρώνουν το πετρέλαιο είναι τυχεροί. Από καλοριφέρ δεν τα κακάρωσε κανείς. Ωστόσο, καθώς η ακρίβεια του πετρελαίου κατέστη περιλάλητη, η πολυμήχανη αγορά πλάσαρε αμέσως διάφορες σόμπες. Ηλεκτρικές, σόμπες υγραερίου, αλογόνου, σόμπες «μαϊμούδες» που είναι πολύ επικίνδυνες για παιδιά, για άτομα με κινητικά προβλήματα, μεθυσμένους, ηλικιωμένους κτλ. Η έρευνα απέδειξε ότι από το 2002 έως το 2010 προέκυψαν 326 θάνατοι από αστικές πυρκαγιές. Ανά έτος, ο μέσος αριθμός αστικών πυρκαγιών είναι 19.843. Στην Αττική φτάνουν τις 8.954, με αποτέλεσμα ένα και μισό άτομο να πεθαίνει κάθε μήνα στην Αττική εξαιτίας των αστικών πυρκαγιών. (έρευνα Ανδριανού Γκουρμπάτση). Τα θύματα χάνουν τη ζωή τους από ανθρώπινη απερισκεψία, από τροχαία δυστυχήματα, από αυτοπυροβολισμό, ενώ υπάρχει και ένα ποσοστό θυμάτων εγκληματικής ενέργειας. Σημαντικό είναι το ποσοστό ατόμων που χρησιμοποίησαν κάποιο εύφλεκτο υγρό (βενζίνη συνήθως, οινόπνευμα ή πετρέλαιο) και έβαλαν φωτιά στα ρούχα τους.