Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί ο Σακχαρώδης Διαβήτης

19:22 25/6/2014 - Πηγή: Matrix24

«Είμαι 100 ετών και 26 ημερών και εδώ και 35 χρόνια ζω με το φίλο μου, το Σακχαρώδη Διαβήτη. Την προηγούμενη Πέμπτη ήμουν έξω έως τις 3 τα ξημερώματα και αναρωτήθηκα, έτσι είναι οι διαβητικοί;» είπε χαρακτηριστικά η Έλεν Μαντζουράνη, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, που είχε τίτλο: «Με διαβήτη στα 100».

Η ίδια χαρακτήρισε τον εαυτό της αγωνίστρια, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Παλεύω και ακολουθώ πιστά τις οδηγίες των γιατρών μου. Το ότι δεν ακούω και δεν βλέπω πολύ καλά δεν οφείλεται στο διαβήτη αλλά στα 100

χρόνια και κάτι».

«Ο διαβήτης μπορεί να γίνει φίλος και να έχουμε ζωή με ποιότητα και μακροζωία», ανέφερε η Αθανασία Καρούνου, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη και απόδειξη αυτού, είπε, είναι η κ. Μαντζουράνη. Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια πάθηση που απαιτεί θεραπευτική αγωγή με άθληση και διατροφή, εκπαίδευση στα ιατρικά και φαρμακολογικά εργαλεία για πρόληψη των επιπλοκών, πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες και ψυχολογική υποστήριξη, είπε.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο σακχαρώδης διαβήτης έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας και εξελίσσεται σε μείζον παγκόσμιο πρόβλημα για την ανθρώπινη υγεία. Ο αριθμός των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη ανέρχεται σε 382 εκατ., ενώ τεράστιος είναι και ο πληθυσμός που παραμένει αδιάγνωστος και, συνεπώς, χωρίς θεραπεία.

Στην Ελλάδα το 54% των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη θεωρούνται αρρύθμιστα, ανέφερε ο Ιωάννης Ντούπης, διευθυντής του Παθολογικού Τμήματος και του Διαβητολογικού Ιατρείου του Ναυτικού Νοσοκομείου, προσθέτοντας ότι η μη ρύθμιση του διαβήτη αποτελεί την πρώτη αιτία παγκοσμίως για μη τραυματικούς ακρωτηριασμούς, νεφρικής ανεπάρκειας τελικού σταδίου και τύφλωσης.

Σύμφωνα με τον κ. Ντούπη, οι ασθενείς παραμένουν αρρύθμιστοι κυρίως επειδή αδυνατούν να κατανοήσουν την αξία του αυτοελέγχου και της αυτορύθμισης, η οποία «αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της πρόληψης των διαβητικών επιπλοκών».

Βασικούς πυλώνες πρόληψης, ανέφερε ο κ. Ντούπης, αποτελούν η συμμόρφωση στη θεραπεία, ο αυτοέλεγχος (μέτρηση) και η αυτοδιαχείριση, η διατροφή η φυσική δραστηριότητα και ο τακτικός έλεγχος οργάνων-στόχων (πόδια, οφθαλμοί, καρδιά κ.ά.).