Πρόσκληση Τσίπρα προς βιομήχανους για «νέα κοινωνική συμφωνία»

17:08 28/5/2014 - Πηγή: Matrix24

Του Γιώργου Μελιγγώνη

Η ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον ΣΕΒ είχε τρεις κύριους άξονες: πρώτον, την δριμεία επίθεση προς την κυβέρνηση και την προειδοποίησή του να μην αποφασίσει ο πρωθυπουργός μόνος του τον επόμενο Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και τον επόμενο επίτροπο της Ελλάδας στην Ε.Ε. Δεύτερον, την απεύθυνση προς τους βιομήχανους προκειμένου να συναινέσουν σε μία νέα

κοινωνική συμφωνία. Και, τρίτον, την παρουσίαση των οικονομικών προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Νέα συμφωνία

Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε τους βιομηχάνους να μην συναινέσουν στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και στη μείωση του κατώτατου μισθού. Επίσης, επισήμανε πως πρέπει «να αναλάβουν την ευθύνη τους για μία νέα κοινωνική συμφωνία».

Επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας επισήμανε στο ΣΕΒ πως η κυβέρνηση είναι σε αποδρομή και αμφισβήτησε τη νομιμοποίησή της να νομοθετεί. «Την Κυριακή ο ελληνικός λαός δεν έδωσε εντολή όπως είχε ζητήσει ο Σαμαράς για να συνεχίσει με ανασχηματισμένη κυβέρνηση αλλά αυτό που του είπε είναι να σταματήσει την καταστροφή της χώρας», επισήμανε, καλώντας την κυβέρνηση «να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται ήδη σε διαδικασία αποδρομής». «Δε δικαιούται να μη λογαριάζει τη γνώμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κρίσιμα θέματα. Δε νομιμοποιείται, ηθικά και πολιτικά, να δεσμεύει με αποφάσεις πενταετούς ορίζοντα, την επερχόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δίχως τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ. Δίχως τη συμφωνία του πρώτου κόμματος στης χώρα, με βάση τα προχθεσινά αποτελέσματα. Άλλωστε το ίδιο τα Σύνταγμα προβλέπει ότι ο διορισμός διοικήσεων σε ανεξάρτητες αρχές, ακόμα και για απλές ΔΕΚΟ, προβλέπει διαδικασίες κοινοβουλευτικές, ευρύτερων διαβουλεύσεων και συναινέσεων. Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, για το Διοικητή της ΤτΕ που ορίζεται με εξαετή θητεία ή για τον Επίτροπο της χώρας στη Κομισιόν, που ορίζεται με πενταετή θητεία, ο κος Σαμαράς να μην αισθάνεται την υποχρέωση να λάβει υπόψη του τη γνώμη μας», διερωτήθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Οικονομικό μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ

Παράλληλα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέλυσε το πώς βλέπει την οικονομία ο ίδιος και το κόμμα του, ενώ παρουσίασε τους άξονες της οικονομικής πολιτικής μίας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. «Για εμάς η βασική αιτία της δημοσιονομικής εκτροπής είναι ξεκάθαρη. Δεν είναι οι υψηλές αμοιβές των εργαζομένων. Δεν είναι ο μύθος των τεμπέληδων Ελλήνων. Είναι η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή. Είναι η εκτεταμένη διαφθορά που οδηγεί στη σπατάλη των δημόσιων πόρων. Οι υπερτιμολογήσεις της διαφθοράς στα δημόσια έργα και τις προμήθειες. Οι υπερτιμημένους ολυμπιακοί αγώνες. Οι υπερτιμημένοι εξοπλισμοί», υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο Αλέξης Τσίπρας για να συνεχίσει: «Τα επιχειρηματικά κέρδη, ενός παρασιτικού και μη παραγωγικού κεφαλαίου, που ποτέ δεν επανεπενδύθηκαν στη χώρα.

Που απεικονίζονταν λογιστικά στο εσωτερικό, λίγο πριν, μεγάλο μέρος τους, εξαχθεί στις ελβετικές και στις άλλες τράπεζες. Με βάση την αντιεπιχειρηματική λογική: ιδιωτικοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση των ζημιών. Δηλαδή, οι φόροι στη μεσαία τάξη και τα φτωχά κοινωνικά στρώματα. Οι φόροι στη παραγωγή και όχι στα κέρδη. Με τελική συνέπεια τόσο τα ανεπαρκή δημόσια έσοδα, με οποιονδήποτε δείκτη, όσο και τη καθίζηση της παραγωγικής διαδικασίας».

Προτάσεις

Σε ό,τι αφορά τους άξονες της πολιτικής μίας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας είπε αναλυτικά τα εξής:

«Ανοίγουμε το δρόμο στη βιώσιμη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και σταθερότητα:

• Δίνουμε προτεραιότητα στην άμεση αντιστροφή της ύφεσης και την ανάκαμψη της οικονομίας.

Αυτό σημαίνει τέσσερις συγκεριμένες πολιτικές προτεραιότητες:

α). τερματίζουμε την αβεβαιότητα για τους μισθούς και τις συντάξεις. Τέλος στην ελεύθερη πτώση τους. Δημιουργούμε, έτσι, συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής ασφάλειας για το μέσο πολίτη,

β). επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό από τα €586 στα €751, για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας.

γ). αναδιανέμουμε εισόδημα στα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από την ανθρωπιστική κρίση.

Η ροπή προς κατανάλωση στα στρώματα αυτά είναι υψηλή, επειδή έχουν να καλύψουν πιεστικές, βασικές ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης, και

δ). ρυθμίζουμε τα λεγόμενα «κόκκινα δάνεια» των τραπεζών, έτσι ώστε να ελαφρύνουμε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Κλείνοντας, αυτόν τον τελευταίο λογαριασμό με το παρελθόν, διευκολύνουμε την ανάκαμψη της οικονομίας.

• Διαμορφώνουμε σταθερό πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, συμβατό με το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που παραβίασε στην Ελλάδα η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό σημαίνει επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων.

• Εγγυόμαστε σύγχρονο και αντιγραφειοκρατικό δημόσιο τομέα – εργαλείο του δημοκρατικού προγραμματισμού και του αναπτυξιακού σχεδιασμού.

Εμείς είμαστε η μόνη πολιτική δύναμη που είμαστε αξιόπιστοι όταν το εγγυόμαστε.

Γιατί η Αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ. Δεν διαμορφώσαμε εμείς το πελατειακό κράτος ούτε και ευνοήσαμε το ρουσφέτι – που πάντα λειτουργούσε ως ανταποδοτική σχέση σε βάρος μας.

Γιατί ήταν «δούναι και λαβείν» ανάμεσα στον πολίτη και τον τέως δικομματισμό της μεταπολίτευσης.

Το κράτος θα είναι ισχυρό στους τομείς της κοινωνικής και περιβαλλοντικής προστασίας.

Όπως επίσης και στην εκπαίδευση, την έρευνα, το φάρμακο, τη διατροφική ασφάλεια, αλλά και στην ασφάλεια του πολίτη.

Θα είναι ταυτόχρονα αξιόπιστος ελεγκτικός μηχανισμός, αλλά και αποτελεσματικός αρωγός του πραγματικού επενδυτή και του πολίτη.

Το κράτος θα απογραφειοκρατικοποιηθεί και για τον επιχειρηματία, όπως και για τον τον πολίτη – και κυρίως τον συνταξιούχο.

• Δημιουργούμε σταθερό, διαφανές και δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων για τις επιχειρήσεις, που επιτρέπει το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό.

Φορολογούμε τα κέρδη και όχι τους συντελεστές παραγωγής.

Δίνουμε τέλος στο σκάνδαλο να υπερφορολογείται η φτώχεια και να υποφορολογείται – όταν φορολογείται – ο πλούτος.

• Μειώνουμε κατά κλάδους το ενεργειακό κόστος βιομηχανίας.

Μέσα στην τελευταία πενταετία, η συνολική αύξηση του κόστους ρεύματος φτάνει το 60%.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της βαριάς φορολογίας αλλά και της κατακόρυφης αύξησης της τιμής πώλησης του ενεργειακού αγαθού.

Αποτελεί ευθύνη της κυβέρνησης η μείωση του ενεργειακού κόστους και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με πολιτική απόφαση στο σκέλος που αφορά στο 70% του κόστους και το οποίο δεν ελέγχεται από τη ΔΕΗ.

Έτσι ώστε να παρέχεται δωρεάν η ελάχιστη αναγκαία ποσότητα στα φτωχά νοικοκυριά. Έως τα 300 kw/h το μήνα, σε 300.000 μονογονεϊκές οικογένειες με άνεργο ή άνεργη και οικογένειες με δύο άνεργους.

Αλλά και για να μειωθεί η τιμή του για την βιοτεχνία και την ενεργοβόρο βιομηχανία, με όρους και προϋποθέσεις.

Η αναγκαία στήριξη της βιομηχανίας είναι υποχρέωση του κράτους και όχι της ΔΕΗ, η οποία δεν μπορεί να πουλάει ενέργεια κάτω του κόστους.

• Ανοίγουμε τις αγορές από τα καρτέλ της διαπλοκής, με σύγχρονη αντιολιγοπωλιακή νομοθεσία και με μια πραγματικά ανεξάρτητη, ακηδεμόνευτη, πλήρως λειτουργική και θεσμικά ενισχυμένη Επιτροπή Ανταγωνισμού.

Γιατί στην Ελλάδα την ιδιωτική πρωτοβουλία δεν την εκτοπίζει το κράτος και η δημόσια παρέμβαση, αλλά το καρτέλ της διαπλοκής.

Το οποίο λειτουργεί σε καθεστώς απόλυτου προστατευτισμού από το πολιτικό κατεστημένο.

Νέμεται τα αναπτυξιακά κονδύλια.

Νοθεύει τους κανόνες της αγοράς και αποτρέπει τις παραγωγικές πρωτοβουλίες.

• Εισάγουμε στοχευμένες πολιτικές χρηματοδότησης επιχειρήσεων από αναπτυξιακό δημόσιο φορέα ειδικού σκοπού, έτσι ώστε να αντιμετωπισθεί η παρατεταμένη έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

• Καθιστούμε βασικό στοιχείο της αναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης την εξωτερική, μη δανειακή χρηματοδότηση των επενδύσεων, στο πλαίσιο διεκδίκησης ενός «ευρωπαϊκού New Deal» ή μιας ειδικής ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για την Ελλάδα.

Έτσι, στόχο έχουμε να εξοικονομήσουμε εθνικούς πόρους από την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, στο πλαίσιο μιας «Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το Χρέος», κατά το προηγούμενο της Διάσκεψης του Λονδίνου το 1953, η οποία άνοιξε το δρόμο στη μεταπολεμική ανάπτυξη της Γερμανίας».