Σεξομανείς πρόεδροι

07:14 22/7/2013 - Πηγή: Matrix24

Εκτός από την πολιτική, έτσι τουλάχιστον διαβάζουμε στις βιογραφίες τους, οι Κένεντι ήταν σεξομανείς με πρώτο και καλύτερο τον Τζον Κένεντι που, παρά τα προβλήματα μέσης που είχε, δεν τον εμπόδιζαν να κάνει το ανδρικό του καθήκον οσάκις μια γυναίκα – ωραία εννοείται – ἐκανε τα γλυκά μάτια ή υποκλινόταν μπροστά του. Μάλιστα λέγεται ότι η ανάλογη συμπεριφορά του Ωνάση, όταν έβαλε στο χέρι την Τζάκι παρά τις προειδοποιητικές βρισιές του Κένεντι πατρός, κάποια συμμετοχή είχε με την πτώση του αεροπλάνου του γιου του. Και με τον θάνατο της Μέριλυν βέβαια όπου το Πρώτον Βοηθειών καθυστέρησε τόσο χαρακτηριστικά ώστε το είδωλο του κινηματογράφου να μην μπορέσει να ανοίξει τα μάτια του (και τα πόδια του).

Γενικά, στην Αμερική, το πόπολο – οι ψηφοφόροι πιο συγκεκριμένα – τρελαίνονται να έχουν στο χέρι τους πολιτικούς όχι μόνο για οικονομικές βρομοδουλειές, αλλά κυρίως για σεξουαλικά σκάνδαλα. Εφόσον η αμερικάνικη οικογένεια είναι ορκισμένη στα όσια και τα ιερά του οικογενειακού οίκου, οσάκις ένας υποψήφιος πολιτικός (πόσο μάλλον πρόεδρος) κουνήσει την αχλαδιά, τότε οι αμυντικοί μηχανισμοί των πολιτών φουλάρουν εναντίον του πολιτικού αθωώνοντας το δικό τους τιμημένο βασίλειο των οικογενειακών σφαλμάτων.

Ακόμα και ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ , λέγεται ότι επέτρεψε στην ερωμένη του να παρευρεθεί και να παρακολουθήσει την ορκωμοσία του χωρίς να κουνηθεί φύλλο. Αντίθετα ο δημοκρατικός γερουσιαστής του Κολοράντι Γκάρι Χαρτ, όταν διεκδικούσε την προεδρία των ΗΠΑ και την καρδιά της μιας κούκλας ονόματι Ντόνα Ράις, έχασε το δρόμο προς τον Λευκό Οίκο. Στο άλλο άκρο του σεξουαλικού φάσματος, συναντάμε τον γερουσιαστή Λάρι Κρέιγκ που απογοήτευσε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Ο Κρέιγκ είχε πιαστεί στα πράσα μέσα στον απόπατο ενός αεροδρομίου ερωτοτροπώντας με άνδρες που είχαν πληρωθεί αδρά.

Απομένει να πούμε τίποτα για το σεξουαλικό σκάνδαλο του Κλίντον και την αθώα Λεβίνσκι; Όπως γράφει η Νεφέλη Λυγερού στον «Επενδυτή», τα αμερικανικά πολιτικο-σεξουαλικά σκάνδαλα χωρίζονται σε δύο σχολές. Σύμφωνα με τις αρχές της αμερικανικής κοινωνίας, ένας πολιτικός και γενικά αξιωματούχος αν απατά τη γυναίκα του μπορεί κάλλιστα να επιδείξει την ίδια ανεντιμότητα και στον επαγγελματικό του χώρο. Αντίθετα, όπως κατέδειξε το σκάνδαλο Στρος-Καν, οι Ευρωπαίοι είναι πιο ελαστικοί στα παραστρατήματα.

Ωστόσο τα σκάνδαλα έχουν νόημα μόνο στο βαθμό που αποκαλύπτονται. Κατά συνέπεια ουδείς σύζυγος δεν έχει τη φαντασία του «καθαρή» και αμόλυντη. Κι όλα αυτά γιατί; Για μερικές ώρες απιστίας που ενδυναμώνουν τον έρωτα…