Στην κόψη του ξυραφιού

07:00 27/8/2013 - Πηγή: Matrix24

Καλός βολονταρισμός ορισμένων υπουργών, καλή η πολυπραγμοσύνη του πρωθυπουργού, καλές και οι μετατοπίσεις μερίδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς πιο μετριοπαθείς θέσεις, παρά τους ρητορικούς της ανένδοτους. Όμως όλα αυτά δεν φτάνουν. Ειδικά τώρα που ο κόμπος φτάνει στα χτένι, κανείς δεν κερδίζει χρόνο αφήνοντας τα πράγματα παραδομένα στην τύχη τους. Ουσιαστικά η χώρα είναι βιδωμένη πάνω σε μία ωρολογιακή βόμβα που όλοι γνωρίζουν ότι θα σκάσει. Και όλοι αναμένουν την αναπόδραστη έκρηξή της. Δικοί μας και ξένοι.

Το έχει κατά νου η Μέρκελ,

το ψιλομουρμουράει ο Σόιμπλε, το ομολογεί ο Όλι Ρεν, το λέει ανοιχτά η Λαγκάρντ., το ξεφωνίζουν οι διεθνείς αναλυτές. Πού καταλήγουν; Στο ότι η Ελλάδα χρειάζεται και τρίτο πακέτο διάσωσης. Δηλαδή στο να συνεχίσει η χώρα να σέρνεται συρρικνωμένη, υποβαθμισμένη, φτωχοποιημένη, πολιτικά ασταθής με νέα μέτρα εις βάρος των εξουθενωμένων από την ύφεση και την ανεργία πολιτών.

Επί της ουσίας η Ελλάδα δεν χρειάζεται κι άλλο, μικρό ή μεγάλο, πακέτο. Δεν της αρκεί για να ξεμπλοκάρει, ούτε η επιμήκυνση των ελληνικών δανείων για πολλά χρόνια ούτε ρύθμιση καταβολής των δόσεων με τα ελάχιστα επιτόκια. Με τέτοιες βολικές διευκολύνσεις η ελάφρυνσή της θα είναι προσωρινή. Η χώρα φαίνεται να έχει ανάγκη από δραστικότερες λύσεις, όπως η έξυπνη διαγραφή ή αναδιάρθρωση μέρους του χρέους της που βρίσκεται σε ύψη ρεκόρ. Κοινώς, κούρεμα με ξυράφι.

Εντούτοις ούτε αυτό αποτελεί μια εύκολη και ανέξοδη λύση Ούτε απαλλάσσει τη χώρα από τη περιπέτεια νέων επαχθών όρων και δεσμεύσεων από τους πιστωτές της. Δεν είναι παρακινδυνευμένη η υπόθεση να απαιτήσουν πχ. ως αντάλλαγμα την υποθήκευση κρατικής περιουσίας. Υπό μια τέτοια απειλή να επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από το σβέρκο της η κυβέρνηση μάλλον κάνει με τακτ τη πάπια. Ήδη με τα μισόλογα των Γερμανών για τρίτο πακέτο η απόδοση των ελληνικών ομολόγων σημείωσε την μεγαλύτερη άνοδο των τελευταίων μηνών.

Δυστυχώς, όσο καλόβολη κι αν εμφανίζεται η Αθήνα , το χρηματοδοτικό κενό (δηλαδή τα χρήματα που απαιτούνται για την καταβολή τόκων) εκτιμάται πως θα ανέλθει τη διετία 2014-2015 σε 11 δισ. ευρώ. Έστω κι αν αυτό μπορεί να καλυφθεί από το αδιάθετο πακέτο για τις τράπεζες, και πάλι δεν βγαίνουν τα κουκιά για το μέλλον. Δεδομένου ότι η προϋπόθεση πως η χώρα θα διατηρήσει και αυξήσει το πρωτογενές της πλεόνασμα (όπως κι αν αυτό δημιουργήθηκε) δεν είναι επαρκής. Οπότε θα πάνε στράφι οι κυβερνητικές επικοινωνιακές παρηγοριές με τα σαξές στόρι και οι προσδοκίες του μισογεμάτου ποτηριού της αναπτυξιακής προοπτικής.

Γίνεται, λοιπόν, όλο και πιο αναγκαίο για τη κυβέρνηση να τελειώσει τα ψυχανεμίσματα για το πώς θα ξυπνήσει μετεκλογικά η Μέρκελ, προωθώντας μια ειλικρινή αφήγηση προς του πολίτες της χώρας. Να ξεκαθαρίσει μια και καλή ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και να προειδοποιήσει το λαό ότι ένα νέο -τρίτο κατά σειρά- Μνημόνιο θα είναι απολύτως καταστροφικό για τη χώρα. Θέλει κότσια η αλήθεια, θάρρος η ιστορική πρόκληση, κουράγιο η ευθύνη.

Μα θέλει πιο πολύ ψυχή σφυρηλατημένη σε γενναίες αξίες για να προτάξει την ανάγκη της δημοσιονομικής ευρωπαϊκής ενοποίησης και απορρόφησης κεντρικά του χρέους των χωρών-μελών.

Ας ζητήσει επιτέλους αμοιβαιοποίηση του χρέους, ευρωομόλογο, αλλαγή της συνθήκης της Λισαβόνας. Από το να ισορροπεί ασταθώς με ευρωραγιάδικες υπεκφυγές και υποχωρήσεις όταν μπροστά στη χώρα ανοίγεται γκρεμός και πίσω της καραδοκεί το ρέμα, καλύτερα να τολμήσει. Έτσι κι αλλιώς αν ήταν εύκολο να μας ξωπετάξουν από την αρένα του ευρώ θα το είχαν ήδη κάνει.