Στο ίδιο έργο θεατές

07:13 14/12/2012 - Πηγή: Matrix24

Να ’μαστε πάλι εδώ. Δίχως αξιοπρέπεια και χωρίς αιδώ. Άνοιξε ξανά ο χορός των αλλαγών των διοικήσεων των ΔΕΚΟ, στο γνωστό, σταθερό, παλιό ρυθμό. Διορισμοί αποτυχημένων πολιτευτών, διαμοιρασμός θέσεων με τη θλιβερή λογική των «ημετέρων», καρεκλοδιευκολύνσεις στα «δικά μας τα παιδιά», σε κουμπάρους και κομματάρχες. Σαν να μη πέρασε μια μέρα από την μακρόσυρτα παρακμασμένη νοοτροπία πελατειακής διαχείρισης δημόσιων πόρων και εξουσίας. Σαν να μην κουνήθηκε καν ο λεπτοδείκτης στην αενάως επαναλαμβανόμενη πλιατσικολόγα και ρουσφετολογική

εγχώρια «μέρα της Μαρμότας»

Σαν να μην άλλαξε τίποτα στην αντίληψη που εξανέμισε αξιοκρατία, δικαιοσύνη, αποτελεσματικότητα, καθώς και τα όποια προσόντα των διοικούντων. Σαν να μην τραβήχτηκε ούτε μια χαρακιά στο συμπαγή φαύλο κύκλο νταραβεριού που εξαχρείωσε επικεφαλής οργανισμών αλλά και πολίτες. Όλα στο συνηθισμένο μοτίβο. Όλα υπέρ της ανορθολογική υπεράσπισης ενός παρασιτικού status quo. Μια ακόμα επιβεβαίωση ότι δεν πα να αλλάζουν όλα τριγύρω, τα κρατικά οφίτσια τα ίδια μένουν. Καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, μάλιστα, των πολιτικών προϊσταμένων τους.

Για να μην είμαι , όμως, ολότελα άδικος κάτι αλλάζει σε αυτή την άγαρμπη οχύρωση και την ασφυκτική διαπλοκή μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας και των δημόσιων λειτουργών της επιλογής της. Κατά αρχήν οι διορισμοί των καινούργιων επικεφαλής των ΔΕΚΟ και των οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα επιλέγονται σύμφωνα με την ποσόστωση των κομμάτων που συμμετέχουν στη κυβέρνηση. Αλλά είτε γαλάζιος, είτε πράσινος είτε άλλη απόχρωση έχει ο υποψήφιος για το πόστο, δεν έχει κανένα νόημα αν συνεχίσει την παράδοση των προκατόχων του. Αν, δηλαδή, προσαρμοσθεί αυτόματα στις ψηφοθηρικές διευκολύνσεις και τη πελατειακή προσοδοθηρία, τσάμπα πάει και η διαφορετική χρωματική παλέτα.

Ωστόσο, επειδή οι αμοιβές τους είναι πλέον πετσοκομμένες και δεν ξεπερνούν το μισθό του Γενικού Γραμματέα του κάθε υπουργείου ενώ των διοικητών τραπεζών το μισθό του πρωθυπουργού, οφείλουν να αποτελούν υποδείγματα άμεμπτης ηθικής. Δεδομένου , ακόμα, ότι το στο κατεδαφισμένο από το χρέος κράτος δεν υπάρχει μία, η απαίτηση της κοινωνίας για διαφάνεια είναι αδιαπραγμάτευτη. Άρα η δικαιική εγρήγορση, η επιδίωξη λειτουργικότητας και η εκδήλωση φρονήματος ανασυγκρότησης θεωρούνται μαζί με τη γνώση του αντικειμένου τους εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις.

Δυστυχώς, η ένδεια κομματικών στελεχών υψηλής ποιότητας και η απροθυμία ανάληψης κρατικών ευθυνών από τους εναπομείναντες στη χώρα τεχνοκράτες οδηγεί , αναπόφευκτα, στο διορισμών αποτυχόντων πολιτευτών. Μηδενική , δηλαδή, πρόοδος σε σχέση με το κοντινό χθες. Μια από τα ίδια πάντα στο ίδιο ανώφελο, αναποτελεσματικό , υπνωτιστικό έργο. Και μάλιστα σε μια περίοδο που η ανάγκη για υπέρβαση σχημάτων, προσώπων, ιδεών, απόψεων και πολιτικών συμπεριφορών είναι πιο εμφανής από κάθε άλλη φορά.

Ως έσχατο, πάντως, δείγμα υποκριτικής συμπεριφοράς σημειώνω και τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν επειδή η νέα κυβέρνηση χρειάστηκε 6 μήνες για να διαλέξει διευθυντές και διοικητές των ΔΕΚΟ. Τα βέλη για τη καθυστέρηση, ωστόσο, εκτοξεύονται από τα ίδια τόξα που επιτέθηκαν αλλόφρονα στο εγχείρημα του Opengov που προώθησε η πρώτη κυβέρνηση του ΓΑΠ. . Με το ίδιο επιχείρημα των καθυστερημένων επιλογών και την αργοπορία στη διαλογή βιογραφικών επιδόθηκαν στη κατασπάραξη ενός εντελώς καινοτόμου θεσμού, την αποδοτικότητα του οποίου αμφισβήτησαν πριν καλά καλά ξεκινήσει να λειτουργεί.

Ας εισπράξουν, λοιπόν, σήμερα την ταπεινωτική επανάληψη μιας ολέθριας πρακτικής. Ας ξαναδούν τα ολιγωρούντα στεγανοποιημένα κομματικά στελέχη και τους αλληλοσυγκαλυπτόμενους βολικούς κουμπάρους, το πελατειακό ήθος των οποίων κατέλυσε λειτουργικότητες , ιεραρχίες και ισοπολιτεία. Τέλος, για μια ακόμα φορά οι αρχηγοί των συγκυβερνώντων κομμάτων έχασαν την ευκαιρία για να ανανεώσουν εξυγιαντικά και προικοδοτήσουν εκσυγχρονιστικά τη δημόσια διοίκηση. Κυρίως, όμως, ματαίωσαν με την συγκεκριμένη πρακτική τους ένα μήνυμα ανάτασης προς τη δοκιμαζόμενη κοινωνία προσφέροντάς της ωμά τη διάψευση των εξαγγελιών για ανασυγκρότηση του κράτους.