ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΕΦΑΤΑ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥ ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

07:25 16/5/2012 - Πηγή: Matrix24

Ξανά λοιπόν εκλογές. Στις 17 Ιουνίου. Άντε άλλος ένας μήνας αντιπαραθέσεων, διχασμών, υποσχέσεων, υψηλής ρητορικής. Αναρωτιέμαι τι καινούργιο έχουν να μας πουν.

Δεν τα μάθαμε; Τα μάθαμε. Δεν τα εμπεδώσαμε; Τα εμπεδώσαμε. Δεν ξέρουμε τι θέλει ο ένας και τι πρεσβεύει ο άλλος; Το ξέρουμε. Γιατί λοιπόν οι εκλογές;  Για ν’ αλλάξουν την ψήφο τους οι πολίτες. Κι αν δεν την αλλάξουν; Αν πάνω κάτω έλθουν τα ίδια αποτελέσματα, τι γίνεται; Θα ξαναπάμε

σε εκλογές; Μέχρι πότε θα γίνεται αυτό; Μέχρι να βγει αυτοδύναμη η Ν.Δ. ή ο ΣΥΡΙΖΑ; Κι αν δεν υπάρξει και πάλι αυτοδυναμία; Κι αν πάλι διαφωνήσουν στο σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης, τι θα κάνουμε; Ξανά εκλογές; Και με το «μαγαζί», την έρημη τη χώρα, πότε θα ασχοληθούμε;

Αν κάποιοι νομίζουν ότι έχουμε καιρό, μάλλον δεν έχουν καταλάβει τίποτε. Όσοι πιστεύουν ότι οι εξελίξεις, εγχώριες και ευρωπαϊκές, θα μας περιμένουν, πολύ φοβάμαι πως θα ξυπνήσουν ένα πρωί και θα αναρωτιούνται: «τι έγινε ρε παιδιά;». Ελπίζω αυτό να μην συμβεί μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, γιατί τότε θα έχουμε άλλα δράματα. Και να πεις πως οι ηγεσίες των κομμάτων δεν την ξέρουν την κατάσταση. Την ξέρουν και την παρά ξέρουν. Έχουν όλοι τους ενημερωθεί λεπτομερειακά και σε βάθος. Ακόμη και αυτοί που μπορεί να μην την ήξεραν, τώρα την ξέρουν. Δεν θα μπορέσουν, αν χτύπα ξύλο γίνει καμία στραβή, να επικαλεστούν άγνοια. Μου κάνει λοιπόν εντύπωση που είναι τόσο ανέμελοι και κεφάτοι σαν να γυρίζουν απ’ του Βερόπουλου.

Εντάξει, να δεχτώ ότι οι κομματικές, προσωπικές ή όποιες άλλες σκοπιμότητες υπερτερούν, σ’ αυτή τη φάση, από το λεγόμενο εθνικό συμφέρον, επειδή ο καθένας το ορίζει και το προσεγγίζει από διαφορετική σκοπιά και θέση. Να το δεχτώ, και να μην ανοίξουμε διάλογο πάνω σ’ αυτό γιατί θα μακρηγορήσουμε. Να συμφωνήσουμε όμως και στο εξής: αν, κούφια η ώρα και χτύπα ξύλο, τα πράγματα δεν εξελιχθούν τόσο ειδυλλιακά, τότε κάποιοι θα φέρουν ευθύνες, και οι ευθύνες τους θα είναι τόσο βαρύτερες όσο πιο αρνητικές είναι οι εξελίξεις που τυχόν ήθελε συμβούν.

Και τις ευθύνες αυτές θα τις αποδώσουμε στο ακέραιο σ’ αυτούς που αψήφισαν τις προειδοποιήσεις και οδήγησαν τα πράγματα εδώ που τα οδήγησαν. Προσοχή, για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα. Ευθύνες έχουν όλοι όσοι συμμετείχαν στην προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης και δεν το κατάφεραν. Όση ευθύνη φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, εξίσου ευθύνη φέρουν και η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., αλλά και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες -παρά την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του αρχηγού τους Π. Καμμένου- που θα μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση και δεν το έπραξαν.

Ένα λοιπόν επιπλέον κριτήριο για την ψήφο μας στις 17 Ιουνίου πρέπει να είναι και αυτό. Το άλλο/α σαφώς είναι αυτό/α με το οποίο ψηφίσαμε στις 6 Μαΐου. Και το τρίτο με βάση τα νέα δεδομένα που προέκυψαν και τα καινούργια διλήμματα που, εκ των πραγμάτων, τίθενται και μάλιστα με ιδιαίτερη οξύτητα. Αν αφήσουμε τα επιμέρους (μνημόνιο-αντιμνημόνιο, δεξιά-αριστερά, ιδιωτικοποιήσεις-κρατικοποιήσεις, μικρότερο-μεγαλύτερο δημό