Τα πάθη τα σεπτά*: Απόψεις για την κρίση (και όχι μόνο)

07:33 9/5/2013 - Πηγή: Matrix24

Σκέφτομαι και βιώνω, όπως όλοι μας, με θλίψη, αγωνία και αναστάσιμη νοσταλγία το Ελληνικό Δράμα. Το εφιαλτικό πρόβλημα που βιώνει ο τόπος, (χωρίς κραυγές και υστερίες, χωρίς ψέματα και υπερβολές ):Το δημόσιο ταμείο δεν είχε πλέον χρήματα για να επιτελέσει το εθνικό του χρέος, όπως ενδεικτικά να χορηγήσει φάρμακα στους καρκινοπαθείς ή ότι χρειαζόμαστε ακόμη ελάχιστα χρήματα για τα καύσιμα ενός

μικρού σκάφους σε ακριτικό νησί του Αιγαίου, για να μεταφέρει τους σοβαρά ασθενείς ή ακόμα για την πληρωμή μισθών και συντάξεων ή για καύσιμα της Αεροπορίας μας. Η αδυναμία αυτή μας οδήγησε σε εθνική ταπείνωση αντάξια του 1897 και του 1922. Τα αναγκαία για την λειτουργία ενός Κράτους δεν ήταν πια εξασφαλισμένα, το γιατί συνέβη αυτό το έγκλημα, πρέπει να απαντήσει άμεσα η Δικαιοσύνη και έπεται η Ιστορία, αλλά κυρίως ο Λαός να μαστιγώσει με το φραγγέλιο τους μεγάλους ένοχους της κρίσης, όποτε κληθεί προς τούτο στις προσεχείς εκλογές. Η διαχείριση της ήττας, είναι ένα άλλο δραματικό κεφάλαιο. Έτσι όμως πλέον γίνεται αντιληπτό τι εννοούσε η αγαπητή μου καθηγήτρια κ Άννα Μπενάκη στην προσφώνησή της ως Προέδρου της Βουλής του 2005 στην ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας: «κατά την διάρκεια της θητείας σας… θα περιορισθεί ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας…». Τώρα αντιλαμβάνονται όλοι, ότι το πρόβλημα του τόπου, είναι πρόβλημα που αφορά προεχόντως γεωστρατηγικά και ενεργειακά συμφέροντα των ισχυρών του κόσμου στην περιοχή. Η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη, η εντεινόμενη κρίση στη Μέση Ανατολή, οι οξύτατοι ενεργειακοί ανταγωνισμοί και οι οικονομικοί υπολογισμοί μεταβάλλουν άρδην το οικονομικοπολιτικό σκηνικό στην περιοχή μας, γεγονός που επηρεάζει άμεσα και την Ελλάδα, η οποία αγωνίζεται και ματώνει για να ορθοποδήσει στο πιο κρίσιμο σημείο της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη και στη μέση μιας οικονομικής και γεωστρατηγικής – γεωπολιτικής καταιγίδας. Κατά την άποψη μας το κλειδί της λύσης των προβλημάτων μας είναι κυρίως γεωπολιτικό και βρίσκεται μεταξύ Ουάσιγκτον και Βερολίνου. Μια νέα διεθνής σκακιέρα έχει στηθεί. Οι συσχετισμοί δυνάμεων μεταβάλλονται ταχύτατα, οι συμμαχίες αλλάζουν, και τα στερεότυπα καταρρέουν. Όμως παρ’ όσα λέγονται, παρά την γενική μαυρίλα και κατήφεια χαρακτηριστικό της εβδομάδος των «παθών του Κυρίου» υπάρχουν ακόμα πολλοί κυρίως απλοί άνθρωποι που προμαχούν ο καθένας στο μετερίζι του και δουλεύουν σκληρά για βγούμε απ’ τα’ αδιέξοδα. Υπάρχουν πολλοί και περιφρονημένοι που μάχονται σ’ όλα τα μέτωπα, στο χωράφι, στο γραφείο, στο δρόμο παντού , σιωπηλοί αποφασισμένοι και μόνοι. Το ελληνικό δράμα που κάποιοι αθεόφοβοι-θεομπαίχτες κάποιοι σύγχρονοι «Φαρισαίοι» θεωρούν ότι είναι άξιο «αγιεμπορίας», όπως η εκμετάλλευση του πόνου, της φτώχεια ,της ανεργίας, της θλίψης ,της ανέχειας ,της εθνικής δυσπραγίας και υπόσχονται «καθρεφτάκια» για σωτηρία στην κρίση, δηλαδή αστειότητες, και στο άκουσμα των οποίων πλέον αισθάνομαι βαθιά αθυμία. «Ο εμπαιγμός δεν έχει όρια, άβυσσος το βάθος της αισχύνης». Προφανώς κάποιοι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, γιατί αν πίστευαν θα έτρεμαν τη σκληρή τιμωρία Του, υπάρχει όμως η λύτρωση.

Των παθών έπεται η Ανάσταση. Ο διακαής πόθος της φυγής μακριά από όσα θλιβερά βιώνουμε τα τελευταία χρόνια είναι εθνικά αναγκαία, λίγη αισιοδοξία, λίγο χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, βρήκε κάποιος αρμόδιος να μαλακώσει τον πόνο του μικρού μαθητή στην Αλεξανδρούπολη που έκλεβε κεριά για να διαβάσει; Το κράτος εξυπηρετεί τα συμφέροντα ΟΛΩΝ των πολιτών του. Στην πραγματικότητα βασική αποστολή του Κράτους είναι ακριβώς η υπεράσπιση εκείνων των πολιτών του που βρίσκονται στα έσχατα όρια της ανέχειας. Καμία δύναμη δεν μπορεί να στερήσει, διαμορφώσει ή να μειώσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Για αυτόν το λόγο τα ανθρώπινα δικαιώματα περιέχονται σε μη αναθεωρητέα άρθρα του Συντάγματος και σε βασικές διεθνείς συνθήκες που είναι εφαρμοστέες παγκοσμίως. Οι πράξεις των ανθρώπων δεν έχουν καμία σχέση με το κράτος δικαίου και τη δομή της κρατικής εξουσίας. Τα άτομα μπορεί να κάνουν λάθη, η δομή της δικαιοσύνης και οι βασικοί κανόνες στους οποίους στηρίζεται όμως είναι άλλο πράγμα. Χρειάζεται σκληρή δουλειά και Αλήθεια. Ο Λαός μας ποθεί την Ανάσταση: «Αν ο λαός επιμένει για τη ζωή η μοίρα πρέπει να υπακούσει και η νύχτα θα φύγει και οι χειροπέδες θα σπάσουν. Όμως σ’ αυτόν που δεν αρέσει ν’ ανέβει στα βουνά θα ζει πάντα στη λάσπη». [Στίχοι από Παλαιστινιακό τραγούδι]

Χριστός Ανέστη!

(*Κάθισμα Όρθρου Μ. Δευτέρας εις ήχον α’)

- Ο Αντώνης Π. Αργυρός είναι τ. υπουργός, Αν. Νομικός Σύμβουλος του Πανεπιστημίου Αθηνών