ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ

07:40 10/7/2012 - Πηγή: Matrix24

Τριάντα εννέα και σήμερα

Ο Αντώνης Σαμαράς κέρδισε τις εκλογές πείθοντας, έστω και οριακά, ότι θα επιτύχει μια θετική στάση των δανειστών για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, εξασφαλίζοντας την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Τώρα, έχει μόλις 40 ημέρες στη διάθεσή του για να  προχωρήσει σε εκείνες τις κινήσεις που θα μπορούσαν να διασώσουν, έστω και προσωρινά, την

προοπτική παραμονής στην ευρωζώνη, τη στιγμή όμως που τα σύννεφα πυκνώνουν και τα δεδομένα δεν είναι υπέρ του.

Στο διάστημα μέχρι το τέλος Αυγούστου, η κυβέρνηση των τριών θα πρέπει να έχει επαναθέσει σε τροχιά υλοποίησης το πρόγραμμα και να πραγματοποιήσει κάποια από εκείνα που εξήγγειλε με την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων ο κ. Σαμαράς, δηλαδή, πρακτικά, να έχει προχωρήσει στις πρώτες αποκρατικοποιήσεις. Και τούτο διότι η «δόση του Αυγούστου» των 31,5 δις. ευρώ θα είναι το ισχυρό μέσο πίεσης που θα χρησιμοποιήσει η τρόικα, δεδομένου μάλιστα ότι μέχρι το τέλος του χρόνου δεν υπάρχει ανάγκη καταβολής τοκοχρεολυσίων εκ μέρους της χώρας μας, αλλά μόνον οι εσωτερικές υποχρεώσεις και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Το πρώτο δηλαδή που έχει να κριθεί στις σχέσεις μας με τους δανειστές, δεν είναι εάν υπάρχουν (και ποιες) πιθανότητες επαναδιαπραγμάτευσης, αλλά εάν θα πάρουμε τη «δόση του Αυγούστου», η ομαλή εκταμίευση  - ή όχι – της οποίας,  θα σηματοδοτήσει σε μεγάλο βαθμό την κατεύθυνση που θα πάρει στο εξής η χώρα. Κατεύθυνση μιας πολύ δύσκολης και επώδυνης προσαρμογής στα όσα επιτάσσει η τρόικα, ή κατεύθυνση απομάκρυνσης και αποκοπής από την ευρωζώνη;

Η στάση που κράτησε η κεφαλή αλλά και τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας στις επαφές που είχαν στην Αθήνα με τους υπουργούς και τους υπηρεσιακούς παράγοντες είναι ενδεικτική των προθέσεων των δανειστών. Το ίδιο και τα όσα δηλώνουν ο ένας μετά τον άλλο οι ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών και του ΔΝΤ. Συνεπώς, όπως παραδέχτηκε (σαφέστερα όλων, ως τεχνοκράτης) ο νέος υπουργός Οικονομικών, δεν μπορούμε να ζητήσουμε τίποτα αν πρώτα δεν εφαρμόσουμε το πρόγραμμα και δεν δείξουμε δείγματα αποφασιστικότητας και αποτελεσματικότητας.

Κι εδώ έρχονται τα δύσκολα. Όσο εύκολα λέγονται τα περί ταχείας αποκρατικοποίησης, για παράδειγμα, του ΟΣΕ και της ΔΕΗ, τόσο δύσκολα πραγματοποιούνται. Όχι μόνον επειδή υπάρχουν αντικειμενικές τεχνικές και άλλες δυσκολίες, όχι μόνον επειδή το ενδιαφέρον των αγοραστών δεν είναι δεδομένο παρά τα όσα λέγονται περί «ξεπουλήματος μπιρ παρά», αλλά και επειδή θα πρέπει να ξεπεραστούν οι αντιδράσεις των συνδικαλιστών.

Αντιδράσεις που θα έρθουν να βάλουν φωτιά στην εύφλεκτη κοινωνική ύλη που συσσωρεύεται από τις συνέπειες της εφαρμογής του προγράμματος (της βασικής δηλαδή υποχρέωσης της κυβέρνησης), τα μέτρα που πιθανόν θα χρειαστεί να ληφθούν για να καλυφθούν οι υφιστάμενες «τρύπες» και βέβαια τους φόρους, τα διάφορα «χαράτσια» και τους λογαριασμούς που θα έχουν φτάσει εν τω μεταξύ στα χέρια των πολιτών και θα οδηγούν σε αδιέξοδο τους περισσότερους από αυτούς.