Τι δεν είπε ο Σημίτης και η αμηχανία της Κεντροαριστεράς

07:09 5/9/2013 - Πηγή: Matrix24

Για πολλούς, η «είδηση» του διήμερου συμποσίου του ΙΣΤΑΜΕ για την Κεντροαριστερά και τα 39 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ θα έβγαινε από την ομιλία του Κώστα Σημίτη. Πολλοί ανέμεναν την ομιλία του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος από καιρού εις καιρόν, δεν έχει μασήσει τα λόγια του, έχει δημιουργήσει σοβαρά

εσωκομματικά ζητήματα με τις απόψεις του, ενώ ήταν εκείνος που είχε «προφητέψει» από το 2008 ότι η χώρα οδεύει προς την… αγκαλιά του ΔΝΤ και ζήτησε αναδιάρθρωση χρέους 1,5 χρόνο πριν το περίφημο -και επιζήμιο, όπως αποδείχθηκε- PSI.

Διάψευση προσδοκιών

Κι όμως, χθες, ο Σημίτης δεν είπε τίποτα. Ή τουλάχιστον, δεν είπε όσα ανέμεναν να ακούσουν όσοι είχαν μαζευτεί εκεί. Η ομιλία του έβγαλε πολλές ατάκες και σίγουρα οι αρμόδιοι συνάδελφοι των εφημερίδων θα έχουν εύκολη δουλειά, όταν θα ψάχνουν για τίτλους. Τίτλους έβγαλε, «καρφιά» πέταξε, το «λεφτά υπάρχουν» καταδίκασε. Άφησε αιχμές για «ιμάμηδες» και «ηγετίσκους», ενώ η ομιλία του ήταν ένα ακόμη «κείμενο υστεροφημίας»: υπερασπίστηκε -και δικαίως- τα όσα έκανε ως πρωθυπουργός, ενώ -ως συνήθως- δεν βρήκε μία κουβέντα να πει για όσα δεν έκανε, για όσα άφησε στη μέση, αλλά και για την οσμή διαπλοκής που άφησε έντονη η 8ετία του. «Ξέχασε» για μία ακόμη φορά τους Μαντέληδες, τους Τσουκάτους, ακόμη και τους Τσοχατζόπουλους. Δεν βρήκε ούτε μια δικαιολογία, έστω ένα «δεν είχα πάρει χαμπάρι τίποτα». Ας είναι, όμως. Σημίτης και αυτοκριτική δεν πάνε μαζί, όπως έχει αποδειχθεί και, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Από ουσία;

Το θέμα είναι ότι ο Κώστας Σημίτης εκφώνησε χθες μία ενδιαφέρουσα, «μπαλκονάτη» ομιλία, χωρίς όμως να αναφέρει έστω μία πρόταση για το δέον γενέσθαι. Για την ουσία, δηλαδή. Τί πρέπει να προτείνει η όποια Κεντροαριστερά, ο όποιος «τρίτος πόλος», το όποιο ΠΑΣΟΚ, προκειμένου η πολιτική πλατφόρμα του να στέκεται ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ και να καλύπτει επί της ουσίας το πολιτικό κενό. Σε αντίθεση με ενδιαφέρουσες προτάσεις, γεμάτες προγραμματικά στοιχεία, στελεχών που αναδείχθηκαν επί «εκσυγχρονισμού» (Γιαννίτσης, Χριστοδουλάκης κ.α.), ο πρώην πρωθυπουργός δεν έκανε εκείνο που όλοι περίμεναν: δεν παρουσίασε μία πλατφόρμα εναλλακτική, προοδευτική, η οποία ούτε θα προβλέπει μονομερείς ενέργειες και ρήξη με τους δανειστές, αλλά ούτε θα μοιάζει με το δόγμα τυφλής υποταγής της κυβέρνησης Σαμαρά.

Από μία άποψη, αυτό θα μπορούσε να αφορά μόνο τον Σημίτη και να μην έχει γενικότερο ενδιαφέρον. Από μία άλλη άποψη, όμως, αν ούτε ο Σημίτης δεν μπορεί να «κατεβάσει» μία, στοιχειώδη έστω, πολιτική πλατφόρμα για το τί πρέπει να γίνει, τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για την Κεντροαριστερά.