ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΟΝ ΞΗΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΘΑΚΗ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ «58»

07:21 22/1/2014 - Πηγή: Matrix24

Δεν ξέρω αν ο Χριστόδουλος Ξηρός είναι, όπως είπε ο Αλ. Γιωτόπουλος, χαφιές της ασφάλειας, αλλά και να είναι ουδόλως θα με εξέπληττε. Βρίθει η ιστορία των παρανόμων, και όχι μόνον της τρομοκρατίας, από ανάλογες περιπτώσεις.

Δεν ξέρω αν αυτά που δήλωσε, χθες, ο Σταθάκης για το χρέος είναι τα προεόρτια του «κυβερνητικού ρεαλισμού» που θα επιδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν γίνει κυβέρνηση, αλλά και να είναι ουδόλως θα με εξέπληττε. Είναι σύνηθες τα κόμματα να λένε

άλλα στην αντιπολίτευση και άλλα να πράττουν ως κυβέρνηση.

Δεν ξέρω αν ο Σαμαράς, ενώ απορρίπτει κατηγορηματικά την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ετοιμάζεται να αιφνιδιάσει με πρόωρες εκλογές, αλλά και αυτό να γίνει ουδόλως θα με εξέπληττε. Αποτελεί σχεδόν κανόνα οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα να επικαλούνται, προσχηματικά, την «αντιμετώπιση σπουδαίου εθνικού θέματος» για να αιφνιδιάζουν εκλογικά τους αντιπάλους τους.

Δεν ξέρω αν οι τροϊκανοί έρχονται, όπως αρμοδίως διοχετεύεται, με άγριες διαθέσεις επειδή, όπως δήλωσε και ο Πρόεδρος του Eurogroup, δεν έχουμε στο τέταρτο τρίμηνο του 2013, εκπληρώσει τα προαπαιτούμενα της εκταμίευσης της δόσης, αλλά και έτσι να είναι ουδόλως θα με εξέπληττε. Πάντα έτσι γίνεται. Έρχονται για πόλεμο και φεύγουν με συνθήκη ανακωχής.

Εδώ κάνω μια παρένθεση για να πω ότι και η περίπτωση να είναι ήρεμοι και συναινετικοί ουδόλως θα με εξέπληττε. Μάλιστα θεωρώ περισσότερο πιθανό να έχουν, παρασκηνιακά, συμφωνηθεί όλα τα θέματα και η παρέα του Τόμσεν αφού έλθει, να απέλθει εν ηρεμία και να μην επανέλθει μέχρι τον Μάιο. Ούτε θα με εξέπληττε εάν υπήρχαν και ανακοινώσεις που να λένε ότι θα μας δοθούν μέχρι τον Οκτώβριο 9 δισ. ευρώ. Ευρωεκλογές γαρ και μεταξύ των «εταίρων» είθισται να υπάρχουν πολιτικές διευκολύνσεις.

Δεν ξέρω αν είναι ορθή η εκτίμηση πως οι εταίροι-δανειστές μας θα μας ζητήσουν, το Φθινόπωρο, να υπογράψουμε ένα ακόμη μνημόνιο ή ακριβέστερα μια νέα δανειακή σύμβαση, αλλά και να είναι ουδόλως θα με εξέπληττε. Θα είναι η τρίτη (ή μήπως η τέταρτη) φορά που θα κληθούμε να το κάνουμε «για να αποφευχθεί η κατάρρευση και να παραμείνουμε στο ευρώ». Και ενώ οι βουλευτές ψηφίζουν πάντα τα τελευταία οριζόντια μέτρα, συνεχώς προστίθενται, και ψηφίζονται, νέα. Για τελευταία πάντα φορά. Τουλάχιστον δεν μας λένε πια για «κόκκινες γραμμές». Προφανώς θα φοβήθηκαν μην από το τόσο κόκκινο γίνουν κομμουνιστές. Τόσο κόκκινο ούτε το ΚΚΕ δεν έχει στη σημαία του.

Δεν ξέρω αν οι «58» είναι εφεύρημα του Βενιζέλου για να διασωθεί ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ από εκλογικό καταποντισμό ούτε αν αυτό έγινε σε συνεννόηση με τον Σημίτη προκειμένου να απογαλακτιστεί η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη από τον «Παπανδρεϊσμό», αλλά και εάν αυτό συμβαίνει ουδόλως θα με εξέπληττε. Στην πολιτική οι μεταμορφισμοί, τα μέτωπα, οι ίντριγκες, τα «κόλπα», η ετερογονία των σκοπών είναι συχνό φαινόμενο. Άλλοτε πετυχαίνουν άλλοτε όχι. Η ιστορία, όπως πάντα και εκ του αποτελέσματος, θα δείξει.

Δεν ξέρω αν οι όροι ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και τα stress test είναι σχέδιο των γερμανικών τραπεζών να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά και να είναι ουδόλως θα με εξέπληττε. Η παγκόσμια οικονομική ιστορία είναι ένας διαρκής και ανηλεής πόλεμος συμφερόντων και είναι επιεικώς αβδηρίτης όποιος δεν βλέπει ότι τα υποκαταστήματα των ελληνικών τραπεζών στα Βαλκάνια αποτελούν -ειδικά για τις αυστριακές απολήξεις της γερμανικής τραπεζικής λόγχης- «διαμάντια του στέμματος».

Δεν ξέρω αν οι δηλώσεις περί επιστροφής της χώρας το 2014 στις αγορές και στην ανάπτυξη είναι «ψεύτικα λόγια», αλλά και να είναι ουδόλως θα με εξέπληττε. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια η …προφητεία είναι πάντα η ίδια: αυτά θα συμβούν, μας λένε οι κυβερνώντες, τον επόμενο χρόνο. Και πάντα δεν εκπληρώνεται. Δεν έγινε το ’11, δεν έγινε το ’12, δεν έγινε το ’13, αν δεν συμβεί και το ’14 δεν χάθηκε ο κόσμος° θα είναι μια ακόμη ατυχής πρόβλεψη.

Τα λέω όλα αυτά για να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι ο λόγος που με κάνει, αν και εκ φύσεως αισιόδοξος, να είμαι απαισιόδοξος για τα επερχόμενα είναι ότι φτάσαμε στο σημείο να μην μας εκπλήττει πια τίποτε. Και σε μια χώρα όπου όλα μπορούν να συμβούν, συνήθως δεν γίνεται τίποτε. Αυτή η αφόρητη πλήξη που εμπεριέχεται στο «τίποτε» είναι που με ανησυχεί. Και με ανησυχεί γιατί δεν είναι το λογοτεχνικό-φιλοσοφικό «τίποτε» του Καζαντζάκη για το φόβο και την ελπίδα που οδηγεί στην ελευθερία, αλλά το «τίποτε» των τιποτοφρόνων που οδηγεί στη σκλαβιά. Και μεις οι Έλληνες, αν και λαός με τόσον ένδοξη ιστορία, οδηγηθήκαμε για 400 χρόνια στη σκλαβιά. Των Τούρκων…