«Τι μου είπε ο Μαντέλα…»

14:35 9/12/2013 - Πηγή: Matrix24

Κι όμως, η συνάντηση αυτή, προσθέτει, πραγματοποιήθηκε χάρη στην πολύτιμη βοήθεια εκείνου του υπέροχου συμπατριώτη μας και επιστήθιου φίλου και συνεργάτη του Νέλσονα Μαντέλα, του δικηγόρου Γιώργου Μπίζου (αριστερά στη φωτογραφία).

Όταν έφθασα έξω από το σπίτι του στο Σοβέτο σχεδόν… απελπίστηκα. Έξω από το μικρό σπιτάκι, εκατοντάδες δημοσιογράφοι, φωτογράφοι και κάμεραμεν από όλο τον Κόσμο έκαναν διαδήλωση για το ποιος θα περάσει

μέσα έστω για μια φωτογραφία του Μαύρου ηγέτη με τη γυναίκα του Γουίνι.

Την ώρα ακριβώς του ραντεβού μας για τη συνέντευξη στις 12 το μεσημέρι. Ένας Μαύρος γίγαντας βγήκε από το πορτάκι του περίβολου και φώναξε το όνομά μου. Μπήκαμε μέσα στο ξύλινο σπίτι και με υποδέχτηκε στην κουζίνα η τότε σύζυγός του Γουίνι με μια θερμή αγκαλιά.

Στο σαλονάκι, σε έναν μικρό καναπέ από νοβοπάν καθόταν εκείνη η απέριττη φιγούρα του μαχητή της ελευθερίας και δίπλα του ο πιστός του φίλος Γιώργος Μπίζος. Σηκώθηκε όρθιος και με αγκάλιασε. «Οι φίλοι του Γιώργου, είναι και δικοί μου φίλοι, μίστερ Κώστας»!

Οι εκπρόσωποι του Δημοκρατικού Κόμματος της χώρας που είχαν έρθει για να τον συγχαρούν και για τις πρώτες διερευνητικές πολιτικές επαφές με τον Νέλσονα Μαντελα, στέκονταν παραπέρα και παρακολουθούσαν.

Με κοίταξε ίσια στα μάτια με εκείνο το βλέμμα που μόνον οι μεγάλοι άνδρες έχουν και που σου ξεγυμνώνει την ψυχή.

«Πριν από οτιδήποτε άλλο αυτές τις πρώτες ημέρες της ελευθερίας μου θα ήθελα να εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη και την αγάπη μου στον ελληνικό λαό και προσωπικά στον Ανδρέα Παπανδρέου για την πολύτιμη υποστήριξη για την απελευθέρωσή μου. Είναι επιθυμία μου να την εκφράσω ο ίδιος προσωπικά και θα ήθελα το πρώτο μου ταξίδι να είναι στην Ελλάδα…»

Μου είπε πολλά σε εκείνη την 30λεπτη συνάντησή μας ο μεγάλος ηγέτης Νέλσον Μαντέλα. Αυτά τα έγραψα τότε στη δισέλιδη αποκλειστική συνέντευξη στην εφημερίδα. Εκείνο που δεν έγραψα και που αποκαλύπτω για πρώτη φορά, είναι η μεγαλοσύνη, η γενναιότητα και το ήθος αυτού του μεγάλου ανθρωπιστή. Αυτός ο άνθρωπος που για 27 χρόνια φυλακίστηκε κάτω από τις πιο σκληρές συνθήκες στα κάτεργα του Ρόμπιν Άιλαντ και βασανίστηκε όσο λίγοι, δεν είχε στο στόμα του ούτε μία λέξη μίσους, έστω αντιπάθειας για αυτούς που του στέρησαν την ελευθερία και τον βασάνισαν. Τους είχε ήδη συγχωρήσει προ πολλού και η μόνη του έγνοια πλέον ήταν πώς θα εξαλείψει την ουσία του Άπαρτχάιντ, πώς θα ενώσει τις διάφορες φυλές της χώρας και πώς θα μετατρέψει τη Νότια Αφρική σε μια πραγματικά δημοκρατική χώρα.

«Γι΄ αυτό αγαπώ την Ελλάδα, όχι μόνον γιατί είναι η πατρίδα του φίλου μου του Γιώργου του Μπίζου, αλλά και γιατί η χώρα σας μας δίδαξε Δημοκρατία…» έκλεισε τη συνάντησή μας και μου έσφιξε θερμά το χέρι ο Νέλσον Μαντέλα καθώς με ξεπροβόδιζε από το ταπεινό σπίτι του στο Σοβέτο έξω από το Γιοχάνεσμπουργκ, που σήμερα πλέον έχει μετατραπεί σε μουσείο