Το 1900, γεννήθηκε η Κατίνα Παξινού

08:17 17/12/2012 - Πηγή: Matrix24

Η Κατίνα Κωνσταντοπούλου – Παξινού ήταν ηθοποιός κυρίως δραματικού ρεπερτορίου, παγκόσμιας φήμης.

Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1900 στον Πειραιά. Ήταν κόρη μεγαλοαστικής οικογένειας. Πατέρας της ήταν ο αλευροβιομήχανος Βασίλης Κωνσταντόπουλος.

Αρχικά φοίτησε στη Σχολή Χιλλ. Ακολούθησε η Σχολή Καλογραιών της Τήνου. Λόγω του ζωηρού της χαρακτήρα φοίτησε εσώκλειστη σε σχολείο της Ελβετίας.

Σπούδασε μουσική και τραγούδι

στο Ωδείο της Γενεύης καθώς και σε άλλες αντίστοιχες σχολές στη Βιέννη και στο Βερολίνο. Παντρεύεται τον βιομήχανο Παξινό, και αποκτά μαζί του δύο κόρες (αργότερα η πρώτη θα πεθάνει).

Άρχισε από πολύ νωρίς την καλλιτεχνική σταδιοδρομία της και γρήγορα διακρίθηκε για το αληθινό ταλέντο της και την αγάπη στην τέχνη της. Ο πρώτος της σημαντικός ρόλος ήταν της Βεατρίκης, στην ομώνυμη όπερα Αδελφή Βεατρίκη που την έγραψε ειδικά γι’ αυτήν ο Μητρόπουλος, που ανέβηκε το 1920 στο Δημοτικό θέατρο Πειραιώς.

Ο πρώτος θεατρικός ρόλος της στην πρόζα ήταν το 1929, στο θέατρο Κοτοπούλη, στο «Γυμνή Γυναίκα» του Μπατάιγ, που την καθιέρωσε και πρωταγωνίστρια δραματικών ρόλων.

Το 1931 συνεργάστηκε με τον κορυφαίο Έλληνα καλλιτέχνη Αιμίλιο Βεάκη με τον οποίο εισχώρησε στον συνεταιρικό θίασο του Αλέξη Μινωτή, τον οποίο και παντρεύτηκε και συνεργάστηκε μαζί του από το 1932 μέχρι το 1940, χρονιά που έγινε μόνιμο μέλος του Εθνικού Θεάτρου.

Με την Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου εμφανίσθηκε στο Λονδίνο στη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο. Κατά την περίοδο του πολέμου εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ όπου και εμφανίσθηκε στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης.

Όμως το έργο που την επέβαλε σε διεθνή κλίμακα και που της χάρισε το 1944 το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου, από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, ήταν το «Για ποιον χτυπά η καμπάνα», όπου υποδυόταν το ρόλο της φλογερής πατριώτισσας της Ισπανίας, Πιλάρ.

Για το κινηματογραφικό έργο «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα», βραβεύτηκε με το βραβείο Κοκτώ.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1952 όπου και άρχισε ξανά τις εμφανίσεις της στο Εθνικό Θέατρο με τον Αλέξη Μινωτή.

Ανέβασε Ίψεν και Λόρκα αλλά και παραστάσεις αρχαίων θεατρικών έργων.

Έλαβε μέρος στα διάφορα Φεστιβάλ της δεκαετίας του ‘50 και σε παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας στο Ηρώδειο και στην Επίδαυρο.

Εμφανίσθηκε και στις ταινίες «Ο κύριος Αρκάντιν» του Όρσον Γουέλς και «Ο Ρόκο και τ΄ αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι (1960).

Στη διάρκεια της δικτατορίας η Παξινού και ο Μινωτής συγκρότησαν δικό τους θίασο και ανέβασαν σημαντικά έργα του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου.

Η τελευταία της παράσταση στο θέατρο ήταν στο ρόλο της μάνας στο έργο του Μπρεχτ «Μάνα κουράγιο» και στον κινηματογράφο «Το νησί της Αφροδίτης» (1969).

Η Κατίνα Παξινού είχε πολύ πλούσιες εκφραστικές δυνατότητες που της επέτρεπαν να ερμηνεύει όχι με δυσκολία δραματικούς ρόλους κάθε θεατρικού ύφους, από την αρχαία ελληνική τραγωδία μέχρι το «μπρεχτικό» θέατρο.

Επίσης η μουσική της καλλιέργεια της επέτρεπε να χρωματίζει τη φωνή της ώστε ν΄ αναδεικνύεται η εκφραστικότητα και η ευαισθησία έντονα, καθώς και ο μελωδικός ρυθμός του ποιητικού λόγου.

Η Κατίνα Παξινού έγραψε και μουσική για την τραγωδία «Οιδίπους τύραννος».

Πέθανε στην Αθήνα στις 22 Φεβρουαρίου 1973.