Το δίμηνο που θα κρίνει πολλά έχει ήδη ξεκινήσει

07:03 15/10/2013 - Πηγή: Matrix24

Μπορεί στην εγχώρια ειδησεογραφία να κατέχουν τις πρώτες θέσεις η «χρυσαυγιάδα», η κόντρα ΣΥΡΙΖΑ-κυβέρνησης για τις φημολογούμενες υποκλοπές και η Διακήρυξη των 58 για την νέα κεντροαριστερή «Ελιά», όμως την ίδια ώρα οι εξελίξεις στη «μεγάλη εικόνα» είναι σοβαρές.

Πέρασε στα ψιλά, όμως από την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση υφίσταται μία ψυχρολουσία την ημέρα. Στην αρχή

ήταν ο κεντρικός τραπεζίτης, Γιώργος Προβόπουλος που προϊδέασε για νέα μέτρα. Στη συνέχεια, ήρθε η έκθεση του ΔΝΤ να προδιαγράψει μέτρα ύψους 6,8 δισ. ευρώ, παρά το «καλό κλίμα» στο πρόσφατο ραντεβού του Αντώνη Σαμαρά με την γενική διευθύντρια του Ταμείου, Κρίστιν Λαγκάρντ. Σαν να μην έφταναν αυτά, χθες κατέρρευσε πριν καν περάσει ένα 24ωρο η «θεωρία» του Γιάννη Στουρνάρα, σύμφωνα με την οποία το όποιο χρηματοδοτικό κενό θα μπορούσε να κλείσει χωρίς τρίτο πρόγραμμα, αλλά εντός του παρόντος προγράμματος με ανακύκλωση και μετακύλιση διαφόρων ομολόγων που κατέχουν ευρωπαϊκές τράπεζες.

«Βρείτε τα με την τρόικα»

Όμως, το συμπέρασμα που βγαίνει από τη χθεσινή, κρίσιμη, συνεδρίαση του Eurogroup είναι πως προς το παρόν -και απούσης της γερμανικής κυβέρνησης που δίνει τον τόνο- οι δανειστές δεν είναι διατεθειμένοι να δουν το ελληνικό πρόβλημα πολιτικά. Η τεχνοκρατική αντίληψη και η στενή εξέταση των αριθμών κυριαρχούν για μία ακόμη φορά και ο υπουργός Οικονομικών άκουσε χθες σε συγχορδία τους Ντέισελμπλουμ, Άσμουσεν και Ρεν να τον καλούν να «τα βρει με την τρόικα». Μόνο που η τρόικα ζητεί νέα μέτρα: στο Ασφαλιστικό, στην αμυντική βιομηχανία και αλλού. Μέτρα σοβαρά και σημαντικά, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελούν την τελευταία πράξη του κυβερνητικού δράματος.
Παράλληλα, η απροθυμία των δανειστών να αντιμετωπίσουν πολιτικά το ζήτημα (δηλαδή να παραβλέψουν τις όποιες αστοχίες και να «εκτιμήσουν» τη συνολική πρόοδο του προγράμματος, αλλά και να υπολογίσουν ότι κατέστρεψαν μια χώρα με τις ιδεοληψίες τους και δεν μπορούν πια να ζητούν την ίδια συνταγή) αναμένεται να δημιουργήσει πυκνές πολιτικά και οικονομικά στιγμές, τις επόμενες εβδομάδες. Ήδη χθες, ο Άσμουσεν «άδειασε» μεγαλοπρεπώς τον Γιάννη Στουρνάρα, απορρίπτοντας την μετακύλιση ομολόγων, ενώ ο Ντέισελμπλουμ (προέδρος του Eurogroup) στάθηκε στο πλευρό του μέλους του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ.

Σκηνικό ρήξης

Τούτων δοθέντων και αν δεν επισυμβεί μια ανατροπή όταν σχηματιστεί κυβέρνηση στη Γερμανία, η κυβέρνηση φαίνεται να οδηγείται σε νέα μέτρα. Οι «τροϊκανοί» δεν μένουν στα προαπαιτούμενα, απαιτούν να ανοίξουν όλα τα εκκρεμή θέματα, όπως το Ασφαλιστικό. Και όλα δείχνουν ότι δεν βιάζονται να επιστρέψουν στην Αθήνα, ει μη μόνον αν η κυβέρνηση τους διαβεβαιώσει ότι θα θέσει στο τραπέζι όλα τα θέματα που αρνήθηκε να συζητήσει προ 20 ημερών. Όμως, τα θέματα αυτά σημαίνουν νέα μέτρα. Νέα μέτρα σε μία συγκυρία που η κυβέρνηση δίνει μάχη στήθος με στήθος στις δημοσκοπήσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός επιχειρεί να ξαναστήσει τα -όποια- συντρίμμια του «success story» και οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται εξαντλημένοι να στηρίξουν άλλα μέτρα λιτότητας.

Μ’ άλλα λόγια, ο πρωθυπουργός αναμένεται να έρθει αντιμέτωπος πολύ σύντομα με ακραίες απαιτήσεις, που θα απειλούν το άλμα εκτός ύφεσης, την συλλογική ψυχολογία (με ό,τι αυτό σημαίνει για την οικονομία), ακόμη και την ίδια την πολιτική του επιβίωση. Τότε, θα πρέπει να κάνει και την μεγάλη επιλογή: είτε, με όπλο το -μαγειρεμένο, έστω- πρωτογενές πλεόνασμα και τα νούμερα που δείχνουν το ανθρωπιστικό δράμα στην Ελλάδα, να πει «όχι». Είτε να υποστηρίξει για άλλη μια φορά ότι «αυτά τα μέτρα είναι τα τελευταία και είναι απαραίτητα», καθιστώντας εαυτόν άλλον έναν «αναλώσιμο» πρωθυπουργό της εποχής του Μνημονίου.

Μ’ άλλα λόγια, με δεδομένη την φιλοδοξία του ενοίκου του Μεγάρου Μαξίμου να μην κλείσει προώρως τον πολιτικό κύκλο του, ενδέχεται τις επόμενες εβδομάδες να βρεθούμε για πρώτη φορά κοντά σε ένα «όχι» της κυβέρνησης προς την τρόικα -το πρώτο «όχι». Βεβαίως, διερωτάται κανείς πόσο αξιόπιστος είναι ένας πολιτικός που υποσχόταν επαναδιαπραγμάτευση και κατέληξε στο «ουδείς αναμάρτητος» να πει «όχι» στην τρόικα. Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση, που θα ανοίξει αν όντως το «όχι» λεχθεί και όταν φανεί η αντίδραση των δανειστών σ’ αυτό.