ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΡΤΑΛΙ ΚΑΙ Η ΠΑΣΑΡΕΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ…

Σιγά σιγά τα κόμματα αρχίζουν και διοχετεύουν στα Μέσα Ενημέρωσης πρόσωπα τα οποία θα περιλαμβάνονται στα ψηφοδέλτιά τους για τις ευρωεκλογές.

Όπως σχεδόν πάντα, το κριτήριο της επιλογής είναι λανθασμένο. Αναζητούν «αναγνωρίσιμους» και όχι επαγγελματίες.

Ξεχνούν ότι η ευρωβουλή δεν είναι πασαρέλα, αλλά χώρος προώθησης εθνικών θέσεων και συμφερόντων.

Προκειμένου να μαζέψουν ψήφους υποβαθμίζουν την ουσία των ευρωεκλογών, τόσο με τις επιλογές των προσώπων όσο, και κυρίως, με τον χαρακτήρα που δίνουν σ” αυτές.

Αν αναλογιστούμε ότι σε ποσοστό ίσως και μεγαλύτερο από 70% οι

αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες επηρεάζουν, δεσμεύουν και καθορίζουν το εγχώριο γίγνεσθαι, τότε προκαλεί απορία η υποβάθμιση της αναμέτρησης για την ευρωπαϊκή κάλπη. Όχι μόνον από τα κόμματα, αλλά και από τους πολίτες.

Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι «χαλαρή» και γι” αυτό όχι κι τόσο μεγάλης σημασίας. Ενώ έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Η ψήφος για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο θα έπρεπε να είναι η πιο «σκληρή», αφού εκεί λαμβάνονται οι πιο σημαντικές αποφάσεις για τη χώρα, ιδιαίτερα από τη στιγμή που αυτό απέκτησε συνυπευθυνότητα ακόμη και για αποφάσεις της Κομισιόν περιλαμβανομένης και της εκλογής του Προέδρου της και των επιτρόπων.

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί θα έπρεπε πρωτίστως να μας ενδιαφέρει ποιος θα μας εκπροσωπήσει στο ευρωκοινοβούλιο και όχι ποιος θα καταλάβει έδρανο στο εγχώριο …μαυσωλείο των 300 ή ποιος θα βγει δήμαρχος στο Παρακάτω Παρτάλι.

Ειδικά για τη χώρα μας, που, λόγω μνημονίου, βρίσκεται υπό άμεσο έλεγχο και κηδεμονία θα έπρεπε οι 21 ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν να είναι οι καλύτεροι από άποψη δυνατοτήτων και προσόντων.

Θα πρέπει να πάνε αυτοί που μπορούν να υπερασπιστούν και να προωθήσουν με επάρκεια και αποτελεσματικότητα όχι τόσο τις θέσεις των κομμάτων τους όσο τα συμφέροντα της χώρας σε μια Ευρώπη που πρέπει να αλλάξει.

Τα κόμματα, αντί να αναζητούν «αναγνωρίσιμους» που ενδεχομένως δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ευρωπαϊκή συνθήκη ακόμη και ξένη γλώσσα, θα πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψουν τον επαρχιωτισμό και τον μαυρογιαλουρισμό και να επιλέξουν, και οι πολίτες να ψηφίσουν, ανθρώπους με ειδίκευση, τεχνοκρατική επάρκεια, γνώση των ευρωπαϊκών δεδομένων, άνεση στις διεθνείς πολιτικές επαφές και δυνατότητα αποτελεσματικών χειρισμών στις διαπραγματεύσεις.

Φυσικά για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι υποψήφιοι να παρουσιάσουν το ευρωπαϊκό τους προφίλ και όχι να τσακώνονται, ως είθισται, για την εγχώρια, και μίζερη εν πολλοίς, επικαιρότητα στα τηλεπαράθυρα.

Εδώ ο ρόλος των Μέσων Ενημέρωσης είναι καθοριστικός, αλλά δυστυχώς, και αυτά, είναι εξίσου απαράδεκτα και καταστροφικά με τα κόμματα. Όπως τα ψηφαλάκια είναι τα μόνα που ενδιαφέρουν τα κόμματα, έτσι και οι πωλήσεις και τα ποσοστά τηλεθέασης και ακροαματικότητας είναι τα μόνα που ενδιαφέρουν τα Μέσα Ενημέρωσης.

Γι” αυτό και πάμε κατά διαόλου. Γι” αυτό και βαφτίζουμε την ψήφο, στις ευρωεκλογές, «χαλαρή». Επειδή έχουμε μάθει στο κουτσομπολιό προτιμούμε να μαθαίνουμε για τα παρασκηνιακά ντεσού επιλογής των υποψηφίων και όχι για τις ικανότητες και τα προσόντα τους.

Όσο στο γήπεδο, που διαμορφώνονται και λαμβάνονται οι κυρίαρχες για τη χώρα και τη ζωή μας αποφάσεις, στέλνουμε τα «τσικό», τόσο θα υφιστάμεθα συντριβές. Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε να στείλουμε στις Βρυξέλλες την «Εθνική Ελλάδος» με τους 21 πιο ικανούς και αποτελεσματικούς παίχτες, ανεξαρτήτως σε ποιά πολιτική ομάδα ανήκουν. Τόσο απλό και τόσο απαραίτητο…

Keywords
Τυχαία Θέματα