ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΟΥΡΑΚΗΣ

13:10 29/4/2012 - Πηγή: Matrix24

Νευρική κρίση ευρωζώνης vs κρίσης χρέους: Σημειώσατε 1.

Ή αλλιώς η ιστορία επαναλαμβάνεται… Για άλλη μια φορά η Ευρώπη μετά από ένα ακόμη χτύπημα διεθνούς Οίκου Αξιολόγησης, αυτή την φορά στην Ισπανία και υπό το βάρος των αγορών, έγινε «μαλλιά- κουβάρια»..
Η Μέρκελ συνεχίζει να εκφράζει την αντίθεσή της σε κάθε αναδιαπραγμάτευση του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας στην Ευρώπη επιδεικνύοντας άκαμπτη στάση σε ενδεχόμενο «χαλάρωσης» της λιτότητας, ο Ισπανός Υπ. Εξωτερικών προειδοποιεί ότι «είναι σαν τον Τιτανικό.

Αν πνιγούμε εδώ, ακόμη και οι επιβάτες της πρώτης θέσης θα πνιγούν» και ο υποψήφιος Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ φωνάζει «δεν θα καθορίζει η Γερμανία μόνη της το μέλλον της Ευρώπης».
Αν και κοινό το νόμισμα, η Ένωση από την γέννησή της κιόλας «πάσχει»: Γιατί πολύ απλά δεν φρόντισε να έχει κάτι άλλο «κοινό» πέραν του €.
Ήταν λογικό λοιπόν όταν ήρθαν τα ..πραγματικά δύσκολα, όπως είναι τώρα η κρίση χρέους και τα ανακλαστικά να είναι αργά και το «φάρμακο» να χρειάζεται διαρκώς βελτιώσεις και να τελεί σε κατάσταση μόνιμης σύγχυσης και νευρικής κρίσης. Και στην Ελλάδα άλλωστε η συνταγή που έγραψαν οι πιστωτές χρειάστηκε ..και ίσως χρειαστεί και πάλι να «ξαναγραφτεί»..
Τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν ίσως πιο απλά αν νωρίς -νωρίς με το ξέσπασμα της κρίσης υπήρχαν οι δομές να ληφθούν άμεσα γενναίες αποφάσεις: Ναι σε πολιτικές λιτότητας για τους υπερχρεωμένους του Νότου, αλλά ταυτόχρονα έπρεπε οι πλούσιες χώρες του «Βορρά» να γέμιζαν «το πιστόλι» -όπως έλεγε και μια ψυχή- και να το έβαζαν απλά πάνω στο «τραπέζι».
Ο EFSF θα μπορούσε να «σαρώσει» ομόλογα από τις αγορές στις εξευτελιστικές τιμές που διαπραγματεύονταν και η ροή των πραγμάτων ίσως ήταν διαφορετική, αφού τότε δεν αποκλείεται οι περιβόητοι κερδοσκόποι να άλλαζαν και τις συμπεριφορές τους με την «μυρωδιά του χρήματος»..
Δίστασε υπερβολικά όμως η Ευρώπη να μαζέψει τα «ομόλογα- σκουπίδια» του Νότου όσο ήταν ακόμη νωρίς και έτσι ξεκίνησε το «ντόμινο».. Δικαιολογημένοι ίσως οι δισταγμοί όμως η Γερμανία δείχνει να έχει εμμονές: Μια με την απαίτηση και ο ιδιωτικός τομέας να πληρώσει τα «σπασμένα» της κρίσης -εξ΄ ου και η συμμετοχή του στο ελληνικό «κούρεμα»- και μια με την σταθερή προσήλωσή της σε σκληρές πολιτικές λιτότητας.. Δεν ήταν λάθος το σκεπτικό, όμως να που τώρα το «φρέσκο χρήμα» έχει στερέψει…
Και εδώ χρειάζονται γενναίες αποφάσεις: Πέρα από το ότι η Γηραιά Ήπειρος θα πρέπει να υιοθετήσει τέτοιου τύπου δομές ώστε να λειτουργεί όπως.. Αμερική, ίσως σε αυτή την συγκυρία ο πλούσιος Βορράς να πρέπει να «χρηματοδοτήσει» λίγο παραπάνω τον «φτωχό» Νότο.
Οι σκληρές πολιτικές λιτότητας δεν θα οδηγήσουν πουθενά αν εφαρμόζονται ταυτόχρονα σε Βόρειους και σε Νότιους..
Διαφορετικά θα πέσει και πάλι το ερώτημα στο τραπέζι για το αν «περπατάει» το εγχείρημα που ακούει στο όνομα «Ενωμένη Ευρώπη»…