ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΗΛΟΣ

07:45 12/8/2012 - Πηγή: Matrix24

Καλοκαίρι και καταχνιά.

Ανάμεσα στο εφήμερο και το αιώνιο η Ελλάδα, αντί να ξεκουράζεται καλοκαιριάτικα, δυσφορεί, ξεφυσάει, σιχτιρίζει. Ανάμεσα σε αμπέλια και ελιές, βράχους και αμμουδιές, βουβά κύματα και ορμητικά μελτέμια, οι λιγοστοί Έλληνες παραθεριστές των ολιγοήμερων πια διακοπών αντί να χαλαρώνουν με απομεσήμερες βουτιές και κερασμένα ούζα , γκρινιάζουν, ζορίζονται, μεμψιμοιρούν.  Το ίδιο και οι ντόπιοι, που μουρμουράνε σαν κακοσυντηρημένα κλιματιστικά ενοικιαζόμενων δωματίων. Μικρή σεζόν, μικρότερη πελατεία,

ακρίβεια, κεσάτια, απλήρωτες δόσεις, άνεργα παιδιά, αποκαμωμένοι και με κουτσουρεμένες συντάξεις παππούδες.

Τα γλυκά  θερινά βιώματα μια ολόκληρης γενιάς πνίγονται πλέον στην αρμύρα της αβεβαιότητας. Αποσπώνται βίαια από τη συλλογική μνήμη αφήνοντας δυσανάλογο κενό για να φωλιάσει ο τρόμος του επερχόμενου μαύρου Σεπτέμβρη. Όσο οδυνηρά εξοικειωμένος κι αν είναι κανείς με τα αδυσώπητα ερωτήματα για το κοντινό αύριο, τα  ακούει πια παντού και από όλους. Πόσο θα αντέξουμε με υποπολλαπλασιασμό του εισοδήματός, με δραματική απομείωση των βασικών κοινωνικών παροχών, με εξοντωτική καταβύθιση του βιοτικού μας επιπέδου; Και ακόμα  χειρότερα, πώς θα επιβιώσουμε χωρίς διέξοδο, χωρίς ελπίδα, δίχως όραμα;  Και καλά να υποστούμε θυσίες εμείς, οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί ως μαύρα πρόβατα μιας προνομιακής ευρωστάνης, αλλά δεν είναι παραταραβηγμένο να οδηγηθούν στο μεσαιωνικό τροχό των βασανιστηρίων και οι Ισπανοί και οι Ιταλοί; Κάτι πάει στραβά!

Η φτωχοποιημένη Ελλάδα συλλογιέται δύσθυμα, αναρωτιέται βαρυγκωμώντας, αναστενάζει απελπισμένη ,  ανιχνεύοντας ίσως για πρώτη φορά σοβαρά το πυρήνα της κρίσης. Το γεμάτο αυταπάτες παλιό εγχώριο σκηνικό έχει καταρρεύσει. Το βολικό πολιτικό φόντο του δικομματισμού με τις εύκολα καταγγελλόμενες εκατέρωθεν  εγγενείς του ασθένειες και τις συμφυείς του παρενέργειες διαλύθηκε, χωρίς ωστόσο και να αμνηστευθεί. Αλλά κανείς πλέον δεν φορτώνει όλα τα δεινά της χώρας  στις κυβερνητικές ανομίες πότε της ΝΔ και πότε του ΠΑΣΟΚ.  Χρεώνει πάντως στις ηγεσίες τους κούραση, παρακμή, υποταγή-αν όχι δουλικότητα στις διαταγές της τρόικας.

Ταυτόχρονα, όμως, το ίδιο εκλογικό σώμα δυσπιστεί στην φιλοευρωπαϊκή ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ καθώς αυτή δεν συνδυάζεται με ένα πειστικό σχέδιο για ομαλή μετάβαση προς μια ισορροπημένη διέξοδο. Σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο που πυκνώνει από τις  καινοφανείς σκιές των πληβειοποιημένων λαϊκών και μικρομεσαίων στρωμάτων η Ελλάδα στρέφεται με πείσμα σε έναν αφελή ευρωσκεπτικισμό. Ακόμα και οι πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές του κοινού νομίσματος έχουν χάσει τον βηματισμό τους. Αφού αγνόησαν τον κίνδυνο των οικονομικών ανισορροπιών τώρα ελπίζουν ότι η κρίση θα παρέχει την ώθηση για μεγαλύτερη ενοποίηση στο μέλλον με  τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού  ομοσπονδιακού κράτους. Αλλά επειδή μάλλον λογαριάζουν χωρίς τον αμείλικτο ξενοδόχο Άγκελα  Μέρκελ, με τις εμμονές τους  διευρύνουν επικίνδυνα το χάσμα μεταξύ των λαϊκών προσδοκιών και των άκαμπτων ευρωηγεσιών.

Παράλληλα, η άλλοτε κοινή