ΥΛΟΤΟΜΩΝΤΑΣ ΑΚΑΚΙΕΣ ΑΠΟ ΠΡΩΪΑΣ ΕΩΣ ΕΣΠΕΡΑΣ ΦΤΑΝΕΙΣ ΣΤΑ ΓΟΥΝΑΡΑΔΙΚΑ

07:12 18/7/2013 - Πηγή: Matrix24

Αχός βαρύς ακούστηκε, πολλά ντουφέκια πέσαν για τη φράση “ραντεβού στα γουναράδικα” που εκστόμισε στο Κοινοβούλιο κάποιος νεαρός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Είμαι σίγουρος πως αν ο νεαρός βουλευτής άφηνε τη φράση ως έχει και δεν τη συμπλήρωνε με το “όπως έλεγε ο Αρης Βελουχιώτης” ουδείς θα είχε ασχοληθεί μαζί του.

Οι 300 της Βουλής, εξαιρουμένου ίσως του αειθαλούς Μανώλη Γλέζου, ακούγοντας τη

φράση χωρίς το συμπλήρωμά της “Βελουχιώτης”, πιθανότατα θα νόμιζαν ότι πρόκειται για κάποια παροιμιώδη φράση που λέγεται στην Καστοριά, όπου υπάρχουν σε αφθονία γουναράδικα και στην οποίαν εκλέγεται ο συγκεκριμένος βουλευτής.

Άντε, εκτός από τον Γλέζο, να γνώριζαν την έκφραση η Παπαρήγα και ο Χαλβατζής επειδή έχουν εντρυφήσει στην ιστορία του αντάρτικου όταν το ΚΚΕ χρειάστηκε να αποκαταστήσει τη μνήμη του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ.

Δεν ξέρω τι ήθελε να υπονοήσει, λέγοντας τη φράση ο νεαρός βουλευτής, πάντως σε καμμία περίπτωση δεν μπορώ να συμφωνήσω και με την υπεραντίδραση, σε βαθμό υστερίας, που υπήρξε.

Εμένα η (ορθή) φράση “καλή αντάμωση στα γουναράδικα” που έλεγαν ο Βελουχιώτης και οι σύντροφοί του πριν πάνε να πολεμήσουν μέχρι και συγκινητική μου φαίνεται.

Ένας αποχαιρετισμός πριν τη μάχη ήταν, που σήμαινε ότι αν δεν γυρίσουμε, αν πεθάνουμε θα ξαναβρεθούμε στον άλλο κόσμο.

Τα “γουναράδικα” είναι ο θάνατος, ο άγριος θάνατος, η σφαγή, το γδάρσιμο από τους αντιπάλους.

Αυτή είναι ταυτόχρονα και η τραγικότητα της φράσης αφού προσδιορίζει με ακρίβεια την αγριότητα του εμφυλίου που είναι και ο πιό φρικτός από όλους τους πολέμους.

Δεν υπάρχει λύπηση ή συγχώριο, υπάρχει μίσος που οδηγεί σε αγριότητες και ακρότητες.

Τον ίδιο χαιρετισμό (ίσως με άλλα λόγια, με άλλη παροιμία ή λαϊκή έκφραση γιατί να μην ξεχνάμε οι καπεταναίοι και από τη μία και από την άλλη πλευρά ήταν κατεξοχήν λαϊκοί άνθρωποι) είμαι σίγουρος ότι θα έλεγαν και οι αντάρτες του ΕΔΕΣ και του “εθνικού στρατού” πριν βγουν στις ρούγες και τα φαράγγια να αντιμετωπίσουν τους Ελασίτες και τους κομμουνιστές.

Η φράση “καλή αντάμωση στα γουναράδικα” δεν ήταν εμπρηστικό σύνθημα και προτροπή στο τι να πράξουν κατά του αντιπάλου -του αδελφού να μην ξεχνιόμαστε- αλλά ένας τελευταίος αποχαιρετισμός μεταξύ συντρόφων και συμμαχητών.

Ένα τραγικά αυτοσαρκαστικό αντίο.

Και οπωσδήποτε μιά έμμεση προτροπή να πολεμήσουν γενναία και μέχρι τέλους, επειδή σε περίπτωση ήττας ή αιχμαλωσίας ο θάνατος θα ήταν φρικώδης, το “γδάρσιμο”.

Φτάσαμε λοιπόν εμείς, σχεδόν 70 χρόνια μετά τον εμφύλιο, αυτόν τον τραγικό και φορτισμένο συναισθηματικά ύστατο αποχαιρετισμό μεταξύ συμπολεμιστών να τον ξεφτιλίσουμε και να τον κάνουμε ένα ακόμη σημείο διαίρεσης και διχασμού.

Δεν μας έφταναν όλα αυτά που αντιμετωπίζουμε ως λαός, ως χώρα, ως έθνος, ο τσακωμός για το Γράμμο και το Μελιγαλά και η εμφυλιοπολεμική φιλολογία μας έλειπε.

Αντί να συζητάμε και να διαφωνούμε για τον Σόϊμπλε που μας έρχεται σήμερα και τα “καλούδια” που κομίζει, ερίζουμε για τα “γουναράδικα” του Βελουχιώτη, του Ζέρβα και του στρατηγού Τσακαλώτου!

Αντί να ομονοήσουμε και να δούμε πως μπορεί να αποφύγουμε το “γδάρσιμο” που μας επιβάλλουν, με πολυνομοσχέδια, οι τροϊκανοί, πιανόμαστε από μια άστοχη πομφόλυγα ενός ιδεολογικά παλιμπαιδίζοντος νεαρού βουλευτή για να επιτεθούμε ο ένας στον άλλο.

Αντί να συζητάμε και να συγκρουόμαστε για το αύριο, βυθιζόμαστε στο χθες.

Αντί να αναζητούμε πως θα είναι η χώρα και οι πολίτες της τα επόμενα 10-20 χρόνια, ψάχνουμε να βρούμε τι έγινε πριν 40, 50, 70 χρόνια και πιό παλιά.

Αντί να ανιχνεύουμε το μέλλον, σκαλίζουμε το παρελθόν.

Και δεν το έκανε μόνον ο νεαρός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ -Διαμαντάκος, Διαμαντόπουλος, Διαμαντούρος δεν θυμάμαι ακριβώς το όνομα- το κάνουν σχεδόν όλοι οι βουλευτές και οι πολιτευτές.

Κάθε μέρα. Από το Κοινοβούλιο, από τηλοψίας, από τις συχνότητες των ερτζιανών, απ´ όπου βρεθούν και σταθούν.

Και μόνον να μετρήσουμε τα “τσόκαρα”, τα “γαμοσταυρίδια”, τις “κατοχές”, τους “Τσολάκογλου”, τα “καθαρίσματα” και τις “προδοσίες” που ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες στην αίθουσα της Ολομελείας της Βουλής θα μας έλθει ημικρανία και εμμετός.

Και δεν είναι μόνον οι βουλευτές, είναι και οι δημοσιολογούντες.

Εκεί να δεις ονειρώξεις που εμφανίζονται ως δήθεν σοβαρές αναλύσεις!

Εκεί να δεις λεκτικές πρόωρες εκσπερματίσεις που παρουσιάζονται ως γόνιμες πολιτικές συνευρέσεις!

Όλοι όσοι παριστάνουν τους κήνσορες της ηθικής και τους θεράποντες του ορθού λόγου, όσοι εμφανίζονται σε ρόλο οδηγητή της κοινής γνώμης, θαρρείς και έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν με τις …ακακίες που υλοτομούν από πρωΐας έως εσπέρας.

Φτάνει πια. Όχι άλλο κάρβουνο παιδιά. Φτάνει

Και μετά αναρωτιέσαι έρμη πατρίδα γιατί αυγαταίνει η Χρυσή Αυγή του Μιχαλολιάκου…