ΑΝΑΔΡΟΜΗ : Η δράση των καρχαριών στις ελληνικές θάλασσες

09:15 5/8/2012 - Πηγή: Radar.gr

Υπάρχουν καρχαρίες στα ελληνικά πελάγη; Έχουν καταγραφεί επιθέσεις τους σε ανθρώπους; Πότε εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις θάλασσές μας;

Σε αυτά τα ερωτήματα απαντά ο εκπαιδευτής αυτόνομης και ελεύθερης κατάδυσης, Μανώλης Μπαρδάνης, μέσα από την έρευνα που έκανε για τη δράση των καρχαριών στη χώρα μας.

Υπάρχουν καρχαρίες στα ελληνικά πελάγη; Έχουν καταγραφεί επιθέσεις τους σε ανθρώπους; Πότε εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις θάλασσές μας;

Σε αυτά τα ερωτήματα απαντά ο εκπαιδευτής αυτόνομης και ελεύθερης κατάδυσης,

Μανώλης Μπαρδάνης, μέσα από την έρευνα που έκανε για τη δράση των καρχαριών στη χώρα μας.

Ο κ. Μπαρδάνης εξηγεί στην έρευνά του ότι την πρώτη αναφορά επίθεσης, θαλάσσιου θηρίου σε άνθρωπο, κατέγραψε πρώτος, ο ιστορικός Ηρόδοτος το 492 – 493 π.Χ. Αναφέρει μάλιστα ότι όταν ο περσικός στόλος, συντρίφτηκε στα βράχια της Αθωνικής Χερσονήσου από την κακοκαιρία, τα θαλάσσια θηρία άρπαζαν και κομμάτιαζαν αρκετούς από τους ναυαγούς.

Η περιγραφή ταιριάζει σε καρχαρίες. Κι αυτό γιατί, η ονομασία «θηρία» δικαιολογείται διότι οι καρχαρίες την εποχή εκείνη, δεν είχαν περιγραφεί σαν είδη. Αυτό ξεκίνησε ο Αριστοτέλης (384 – 322 π.Χ), στο «Των περί τα ζώα Ιστοριών» όπου περιέγραψε τον χόνδρινο σκελετό τους, κατατάσσει σελάχια, ράγιες, και καρχαρίες στην ίδια οικογένεια.

Την περιγραφή τους συνέχισε ο ρωμαίος Πλίνιος ο πρεσβύτερος (23 – 79μ.Χ). Κατέταξε τους καρχαρίες, ανέφερε τους κινδύνους που διατρέχουν οι σφουγγαράδες δύτες από αυτούς και περιέγραψε τους τρόπους αντιμετώπισης από τις επιθέσεις τους. Περίπου κοντά στο 15ο αιώνα εμφανίστηκαν και οι πρώτες σχεδιασμένες εικόνες του ζώου.

Ο Αισχίνης πάντως (389 – 314π.Χ), Αττικός ρήτορας και πολιτικός της αρχαιότητας, πίστευε ή απλά διέδιδε ότι ο θεός Απόλλωνας για να τιμωρήσει όσους πολιτικούς τον αγνοούσαν, έστελνε καρχαρίες να τους φάνε, όταν κολυμπούσαν στην θάλασσα.

Ο αρχαίος Έλληνας ποιητής Λεωνίδας από τον Τάραντα, το 214π.Χ., περιέγραψε την τραγική κατάληξη του δύτη Θαρσή, κάπου στο Ιόνιο. Ο Θαρσής βούτηξε να ξεσκαλώσει την άγκυρα ενώ οι σύντροφοί του έμειναν στο σκάφος. Όταν αναδύθηκε στην επιφάνεια και τη στιγμή που άπλωνε το χέρι του για να τον πιάσουν και να τον τραβήξουν επάνω, ένας καρχαρίας με μια δαγκωνιά τον έκοψε στα δύο.

Την ίδια τύχη, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, περίπου στο 110μ.Χ., είχε κι ένας υποψήφιος μύστης, που πήγε σε κάποιο λιμάνι της Αττικής να πλύνει το χοίρο του.

Από το 110μ.Χ., μεσολάβησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που δεν υπήρξαν αναφορές περιστατικών μέχρι το 1800 περίπου, που ήρθαν στο προσκήνιο οι αφηγηματικές αναφορές, των σπογγαλιέων της Σύμης, της Καλύμνου, της Χάλκης, της Ερμιόνης (Αργοσαρωνικός) και άλλων.

Οι Καλύμνιοι και οι Συμαίοι (ελεύθεροι δύτες χωρίς αναπνευστικό εξοπλισμό) δέχτηκαν επιθέσεις καρχαριών, με τραγικές καταλήξεις κυρίως όμως σε ξένες θάλασσες.

Ο Γιάννης Δετοράκης στο βιβλίο του «Ο κατακτητής του απέραντου γαλάζιου» περιέγραψε ένα συγκλονιστικό περιστατικό που είχε αφηγηθεί