Ruf: Μπήκαμε στα άδυτα του κορυφαίου βελτιωτή της Porsche

10:05 5/5/2019 - Πηγή: NewsAuto

Η Ruf δεν είναι που βελτιώνει μοντέλα της Rorsche; Ναι, αυτή είναι. Παράλληλα όμως κατασκευάζει και τα δικά της αυτοκίνητα, όπως το συγκλονιστίκο CTR με τους 700 Ps και το πλαίσιο από ανθρακόνημα.

(*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη)

Eνα από τα βίντεο στο YouTube που οφείλει να έχει δει πάνω από μία φορά κάθε γνήσιος

petrolhead είναι αυτό με τον Stefan Roser, τον δοκιμαστή της Ruf, να παλεύει με την πρώτη και ξεχωριστή Ruf CTR Yellowbird στις στροφές και τις ευθείες του Nürburgring εν έτει 1989. Eνα από τα χαρακτηριστικά εκείνου του βίντεο είναι πως το τιμόνι του αυτοκινήτου δεν έμεινε σε κανένα σημείο της πίστας ακίνητο γύρω από την ευθεία για περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο. Η πάλη του Roser με το τιμόνι της Yellowbird των 469 PS από τον 3.4 twin turboboxer πέρασε στην Iστορία ως θρύλος, καθώς σε εκείνον τον επικό γύρο το χρονόμετρο είχε σταματήσει στα 8 λεπτά και 5 δευτερόλεπτα- μια επίδοση-ρεκόρ, που όμως δεν αναγνωρίστηκε ποτέ επισήμως.

Η οδήγησή του, έτσι όπως καταγράφεται από τα κινηματογραφικά μέσα της εποχής, μοιάζει αλάνθαστη κι ας τον βλέπουμε με το μακό μπλουζάκι του και τις λευκές του κάλτσες, χωρίς γάντια, κράνος και χωρίς κανένα απολύτως ηλεκτρονικό βοήθημα από το αυτοκίνητο που θα του εξασφάλιζε μία επιπλέον βοήθεια αν χρειαζόταν. Το control του αυτοκινήτου γίνεται με τρόπο που θα ταίριαζε στον Superman,αν αυτός οδηγούσε, και κάνει τονRoser να δείχνει πραγματικά ατρόμητος,καθώς με τα απλά δερμάτινα παπούτσια τα πόδια του χορεύουν ασταμάτητα πάνω στα πεντάλ, συμπληρώνοντας τη χορογραφία των χεριών του στο τιμόνι και στον επιλογέα του Yellowbird.

Το βίντεο με την επίδοση του μοντέλου της Ruf στο Nürburgringήταν το επιστέγασμα των προσπαθειών της εταιρείας για καταξίωση εντός του πολύ ανταγωνιστικού πλαισίου που δημιουργού-σαν κατασκευαστές όπως ήταν η Lamborghini, η Ferrari, η AMG-με τις πλάτες της Mercedes-Benz-, αλλά και η ίδια η Porsche. Το διτούρμπινο μοντέλο της Ruf που παρουσιάστηκε το 1987 είχε προλάβει να «βάλει το δάχτυλο στη μύτη» των μεγάλων, όταν κατά τη διάρκεια μιας βροχερής ημέρας του Μαρτίου του 1987 κατέκτησε τον τίτλο του Ταχύτερου Αυτοκινήτου Παραγωγής στον κόσμο. Η δοκιμασία είχε γίνει στην πίστα δοκιμών τηςVolkswagen, όπου με πιλότους τους Phil Hill και Paul Frere η κίτρινη Ruf σημείωσε τελική ταχύτητα 339,8 km/h.

Με αφορμή αυτό το ρεκόρ, το μοντέλο CTR της Ruf πήρε το όνομα Yellowbird, που έναν χρόνο μετά εμφανίστηκε και πάλι στο ίδιο πεδίο δοκιμών και σημείωσε ακόμα καλύτερη επίδοση, με τελική 342,8 km/h.Αν με τον πρόλογο μπήκατε λίγο στο νόημα του θέματος και θυμηθήκατε γιατί ξέρετε το όνομα Ruf, ήρθε η ώρα να δούμε και το σήμερα. Με το νέο CTR Yellowbird. Αυτό που έχουμε εδώ μπροστά μας και για το οποίο ταξίδεψα μέχρι τα κεντρικά τηςRuf στο Pfaffenhausen, κάτι λιγότερο από δύο ώρες μακριά από το Μόναχο. Με το ζόρι κρατιέμαι να μην αρχίσω να χοροπηδάω από το άγχος που μου δημιουργεί η σκέψη πως σε λίγο θα οδηγήσω το τέρας των 700 PS.

Ο Alois Ruf -προφέρεται «ρουφ»και όχι «ραφ»- έχει καθυστερήσει σε κάποιο meeting και έτσι για να εκμεταλλευτούμε κάθε διαθέσιμο λεπτό, ο επικεφαλής των πωλήσεων και του marketing της εταιρείας, Marc-AndréPfeifer, με ξεναγεί στις εγκαταστάσεις. INSIDERUFΗ Ruf αναγνωρίζεται από τη γερμανική νομοθεσία ως κατασκευαστής και όχι απλά ως ένας καλός βελτιωτικός οίκος. Ξεκινάμε με το σπίτι όπου έμεναν οι γονείς του Alois Ruf, δίπλα στο οποίο ήταν και το πρώτο συνεργείο που χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες της εταιρείας. Ο Alois Ruf ο Α’ ίδρυσε την εταιρεία το 1939, η οποία προπολεμικά ασχολήθηκε τόσο με τις επισκευές αυτοκινήτων όσο και με την κατασκευή λεωφορείων, ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε και πρατήριο καυσίμων.

Το 1963 ο νεότερος Ruf, θέλοντας να εξερευνήσει τον κόσμο των επιδόσεων, ξεκίνησε με το πρώτο project της Ruf, που δεν ήταν άλλο από μια Porsche 356.«Τώρα, 55 χρόνια μετά,παραμένουμε μία οικογενειακή επιχείρηση και εξακολουθούμε να παράγουμε ξεχωριστά αυτοκίνητα που βασίζονται σε μοντέλα της Porsche, μου λέει ο Pfeifer, ο οποίος διάγει τον ένατο χρόνο του στην εταιρεία. Η λέξη-κλειδί είναι το«παράγουμε», καθώς η Ruf, όπως συμβαίνει με την Alpinaπου ειδικεύεται στα μοντέλα της BMW, αναγνωρίζεται από τη γερμανική νομοθεσία ως κατασκευαστής και όχι απλά ως ένας καλός βελτιωτικός οίκος.

Η ποσότητα και η ποιότητα της παραγωγής αυτής γίνεται εμφανής μόλις φτάνουμε στα άψογα εργαστήρια και τους χώρους παραγωγής των μοντέλων. Εδώ δεν υπάρχουν ρομπότ και μηχανές κοπής CNC. Μόνοτόρνοι, καλούπια και εργαλεία ηλεκτρικά και χειρός για τη διαμόρφωση επιφανειών, όλα καθαρά και γυαλισμένα από τη χρήση. Δύο αρκετά μεγάλες συκιές ρίχνουν τη σκιά τους στις εγκαταστάσεις που εκτείνονται σε μία επιφάνεια η οποία δεν ξεπερνά τα δύο γήπεδα τένις. Από κάποιο ηχοσύστημα στον χώρο ακούγεται Leo Sayer, και εγώ μπαίνοντας βλέπω μόνο έναν υπολογιστή, στην οθόνη του οποίου διακρίνω ένα πολύπλοκο πρόγραμμα.

Εδώ εργάζονται 16 άτομα πάνω σε αυτοκίνητα, με την ατμόσφαιρα να είναι αρκετά βαριά, έχοντας μια μυρωδιά από καυτό μέταλλο και λιπαντικό. «Η εμπειρία των ανθρώπων της Ruf είναι το στοιχείο που κάνει τη διαφορά»,μου λέει ο Pfeifer και συμπληρώνει: «Φροντίζουμε να περνάει η απαραίτητη γνώση από γενιά σε γενιά, καθώς μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η απόλυτη ποιότητα σε αυτό που προσφέρουμε. Αν δεν υπάρχει κάποιο ανταλλακτικό που χρειαζόμαστε, τότε το κατασκευάζουμε.

Για παράδειγμα, παράγουμε τη δική μας καλωδίωση επειδή θέλουμε να είμαστε σίγουροι πως όλα θα δουλεύουν έτσι όπως πρέπει.Δεν έχουμε κάποιον ειδικό που να ασχολείται μόνο με τον κινητήρα ή κάποιον που να φτιάχνει μόνο τα ηλεκτρικά ενός αυτοκινήτου. Όλοι οι τεχνικοί μπορούν να ασχοληθούν με οποιοδήποτε σημείο του αυτοκινήτου. Έτσι, μπορούν όλοι να έχουν εικόνα για τις δυσκολίες της κάθε εργασίας, ενώ επιπλέον δουλεύοντας κάποιος στο μοτέρ μιας 356 μπορεί να καταλάβει καλύτερα τις ιδιαιτερότητες του κινητήρα Metzger της 996».

Μια ανακατασκευή διαρκεί κατά μέσο όρο 12 μήνες και κοστίζει από 250.000 μέχρι 300.000 ευρώ.«Ναι, είναι ακριβή η διαδικασία, αλλά για να αποκαταστήσουμε ένα αυτοκίνητο στην αρχική του μορφή πρέπει, ανάμεσα στα άλλα, να διορθώσουμε και τις όποιες φθορές απέκτησε το αυτοκίνητο από τη χρήση του»,λέει ο Pfeifer και συνεχίζει:«Οι ανακατασκευές αποτελούν σχεδόν το 60% της δραστηριότητάς μας, με το service, τις κατασκευές,το tuning και την αναζήτηση νέων πελατών, αυτοκινήτων αλλά και ανταλλακτικών να είναι μέρος των εργασιών που αναλαμβάνουμε. Πλέον αποκαθιστούμε αυτοκίνητα που είχαμε πουλήσει εμείς ως καινούρια. Ωστόσο, στόχος μας είναι να επικεντρωθούμε περισσότερο στην παραγωγή των CTRκαι SCR, χωρίς φυσικά να εγκαταλείψουμε την αποκατάσταση».

Αν δεν ξέρετε τι είναι η SCR, να σας το πω: είναι το μοντέλο της Ruf με τον ατμοσφαιρικό κινητήρα που, σε αντίθεση με το CTR, θα βγει σε κανονική παραγωγή και όχι περιορισμένη. Συνεχίζουμε τη βόλτα σε χώρους που πολύ δύσκολα θα δουν οι πελάτες. Πάμε στην αίθουσα με το δυναμόμετρο, ένα Schenck του 1973 που αρχικά ανήκε στο τμήμα των κινητήρων για την F1 τηςBMW. Το χρησιμοποιούσαν ο Paul Rosche και η ομάδα του για την εξέλιξη των κινητήρων Μ 12/13 στα μονοθέσια που σχεδίαζε ο Gordon Murray και οδηγούσαν οι Piquet και Patrese. Επειδή όμως το όριο των 76,7 kgm που είχε στη μέτρηση της ροπής ήταν λίγο για τους 1.5 turbo 4κύλινδρους κινητήρες της F1 εκείνης της εποχής, το δυναμόμετρο πουλήθηκε στη Ruf.

Η εμφάνισή του είναι αυτό που θα λέγαμε «αναλογική», με το μεγάλο στρογγυλό όργανο με τη λευκή πλάκα και τους πολλαπλούς σωλήνες που φεύγουν από την κεντρική του μονάδα. Όλοι οι κινητήρες της Ruf, όμως,εξελίσσονται αξιόπιστα με τη βοήθειά του. Στο διπλανό δωμάτιο η Ruf έχει εγκατεστημένο ένα ακόμα, αρκετά πιο σύγχρονο, δυναμόμετρο, από το οποίο περνούν πιο light περιπτώσεις εξέλιξης. Κάπως έτσι όμως φτάνει η ώρα για την πρώτη οδηγική επαφή με το πρωτότυπο της νέας CTR, παρέα με τον χαρισματικό στην επικοινωνία Alois Ruf. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά της ώρας έχουμε φτάσει σε επαρχιακούς δρόμους με καταπληκτικό -φωτογραφικά- περιβάλλον. Η οδήγηση του Alois Rufείναι ιδιαίτερα ομαλή, με κινήσεις ακριβείας που καλύπτουν το πόσο γρήγορα πηγαίνει η CTR.

Μου μιλάει με ενθουσιασμό για τη συγκλονιστική επιτάχυνση του αυτοκινήτου και το κορυφαίο κράτημα,ενώ μου αποκαλύπτει και τη διάθεσή του για μεγάλες αλλαγές στην εταιρεία. «Γιατί φτιάξαμε τώρα τη νέα CTR; Για πολλούς λόγους. Η πρώτη CTR έκανε μεγάλη εντύπωση το 1987 που παρουσιάστηκε και θέλαμε να τιμήσουμε το γεγονός αυτό στην επέτειο των 30 χρόνων από το ρεκόρ του 1989. Στο μεταξύ, έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο “πάρκο” θαυμαστών της δουλειάς μας. Νέα παιδιά που έχουν οδηγήσει τα αυτοκίνητα της Ruf στο Gran Turismoκαι στο Forza Motorsport. Επίσης, ανέκαθεν ήταν στόχος για εμάς να φτιάξουμε ένα αυτοκίνητο από το μηδέν, να είναι εξολοκλήρου δικό μας.

H εξέλιξη του πλαισίου αλλά και του αμαξώματος από ανθρακόνημα ήταν η ευκαιρία που ζητούσαμε για να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα». Η επένδυση για την εξέλιξη του πλαισίου της νέας CTR έφτασε τα 10 εκατ. ευρώ. «Είμαστε λίγο παλιομοδίτες στις πρακτικές της πώλησης. Πρώτα φτιάχνουμε το αυτοκίνητο, το δίνουμε να το οδηγήσουν οι ενδιαφερόμενοι και αν τους αρέσει, τότε προχωράμε στην παραγωγή του δικού τους. Δεν τους δείχνουμε όμορφες φωτογραφίες σε κάποια οθόνη με το προϊόν που πρόκειται να φτιάξουμε. Το ποσό της επένδυσης προέρχεται από ίδια κεφάλαια και δεν έχουμε χρησιμοποιήσει τις προκαταβολές που έχουμε εισπράξει από τους υποψήφιους πελάτες, αφού αν αλλάξουν γνώμη, εμείς πρέπει να τους επιστρέψουμε το ποσό που έχουν δώσει στο ακέραιο».

Η παρουσίαση του νέου αυτοκινήτου με την εκτεταμένη χρήση ανθρακονήματος είναι για τη Ruf πολύ σημαντική και δημιουργεί το ευχάριστο παράδοξο το υπερσύγχρονο υλικό και οι μέθoδοι κατασκευής να συνδυάζονται με τη μορφή της 964,που όσο να ’ναι τα έχει τα χρονάκια της.«Η απόφαση αυτή έχειν α κάνει με τις πληροφορίες που παίρνουμε από τους πελάτες μας. Μιλάμε διαρκώς μαζί τους και ανά πάσα στιγμή ξέρουμε τι θέλουν και πώς. Εκτός αυτού, όμως, προσωπικά θεωρώ ότι τα σύγχρονα supercars μοιάζουν με UFO και δεν μου αρέσει καθόλου μια τέτοια προσέγγιση. Ο οδηγός κάθε μοντέλου τηςRuf έχει συγκεκριμένες προσδοκίες από τα αυτοκίνητά μας στους τομείς που έχουν να κάνουν με το handling, την ποιότητα κύλισης, την τεχνολογία, το χαμηλό βάρος και την αντοχή στον χρόνο.

Οι απαιτήσεις αυτές είναι κοινές για όλους τους κατόχους μοντέλων της Ruf. Η οδήγηση, αυτό που προσλαμβάνει κανείς από τη σύνδεση αυτοκινήτου – οδηγού, αυτή η πολύ ευχάριστη σπίθα στη μεταξύ τους σχέση, είναι πάντα το ζητούμενο. Είμαστε παθιασμένοι μηχανολόγοι και όχι λογιστές»,λέει χρωματίζοντας με έντονη απαξίωση την τελευταία λέξη. Ο Ruf έχει πάρει φόρα και μιλάει παθιασμένα οδηγώντας γρήγορα.«Τα αυτοκίνητά μας κατασκευάζονται για τακτική απαιτητική οδήγηση. Πρέπει να είναι ξεχωριστά γι’ αυτόν που τα οδηγεί και όχι για κάποιον που τα βλέπει ως επένδυση ή ως έργα τέχνης, ακίνητα σε κάποια αποθήκη».

Καθώς γυρνάμε στο εργοστάσιο,ο Ruf συνεχίζει να πιέζει το αυτοκίνητο παρά το γεγονός ότι δεν είναι τελικό προϊόν αλλά ένα ακόμα πρωτότυπο. «Είναι το πρωτότυπο με το οποίο δοκιμάζουμε διάφορα και έχουμε μέχρι στιγμής φτάσει περίπου στο 92% της τελικής μορφής». Το υπόλοιπο 8%, όπως μου λέει, αφορά κάποιες λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με την εμφάνιση του αυτοκινήτου, τις οθόνες υγρών κρυστάλλων για τον χιλιομετρητή, την ένταση του ηχητικού σήματος που συνοδεύει τη λειτουργία των φλας και τέτοια μικροπράγματα για να ολοκληρωθεί η εικόνα του αυτοκινήτου.

Τον ρωτάω αν θα φτιάξει για τον εαυτό του κάποιο επετειακό CTR για τα 30 χρόνια του μοντέλου και μου απαντάει χαμογελώντας: «Όχι, θα κρατήσω αυτό το πρωτότυπο στο γκαράζ μου»-πριν μου δώσει τα κλειδιά.Αν και θέλω σαν τρελός να οδηγήσω όσο το δυνατόν περισσότερο τη CTR, μάλλον αξίζει τον κόπο να περάσω σχεδόν μισή ώρα μελετώντας την εμφάνιση αυτού του μοντέρνου-ρετρό αριστουργήματος. Όποιος βρίσκει τη διαχρονικότητα της 911 μαγευτική θα θαυμάσει την όψη της CTR και τις λεπτομέρειες του αμαξώματός της. Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η καθαρότητα των γραμμών της, που τονίζεται από την απουσία των υδρορροών στην οροφή και τις χωνευτές χειρολαβές στις πόρτες.

Μόνο οι εξατμίσεις δίνουν το στίγμα αυτοκινήτου προ παραγωγής, με την παράκεντρη τοποθέτησή τους σε σχέση με τα ανοίγματα του προφυλακτήρα. Η διατήρηση των μαζεμένων διαστάσεων της 911 ήταν ένα από τα μεγαλύτερα προ-βλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι τεχνικοί της Ruf. «Η διάταξη της ανάρτησης με ράβδους ώσης επιλέχθηκε με γνώμονα την αποδοτικότητα αλλά και τη διατήρηση του στενού look του αυτοκινήτου», μας λέει ο Rafael Riethmüller που έχει την ευθύνη της οδικής συμπεριφοράς του αυτοκινήτου αλλά και των δοκιμών του στον δρόμο.«Παρά το γεγονός ότι η CTR είναι πιο φαρδιά από την 959, στο μάτι φαίνεται στενότερη. Οι πόρτες είναι μεγαλύτερες σε μήκος και έχουν πολύ πιο έντονους “ώμους”, ενώ και το μεταξόνιο είναι 70 mm πιο μακρύ σε σχέση με το πρώτο Yellowbird.

Παρά τις οπτικές ομοιότητες, από την πρώτη CTR έχουν διατηρηθεί ίδια μόνο το παρμπρίζ, τα πίσω πλευρικά παράθυρα, καθώς και οι εμπρός και μεσαίες κολόνες. Στη νέα CTR έχουμε ντεπόζιτο καυσίμου 85 lt(20 περισσότερα από την πρώτη γενιά του μοντέλου), ενώ με τους μικρότερους προβόλους το μήκος της CTR έχει παραμείνει στο ίδιο μέγεθος με το πρώτο Yellowbird». Πέφτοντας στο βαθύ κάθισμα του οδηγού με τη σταθερή πλάτη,έχω μπροστά μου τον μακρόστενο πίνακα με τα πέντε στρογγυλά όργανα. Το ταχύμετρο τερματίζει στα 400 km/h και το όργανο για το turbo στην πίεση του 1,4 bar. Η θέση οδήγησης είναι τέλεια.Κάθομαι λίγα εκατοστά πάνω από την άσφαλτο, με τα πεντάλ στην ιδανική θέση για τα πόδια μου.

Το κάθετο τιμόνι και το μικρό παρμπρίζ φτιάχνουν μια εικόνα λειτουργική αλλά και κλασική. Κινούμαι με ιδιαίτερη άνεση μέσα στην πόλη, παρά το γεγονός ότι έχω να κάνω με ένα τέρας 700 ίππων που δεν το έχει σε τίποτα να λιώσει τα ελαστικά του αυτοκινήτου. Ακόμα και σε αστικό ρυθμό,η αίσθηση του ζυγίσματος του αυτοκινήτου και η πληροφορία από τα χειριστήρια είναι κορυφαίες, το ίδιο και η ποιότητα συναρμολόγησής του, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για πρωτότυπο.Είναι σαν να έχει μόλις γυρίσει η αγαπημένη σου 911 από ένα εξάμηνο στρατιωτικής εκπαίδευσης. Είναι πιο ελαφριά, πιο σκληρή, ταχύτερη και πιο απότομη, με αστραφτερά τα στοιχεία που τη συνδέουν με τον οδηγό της. Ο δρόμος μπροστά μου ανοίγει.

Η κυκλοφορία έχει ελαχιστοποιηθεί. Ήρθε η ώρα επιτέλους να δω τι κάνει η CTRτων 1.200 kg με τους 700 PS. Αυτό που εισπράττω είναι θεϊκό. Η καμπίνα γεμίζει με ήχους από τον κινητήρα και τη μετάδοση κι εγώ αισθάνομαι σαν να με έχει εκτοξεύσει καταπέλτης ίσια μπροστά,με την αίσθηση της επιτάχυνσης να έχει τον όγκο χιονοστιβάδας. Την πρώτη κλωτσιά τη δέχεσαι όταν το στροφόμετρο περάσει τις 2.500 rpm και από την ένταση ασυναίσθητα κάνεις μια έντονη γκριμάτσα. Τη δεύτερη την αισθάνεσαι στις 5.000 rpm, όπου αντί άλλης επιβράβευσης για την ανδρεία σου εισπράττεις τη μεγαλειώδη αίσθηση μιας αδιάλειπτης επιτάχυνσης,σαν να ξεκινάς και πάλι από στάση. Ασυναίσθητα αρχίζω και βρίζω, ενώ έχω μείνει με 3η στο κιβώτιο και το στροφόμετρο χτυπάει στις 8.000 rpm. Περνάω την 4η με τον ακριβέστατο επιλογέα και η Ruf αρχίζει πάλι με την ίδια βιαιότητα να επιταχύνει όπως και πριν. Σε καμία στιγμή δεν ένιωσα να χάνεται η πρόσφυση.

Τα Michelin Pilot Sport Cup 2 στους πίσω τροχούς μένουν πάντα σε επαφή με τον δρόμο, χωρίς να σπινάρουν. Η ταχύτητα που αναπτύσσει η CTR είναι σαν να λέμε Internetμε οπτικές ίνες ενώ όλοι γύρω έχουν dial up σύνδεση. Τα 200 km/h έρχονται υπερβολικά γρήγορα αλλά όχι αφύσικα.Οδηγείς χωρίς να αισθάνεσαι το άγχος της υπερβολής ακόμα και όταν ακολουθείς τη φιδίσια χάραξη του επαρχιακού οδικού δικτύου της Γερμανίας. Η αίσθηση της σταθερότητας παραπέμπει σε αυτοκίνητο που ζυγίζει τουλάχιστον δύο τόνους, την ίδια στιγμή που είναι και υποδειγματικά ευέλικτη, αλλάζοντας πορεία με το παραμικρό στρίψιμο του τιμονιού και χωρίς καμία καθυστέρηση.

Και μιας και είπα για το τιμόνι,απίθανο! Με ελάχιστη υποβοήθηση, είναι όπως πρέπει μέσα στην πόλη, ενώ σε απαιτητικές συνθήκες «γράφει» στα χέρια σου τις πληροφορίες που μαζεύει από τον δρόμο. Η διαρκής μεταφορά πληροφορίας είναι επιπέδου Lotus, ενώ είναι και αρκετά γρήγορο, με λιγότερες από 2,5 στροφές από τέρμασε τέρμα. Όσο για τις κλίσεις, είτε εγκάρσιες είτε διαμήκεις,είναι απλά άγνωστες έννοιες στο λεξικό της CTR. Η ανάρτηση του αυτοκινήτου με τις εγκάρσιες πίσω και διαμήκεις εμπρός ωστικές ράβδους πετυχαίνει την ιδανική ισορροπία ανάμεσα στην αδράνεια της μάζας και τον έλεγχο του βάρους. Στον επαρχιακό δρόμο με τις αλλεπάλληλες στροφές και την απεριόριστη ορατότητα η CTR σε βοηθάει να κρατήσεις έναν πολύ γρήγορο ρυθμό με μια απόκοσμη φυσικότητα. Ούτως ή άλλως όλοι κινούνται αργότερα, οπότε και οι προσπεράσεις έρχονται αβίαστα κρατώντας τον ρυθμό και συνάμα καταιγιστικά όσον αφορά στην ταχύτητα διεκπεραίωσής τους.

Η ικανότητα του αυτοκινήτου και η αίσθηση που σου δίνει όταν το οδηγείς είναι σαν να πήρε κάποιος όλη την αίσθηση μιας γνήσιας Porsche και με μια ιδιαίτερη διαδικασία απόσταξης έχει κρατήσει αυτούσιο όλο το συναρπαστικό κομμάτι. Η θερμότητα που διαχέεται στον αέρα κάτω από το πίσω παρμπρίζ δημιουργεί μικρές παραμορφώσεις στο είδωλο του εσωτερικού καθρέφτη καθώς κάνω αναστροφή έξω από το μουσείο της Ruf, που προσωρινά είναι κλειστό για το κοινό, για να πάρω τον δρόμο της επιστροφής προς το Pfaffenhausen.

Το τέλος της μέρας με βρίσκει να παίρνω ένα υπέροχο δείπνο, που περιελάμβανε σαγανάκι σχάρας και κρεατικά με τη συνοδεία εξαιρετικής τοπικής μπίρας και κάποια σφηνάκια ούζο, με παρέα τον φωτογράφο του περιοδικού, τον Alois και τη γυναίκα του Estonia, που και αυτή δουλεύει στηRuf. Συζητάμε για το παρελθόν και το μέλλον της εταιρείας και τους ρωτάω αν είχαν κάποιες αμφιβολίες για το νέο εγχείρημα, τα νέα αυτοκίνητα και την -μεγάλη αναμφίβολα- επένδυση που απαιτήθηκε. «Κάποια στιγμή, ναι.Θυμάσαι;», λέει ο Alois κοιτώντας την Estonia, η οποία παίρνει άμεσα την πάσα, ξεκινώντας να μιλάει με το ίδιο πάθος που διέκρινα στον σύζυγό της νωρίτερα. «Νωρίς το πρωί της πρώτης ημέρας για τα ΜΜΕ στην Εκθεση της Γενεύης πέρσι, όταν παρουσιάσαμε για πρώτη φορά τη νέα CTR, κάναμε μια σκέψη: τι θα γινόταν αν κανείς δεν καταλάβαινε τι έχουμε φτιάξει, τι θέλουμε να προσφέρουμε και σε κανέναν δεν άρεσε το αυτοκίνητό μας; Είχαμε ανησυχήσει σοβαρά και οι δύο. Το διακύβευμα ήταν πολύ μεγάλο και σε χρηματικό κόστος αλλά και σε επίπεδο περηφάνιας.

Τότε ήταν που είπα στον Alois ότι δεν έχει καμία σημασία αν κανείς δεν θελήσει τη νέαCTR. Εμείς πιστέψαμε στο project, τη φτιάξαμε και στην τελική, πολύ απλά θα την κρατούσαμε για να την οδηγούμε σε όλη μας τη ζωή. Στη συνέχεια,όμως, όλα πήγαν τέλεια. Πουλήσαμε όλα μας τα αυτοκίνητα μέσα σε ένα απόγευμα μόλις την πρώτη μέρα της παρουσίασης του αυτοκινήτου». Με προσωπικό που φτάνει τους 65 εργαζόμενους, η Ruf έχει ετήσια παραγωγή αυτοκινήτων που φτάνει τις 30 μονάδες. Τα εκπληκτικά γρήγορα και συναρπαστικά αυτοκίνητά της απευθύνονται σε ανθρώπους που τα αντιμετωπίζουν με το πάθος των ευαγγελιστών.

Σε έναν κόσμο όπου τα αυτοκίνητα γίνονται ολοένα και πιο ηλεκτρονικά, που πληθαίνουν τα ηλεκτρικά και αναπτύσσεται η αυτόνομη μετακίνηση, τα μοντέλα της Ruf είναι στην ουσία ένας αναχρονισμός. Η οικογενειακή επιχείρηση που τα παράγει διατηρεί τις αρχές που ήθελαν τα αυτοκίνητα να επιβραβεύουν τους οδηγούς με την αίσθηση ελέγχου και με την απλή τους κατασκευή να επιτρέπουν τη χαρά της οδήγησης στο maximum. Η Ruf είναι μια εταιρεία άλλης εποχής που επιβιώνει χάρη στην επιμονή μερικών κολλημένων με την ταχύτητα και την αδρεναλίνη, που τους αρέσουν οι χειροποίητες κατασκευές και υποστηρίζουν τη βιωσιμότητά της αγοράζοντας τα προϊόντα της. Τα ιδιαίτερα αυτοκίνητα που έχουν πολύ από το πάθος του Alois και της Estonia και τα οποία μπορεί κανείς να μη χρειάζεται αλλά όλοι θέλουν να έχουν.

CTR YELLOW BIRD ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Έχοντας δίπλα-δίπλα την CTR του 2018 και τον πρόγονό της από το 1987 παρατηρείς ότι μοιάζουν πάρα πολύ μεταξύ τους. Δεν είναι προϊόντα ψαγμένης σχεδίασης, αλλά έχουν το σχήμα που χρειάζεται για να εξυπηρετούνται οι ανάγκες τους. Κάτω από το αμάξωμα, ωστόσο, έχουν αρκετές διαφορές. Ενώ το μοντέλο του 1987 βασίζεται σε ένα βελτιωμένο πλαίσιο από 964 με ενσωματωμένο roll cage(βασικός εξοπλισμός για όλες τις Ruf), η νέα CTR έχει «μπανιέρα» από ανθρακόνημα με ατσάλινα υπο πλαίσια εμπρός και πίσω. Αμφότερα τα μοντέλα εφοδιάζονται με boxer 6κύλινδρους κινητήρες και αν σας φαίνονται λίγα αυτά που αποδίδει η CTR του 1987, τότε το νέο μοντέλο της Ruf θα κάνει το στόμα σας να στεγνώσει…

2018 RUF CTR
Κινητήρας : 3.600 cc twin-turbo boxer 6Κύλινδρος
Μετάδοση: 6ταχυτο χειροκίνητο κιβώτιο,
Κίνηση: στους πίσω τροχούς
Ισχύς: 700 PS @ 6.750 rPm
Ροπη: 89,7 kgm @ 2.750 rPm
0-100km/h: 3,5”
Τελική ταχύτητα: 362 km/h
Βαρος: 1.200 kg

1987 RUF CTR
Κινητήρας : 3.367 cc twin-turbo boxer 6Κύλινδρος
Μετάδοση: 5ταχύτο χειροκίνητο Κιβώτιο,
Κίνηση: στους πίσω τροχούς
Ισχύς: 463 PS @ 5.950 rPm
Ροπή: 56,4 kgm @ 5.100 rPm
0-100km/h: 3,7”
Τελική ταχύτητα: 343km/h
Βαρος: 1.180 kg

Πηγή: Car

The post Ruf: Μπήκαμε στα άδυτα του κορυφαίου βελτιωτή της Porsche appeared first on NewsAuto.gr.