Because I’m Happy!

Είναι ένα θέμα με το οποίο ασχολήθηκαν ποιητές, φιλόσοφοι, συγγραφείς, τραγουδιστές, ηγέτες πολιτικοί και θρησκευτικοί, επιστήμονες θετικών επιστημών, ψυχολόγοι, καλλιτέχνες graffiti και τσαρλατάνοι. Το ψάχνει η μητέρα μας, η κολλητή μας, ο συμφοιτητής μας, ο άνεργος, ο άεργος και ο επιχειρηματίας.

Αλλά όχι ακριβώς. Όλοι μας ψάχνουμε τις στιγμές ευτυχίες και πως θα τις κάνουμε περισσότερες. Πώς θα είμαστε μονίμως σε μια κατάσταση ευτυχίας. Μα δεν ρωτάμε ποτέ τι είναι ευτυχία. Ρωτάμε αν είμαστε ευτυχισμένοι, γιατί θεωρούμε

ότι είναι μια κατάσταση, ένα συναίσθημα και όχι ένα σταθερά δεδομένο “πράγμα”.

Σύμφωνα με την Wikipedia, την πανέξυπνη εγκυκλοπαίδεια που όλα τα ξέρει, ευτυχία είναι «η πνευματική ή συναισθηματική κατάσταση της ευδαιμονίας η οποία χαρακτηρίζεται από θετικά ή ευχάριστα συναισθήματα σε κλίμακα από την αυτάρκεια μέχρι την έντονη χαρά.»

Για την ακρίβεια θεωρήθηκε και θεωρείται ακόμα τόσο μεγάλης αξίας συναίσθημα, ώστε «η ζωή, η ελευθερία και το κυνήγι της ευτυχίας» είναι τα απαράγραπτα δικαιώματα του ανθρώπου όπως αναφέρονται στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όμως πώς μπορούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι; Στο βιβλίο «Το πώς της ευτυχίας» της Sonja Lyobomirsky βρίσκουμε ότι το 10% οφείλεται στις τυχαίες ή μη καταστάσεις της ζωής μας. Το 40% οφείλεται στον αυτό-έλεγχο μας και την προσωπική μας στάση απέναντι στα γεγονότα, ενώ ένα ολόκληρο 50% στην κληρονομικότητα.

Είναι επιλογή λοιπόν, γιατί ακόμα και αν είμαστε όλοι σε υπόγειο, υπάρχουν κάποιοι που θα κοιτάζουν τα αστέρια. Θα ελπίζουν, θα αναζητούν κάτι καλύτερο και θα ψάχνουν την ευτυχία.

Προσοχή όμως στην εμμονική αναζήτηση. Άλλωστε πως θα αναγνωρίζαμε τις καλές στιγμές αν δεν υπήρχαν και οι “κακές”; Θα ήταν κουραστικό και περίεργο αν χαμογελούσαμε κάθε λεπτό και θα έχανε και την αξία του σωστά;

Keywords
Τυχαία Θέματα