Lowbap και χιπ χοπ ενωμένοι ενάντια στον φασισμό

09:51 25/9/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Συνέντευξη Τύπου στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ έδωσαν οι καλλιτέχνες της ελληνικής χιπ χοπ και της lowbap με αφορμή τη δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα.

Φίλοι και γνωστοί του αδικοχαμένου 34χρονου, αποφάσισαν να ενωθούν, δίνοντας για πρώτη φορά κοινή συνέντευξη τύπου, κάνοντας πραγματικότητα το όνειρο του Killah P που ήθελε να ενώσει με τη μουσική του την ελληνική χιπ χοπ

σκηνή.

Όλοι τους, με δακρυσμένα μάτια, εξέπεμψαν μήνυμα κατά του φασισμού, του ναζισμού και των διακρίσεων. Ο B.D. Foxmoor δίπλα – δίπλα με τον Νικήτα Κλιντ σε μια “ιστορική συνύπαρξη”, αλλά και ο Ευθύμης των TXC και το Θηρίο, όλοι στο ίδιο τραπέζι για τον Παύλο. Το μήνυμα ήταν ένα:

“Παύλο,τα κατάφερες, παλιόφιλε, όσοι διάλεξες βρίσκονται εδώ, σε τιμούν και σε ευχαριστούν…”.

“Θα κάνουμε live σταδιακά. Ξέρω, θέλει κόπο αλλά θα γίνει. Έχουμε μεγαλώσει σε βίαιες γειτονιές και κάνουμε υπέρβαση να μιλάμε εδώ κατά της βίας ενωμένοι. Δεν υπάρχει εδώ κοινή πολιτική γραμμή. Θα κάνουμε σίγουρα ένα κοινό τραγούδι όλοι μαζί, αυτό ήταν το όνειρο του Παύλου, να μας φέρει μαζί”, είπε ο Μιχάλης Μυτακίδης (B.D. Foxmoor).

“Μη βάλετε σήμερα τους γνωστούς σας τίτλους, μην πάρετε μια φράση μας. Δεν υπάρχει σήμερα τίτλος, μόνος τίτλος είναι ο Παύλος. Γράψτε όσα ακούσατε εδώ γι’ αυτόν, και μετά κάντε μας κριτική”, συμπλήρωσε ο ηγέτης των Active Member.

Εκτός από την ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα, φίλοι του Hip hop, καλλιτέχνες και νέα παιδιά που έβλεπαν στο πάνελ τα ινδάλματά τους είχαν γεμίσει το φουαγιέ της αίθουσας του πρώτου ορόφου, τις σκάλες αλλά και το εξωτερικό του κτιρίου. Το κλίμα ήταν συγκινητικό για μια συνάντηση που δεν περίμενε κανείς ότι θα μπορούσε να γίνει.

Στη συζήτηση συμμετείχαν οι (ακολουθούν και τα βίντεο με τις τοποθετήσεις τους):

B.D. Foxmoor – Active Member

Νικήτας Κλιντ

Hμισκούμπρια (Δημήτρης Μεντζέλος και Πρύτανης)

Τοτέμ

12ος Πίθηκος

Ευθύμης (από τους TXC)

Εισβολέας

Γιολάντα (Sadahzinia)
Tiny Jackal
Οδυσσέας – Razzastarr,
καθώς και φίλοι και γνωστοί του Π. Φύσσα από του χιπ χοπ.

“Ο Παύλος δεν άνηκε σε καμία κομματική παράταξη”

Όπως γράψαμε και παραπάνω, πρόθεση των παρευρισκόμενων, όπως τόνισαν, είναι να κάνουν το όραμα του Παύλου Φύσσα πραγματικότητα. Ποιο ήταν αυτό; Να δει τη μουσική σκηνή της Hip hop ενωμένη.
Οι συμμετέχοντες αποφάσισαν να μετουσιώσουν αυτή την ιδέα κάνοντας την αρχή από την αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.
Ο φίλος του Π. Φύσσα, Tiny Jackal μετέφερε το αίτημα της μητέρας του, “να μην ταυτιστεί ο Παύλος με πολιτικά και με τίποτα”. “Ήταν ένα παιδί που βοηθούσε με πρωτοβουλίες του, άπορες οικογένειες, άστεγους έκανε έργο.
Θυμάμαι ένα άλλο σκηνικό, όταν είχαμε πάει σε μία πορεία. “Να πάρουμε τα μαξιλάρια ή τα νεροπίστολα;” ρωτούσε πριν ξεκινήσουμε. Και όταν σημειώνονταν επεισόδια, ο Παύλος πρότεινε για τους αστυνομικούς: “Να τους ρίξουμε σουσάμια από κανέναν κουλουρά για να πέσουν τα περιστέρια πάνω τους!”. Αυτός ήταν ο Παύλος”, προσθέτει.

Στόχος όλων των συμμετεχόντων που αποφάσισαν να αφήσουν στην άκρη τις προσωπικές τους διαφορές, είναι όπως είπαν να αναλάβουν κοινή δράση για να μάθει ο κόσμος ποιος πραγματικά ήταν ο Π. Φύσσας αλλά και να προτρέψουν την κοινωνία να δώσει μάχη ενάντια στο φασισμό. Μάχη ειρηνική και συλλογική, όπως υπογράμμισαν πολλές φορές.

Ο Εισβολέας, είπε από τη δική του μεριά. “Ακόμα κι όσοι μέχρι σήμερα δε μιλούσαμε για τον φασισμό, ήρθε η ώρα να το κάνουμε. Να βοηθήσουμε τους πάντες, να τους δείξουμε τον σωστό δρόμο με αγάπη και συναυλίες”.
Tiny Jackal: “Άμα φύγει κι άλλος, τσάμπα έφυγε ο Παύλος”

Το Θηρίο τόνισε: “Ο Παύλος έκατσε να μιλήσει με 60 άτομα που είχαν όπλα. Έκατσε εκεί για να γλιτώσουν οι υπόλοιποι. Εγώ θα είχα φύγει. Όλοι έχουμε ευθύνη. Φασισμός είναι η επιβολή του λόγου και του εγωισμού και αυτό πρέπει να τελειώσει”.

“Όποιος έχει κοινωνική συνείδηση ένοιωσε τη μαχαιριά στο πετσί του. Είμαστε απέναντι σε όσους μας έφεραν στο πρόθυρα του εμφυλίου”, πρόσθεσε ο Οδυσσέας (Razzastarr).

“Οι ναζί δεν φοβούνται ότι θα φτιάξουμε παραστρατιωτικές ομάδες του καλού. Φοβούνται τον Παύλο που λέει σε εμάς φύγετε εσείς, θα τους σταματήσω εγώ με τα λόγια”, είπε ο Νικήτας Κλιντ. “Πρέπει να τραβήξουμε και την γραμμή μεταξύ ανεκτού και μη ανεκτού, για αυτό τον λόγο η κίνηση να βρεθούν όλα τα παιδιά του χιπ χοπ εδώ αποτελεί ουτοπία έστω και για μια ημέρα και δεν αποκλείει κανέναν”.

Ο επίσης φίλος του Π. Φύσσα, Μόνιμος Κάτοικος, ανέφερε, κάνοντας και κριτική στα media:

“Ο Παύλος δεν ανήκε πουθενά. Δεν ήταν υπέρ της βίας. Είναι θύμα πολιτικής δολοφονίας από μια συμμορία. Δεν μπορούμε αυτό να το ανεχτούμε άλλο. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δολοφονήθηκε από αυτούς που εξοπλίστηκαν με μαχαίρια από το ίδιο το κράτος. Καταγγέλλω το εξώφυλλο του Πρώτου Θέματος αλλά και όλους τους δημοσιογράφους που δεν το κατήγγειλαν από τη δική τους μεριά. Πρέπει να χτυπήσουμε με παιδεία, από το μηδέν. Να χτυπήσουμε τη ρίζα του κακού”, κατέληξε.

“Η Ελλάδα δεν έχει ανοχή στη διαφορετικότητα και στη διαφορετική γνώμη. Προσωπικά και οι από εδώ και οι από εκεί κάποτε με έψαχναν να με βρουν”, δήλωσε ο Ευθύμης.

“Το ζητούμενο δεν είναι η διάλυση της Χρυσής Αυγής. Το ζητούμενο είναι να ξεριζωθεί ο φασίστας από την ελληνική κοινωνία, ο καθένας ξεκινώντας από τον εαυτό του. Χρειάζεται κοινωνικός αγώνας φωτισμού, όχι χουλιγκανισμός”, ανέφερε ο ίδιος.

“Μακάρι κι εγώ να μπορούσα να πεθάνω προστατεύοντας παιδιά”, τόνισε η Sadahzinia.

Με τους δικούς του ραπ στίχους “τοποθετήθηκε” ο Δημήτρης Μετζέλος από τα Hμισκούμπρια:

“Τέρμα στο σκοτάδι, τέρμα στο ίσως.
Ναι στο χαμόγελο για όλα τα παιδιά.
Σήμερα σας δίνουν της καρδιάς μας τα κλειδιά.
Alltogetherνοσύνη, φτιάχνω νέα λέξη.
Και τον Μπαμπινιώτη βλέπω να τα έχει παίξει.
Το χιπ χοπ είναι κουλτούρα, είναι ένωση και ρίμα. Είναι κτήμα μας, είναι του δρόμου κτήμα.
Είναι εικόνα που περνά σαν αστραπή, κι ίσως κάπου εκεί ψηλά, χαμογελά ο Killah P…”.

Η ανακοίνωση των διοργανωτών του πάνελ:

“Λοιπόν, αλάνια (όπως θα ξεκίναγε κι ο Παύλος), ήρθε η ζωή και μας παρέδωσε ένα απλό, αλλά σπάνιο μάθημα. Κάθε μαχαιριά στο κορμί του αδερφού μας ήταν συγχρόνως μαχαιριά στον εγωισμό μας, στις θύμησες που όλοι αρνηθήκαμε, στην απάθεια μας και στη ματαιοδοξία μας. Πολλοί από εσάς και ειδικά οι νεώτεροι θα αναρωτιέστε γιατί έπρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο ώστε ν´ αναγκαστούν κάποιοι σεβόμενοι τη διαφορετικότητα τους να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι.
Μα δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Μόνο κάτι τόσο τραγικό μπορεί να σου θυμίσει την ομορφιά της ζωής και της λευτεριάς. Να σου θυμίσει, επίσης, πόσο τυχεροί είμαστε όλοι εμείς που σκαρώνουμε μουσικές και στίχους και πόσο μάταια είναι κάποια πράγματα. Ίσως, όπως λένε, από τα λάθη μας να μαθαίνουμε. Ωστόσο, από τα ίδια λάθη με τον καιρό αρρωσταίνουμε. Παρ’ όλα αυτά το μοναδικό μας χρέος απέναντι στον κώδικα του hip hop, είναι ο σεβασμός σε αυτή τη δημιουργική διαφορετικότητα.
Έχουμε περάσει από σαράντα κύματα για να μας πετάξει τελικά η ζωή πάνω στην ίδια ξέρα, πάνω στην ίδια στιγμή, δίπλα στον ίδιο πόνο. Από αυτό το σημείο και μετά όλοι εμείς οι αφηγητές αυτής της συσσωρευμένης μνήμης δηλώνουμε ότι θα σεβόμαστε τη διαφορετικότητα της έκφρασης του κώδικα κι ότι θα επιδιώκουμε κάθε μορφής διάλογο όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.
Πιθανόν ποτέ να μη τα καταφέρουμε να γίνουμε μια παρέα, αλλά προς το παρόν μας φτάνει που συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είμαστε ξένοι. Ο καθένας με τη προσωπικότητα του, τη στάση του και τη δράση του θα αγωνίζεται για όσα ονειρεύεται ν´ ανταμώσει. Τώρα το ξέρουμε – κανείς δεν είναι ξένος. Παύλο, τα κατάφερες. Κανείς δε νοιώθει σήμερα ξένος.
Σήμερα δε φτιάχνουμε μια κρεατομηχανή για να πετάξουμε μέσα ό,τι κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχει απομείνει απ´ το hip hop, αλλά ένα οπλοστάσιο που ο καθένας θα φυλάει ή θα βγάζει απ´ το σεντούκι του ό,τι επιλέγει να μοιραστεί. Κανείς μας δε νοιώθει την ανάγκη να κάνει ταμείο από τώρα. Αυτά τα πρώτα 20 και βάλε χρόνια του hiphop στην Ελλάδα μπορούν να γίνουν κληρονομιά ή καλύτερα παρέα στις γενιές που ακολουθούν κι έτσι αυτό που στην αρχή κάποιοι είχαμε σαν παιχνίδι να γίνει το βιος μας.
Το βιος μας, αδερφέ…
Λοιπόν hiphopers, lowbapers κι αλητήριοι ήρθε ο καιρός να θυμίσουμε σ´ αυτή τη κουρασμένη κοινωνία “πως γίνεται” και που βρίσκονται κρυμμένα τα όμορφα. Ίσως, μέχρι τώρα κάποιοι να μας θεωρούσαν το λάθος παράδειγμα ή την φωτεινή εξαίρεση. Εξίσου τραγικά είναι και τα δύο… Ας κάνουμε τ´ ονειρο του αδερφού μας πραγματικότητα κι ας τη ζήσουμε εμείς για να τη διηγούνται μετά αυτοί που θα έχουν μάθει να ζουν και να τιμούν το θάνατο. Ας γλεντήσουμε κάθε μας στιγμή.
Τα κατάφερες, παλιόφιλε, όσοι διάλεξες βρίσκονται εδώ, σε τιμούν και σε ευχαριστούν.
Τα Hip hop & Low bap αδέρφια σου”.