«Ακροδεξιά η κυβέρνηση Σαμαρά»

13:38 22/6/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Συνέντευξη στον Γιάννη Σπ. Παργινό

Οχι στην άρση των πλειστηριασμών, λέει ο βουλευτής επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, Δημήτρης Τσουκαλάς, ενώ ως πρώην τραπεζικός και πρόεδρος της ΟΤΟΕ θεωρεί ασύμβατα τα τεράστια ποσά που χρεώνονται οι πολίτες για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών, ενώ κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Αναφερόμενος, δε, στη γενική πολιτική, χαρακτηρίζει «ακροδεξιά»

την κυβέρνηση και αρνείται κάθε συνεργασία με τις ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

Στην επικαιρότητα βρίσκεται το νομοσχέδιο για τα «κόκκινα» δάνεια. Ως πρώην τραπεζικός, πώς κρίνετε το θέμα;
Η ψευδαίσθηση της ευμάρειας στην οποία είχαν υπαγάγει επί σειρά ετών οι ελληνικές κυβερνήσεις την ελληνική κοινωνία, καθώς και ο υπερκαταναλωτισμός σε συνδυασμό με τις συνεχείς πιέσεις των τραπεζών για χορήγηση δανείων οδήγησαν, δυστυχώς, τα ελληνικά νοικοκυριά σε υπερχρέωση. Τα υψηλά και παράνομα επιτόκια των τραπεζών, όπως και η ραγδαία αύξηση της ανεργίας και η ελαστικοποίηση του εργασιακού δικαίου, καθιστούσε επιτακτική την ψήφιση του νόμου 3869/2010 (νόμος Κατσέλη). Ωστόσο, η εκτόξευση των πινακίων στα Ειρηνοδικεία ακόμη και το 2022, καθώς και άλλες ελλείψεις του νόμου, αποτελούν προβλήματα, τα οποία η κυβέρνηση με το πρόσφατο νομοσχέδιό της αμέλησε να λύσει. Είναι δεδομένο ότι τόσα χρόνια οι τράπεζες με τα καταχρηστικά επιτόκια είχαν μετατραπεί σε τοκογλύφους που αφαίμαξαν την ελληνική κοινωνία. Αυτό το γλέντι θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει… και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αρθεί το πάγωμα των πλειστηριασμών που ακούγεται τώρα τελευταία.

Η τελευταία ρύθμιση που δρομολογεί η κυβέρνηση αφορά στα ενήμερα δάνεια και παραπέμπει όλα τα άλλα με μεγάλες καθυστερήσεις στον νόμο Κατσέλη. Αρκεί για μια δίκαια και ολοκληρωμένη λύση;
Μετά από τον πολύμηνο εμπαιγμό της τριμερούς κυβέρνησης για το αν θα φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και με ποια μορφή, εντέλει το κατέθεσε και το ψήφισε, με περιεχόμενο όμως τελείως διαφορετικό από αυτό που υποσχόταν. Θέτει αυστηρά και αποκλειστικά κριτήρια για την υπαγωγή κάποιου σε αυτόν, επιτρέποντας έτσι μόνο σε έναν μικρό αριθμό οφειλετών να τύχουν της προστασίας του νόμου. Περαιτέρω, λησμονεί τελείως τους μικρομεσαίους εμπόρους, οι οποίοι λόγω της κρίσης είτε έβαλαν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους, είτε παλεύουν πραγματικά μέρα με τη μέρα για να μη βάλουν, πράγμα για το οποίο είχαμε επιστήσει ιδιαίτερα την προσοχή στην κυβέρνηση. Οι περισσότερες αλλαγές που έγιναν στον νόμο «Κατσέλη» πιο πολύ τον δυσχεραίνουν παρά τον βελτιώνουν. Είναι προφανές ότι βούληση της κυβέρνησης δεν είναι η ελάφρυνση των νοικοκυριών, αλλά η ικανοποίηση των τραπεζιτών.

Οι ελληνικές τράπεζες πήραν 50 δισ. για την ανακεφαλαίωσή τους με χρέωση του Ελληνα πολίτη. Δεν θα μπορούσαν να ήταν περισσότερο γενναιόδωρες;
Οσο η μνημονιακή κυβέρνηση επιδεικνύει γενναιοδωρία στους τραπεζίτες, τόσο αυτοί δείχνουν σκληρότητα και αναλγησία στους δανειολήπτες. Αλλωστε, η μνημονιακή πολιτική είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των συμφερόντων τους. Για τον λόγο αυτόν, πρέπει να αναμένουμε νέο πακέτο μέτρων πέραν των 50 δισ. που μπορεί σταδιακά να φτάσει και τα 40 δισ. επιπλέον για την ανακεφαλαιοποίηση. Και αυτό γιατί τα πρώτα 50 δισ., όπως ακούσαμε στη Βουλή και από τον Γ.Γ. της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, κ. Χρήστο Γκόρτσο, δεν φτάνουν για να στηρίξουν οι τράπεζες την πραγματική οικονομία και την ανάπτυξη.
Σύμφωνα με την πρόταση της τρόικας, προβλέπεται σταδιακό ξεπάγωμα των πλειστηριασμών από την 01-01-2014, το οποίο θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2014, οπότε θα δοθεί η δυνατότητα στις τράπεζες να εκπλειστηριάζουν τα ακίνητα χωρίς τους περιορισμούς στην τιμή που προβλέπει το υφιστάμενο νομικό καθεστώς.
Εκτός από τις τράπεζες, κερδισμένες θα είναι και οι εταιρείες είσπραξης, τα «κοράκια» των πλειστηριασμών και ξένα funds στα οποία έχουν μεταβιβαστεί, με τραπεζικά ομόλογα, τα δάνεια των ιδιωτών. Ολοι αυτοί έχουν τώρα τη δυνατότητα να αποκτήσουν, μέσω σχεδίων «τιτλοποίησης» των υποχρεώσεων των δανειοληπτών, υποτιμημένα ακίνητα και μετά να τα πουλήσουν ομαδικά ως πακέτο ακινήτων ‒ φιλέτο σε δυσθεώρητη τιμή στη δευτερογενή αγορά αποκτώντας υπερκέρδος.
Στην ουσία, από τη μια μεριά η κυβέρνηση εξοπλίζει τους οφειλέτες με ένα νομικό οπλοστάσιο για την έστω και σχετική προστασία της πρώτης κατοικίας τους και από την άλλη, προγραμματίζοντας για το άμεσο μέλλον την άρση της αναστολής των πλειστηριασμών, τους αφήνει έκθετους στις ορέξεις των τραπεζών και των ξένων funds.

Οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, ως ΕΚΜ, μπορεί να θεωρείστε ως μια άλλη συνιστώσα; Εχετε ενιαία έκφραση σε βαθμό που να είναι λίαν διακριτή η παρουσία σας στον ΣΥΡΙΖΑ;
Οι συνιστώσες ήταν η ιστορία συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, μία αναγκαιότητα θα έλεγα. Δίδαξαν στην Αριστερά την αξία της δημιουργικής διαφωνίας και της πολιτικής σύνθεσης. Σήμερα, ωστόσο, δεν μπορούν να απαντήσουν με εξίσου πρωτοποριακό ή αποτελεσματικό τρόπο στα καθήκοντα που βάζει η συγκυρία. Χρειαζόμαστε πλέον την πολιτική συνισταμένη αυτών των συνιστωσών. Εξάλλου απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης ήταν να προχωρήσουμε στην αυτοδιάλυση των συνιστωσών, συγκροτώντας ένα ενιαίο κόμμα, ανοιχτό, δημοκρατικό και πολυτασικό, με ενιαίες θέσεις στα μεγάλα πολιτικά ζητήματα, που θα προκύπτουν με λειτουργίες πραγματικής εσωκομματικής δημοκρατίας. Φιλοδοξούμε ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να είναι ένας ζωντανός οργανισμός των μελών και όχι οπαδών που η φωνή τους θα διαμεσολαβείται από αυθεντίες. Αν παραμείνει έτσι, θα είναι ένα ξεπερασμένο σχήμα που θα αναπαράγει κομματικές παθογένειες, τις οποίες ο νέος κομματικός σχηματισμός φιλοδοξεί να αφήσει στο παρελθόν.
Εμείς τα στελέχη που προερχόμαστε από το ΠΑΣΟΚ στηρίξαμε την προοπτική της ενοποίησης και της μετατροπής των συνιστωσών σε τάσεις με κατοχυρωμένη την εσωκομματική δημοκρατία. Το ΕΚΜ ως συλλογικότητα θα αποτελεί τάση στο πλαίσιο ενός μείζονος ριζοσπαστικά αριστερού, δημοκρατικού και πατριωτικού οργανισμού που θα κατακτά στην πράξη με την όσμωσή του με το λαϊκό κίνημα, πρωτοπόρες ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές. Η επιλογή αυτή συνιστά πρόκληση που συνεπάγεται αυξημένη πολιτική ευθύνη.

Μπορεί κάποιος να φανταστεί πως μπορεί να είστε η πολιτική γέφυρα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τους πρώην συντρόφους σας στο ΠΑΣΟΚ ή και τους κομματικά αστέγους;
Γεφυροποιός ήταν ο μακαρίτης Αβέρωφ, ο οποίος προσπαθούσε να «χτίσει» γέφυρες μεταξύ του αστικού πολιτικού κόσμου και της Χούντας. Αχαρο έργο τότε, που όμως σήμερα προσπαθεί να πραγματοποιήσει το πολιτικό του παιδί και σημερινός πρωθυπουργός Α. Σαμαράς. Εμείς δεν είμαστε γεφυροποιοί, ούτε περιθάλπουμε τον κάθε κομματικά άστεγο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ δεν είναι η κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Ωστόσο, δεν είμαστε υπέρ των αποκλεισμών γιατί όλοι κρινόμαστε διαρκώς, ως πολιτικό προσωπικό, για τις πράξεις μας, την πολιτική μας διαδρομή και την ιστορία μας, την υπευθυνότητα και τις επιλογές μας και, όπως λέει και ο λαός, τα στερνά τιμούν τα πρώτα… Ιδού λοιπόν, οι υπερβάσεις και η έμπρακτη αυτοκριτική ανοίγουν δρόμους και συνιστούν πεδίον δόξης λαμπρόν…

Το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και πολλές άλλες έριδες ανάμεσα στους τρεις εταίρους απομόνωσαν τη ΝΔ. Μήπως ήρθε η ώρα να ριχτούν κάποιες γέφυρες μεταξύ Κουμουνδούρου-Ιπποκράτους-Αγίου Κωνσταντίνου; Αλήθεια, αυτό το περίεργο πολιτικό χάσμα που χωρίζει τα κόμματα της Κεντροαριστεράς πώς μπορεί να ξεπεραστεί;
Σε ποια πολιτική βάση θα «ριχτούν» αυτές οι γέφυρες; Μήπως στη βάση αυτής της περίφημης και τεθνεώσας «Κεντροαριστεράς»; Τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα συμμετέχουν στην ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά, στηρίζοντας απολύτως την πιο αντιλαϊκή και νεοφιλελεύθερη πολιτική που γνώρισε ο τόπος. Αν αποδεχθούμε ως συνομιλητές και εταίρους το σημερινό νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, θα είναι σαν να συναινούμε σε λοβοτομή εις βάρος της νοημοσύνης μας και της ίδιας της ιστορίας του λαϊκού κινήματος. Και, επιτέλους, στην Ελλάδα δεν είσαι ό,τι δηλώσεις και η ιστορία δεν ξεγράφεται.
Οι ηγέτες τους έχουν κηρύξει συνειδητά ολομέτωπο πόλεμο στη ριζοσπαστική Αριστερά και τον κόσμο της Εργασίας. Στην πόλωση μεταξύ της Ακροδεξιάς των κυρίων Σαμαρά, Δένδια και Βορίδη και της Αριστεράς των κινημάτων, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ έχουν επιλέξει, έως σήμερα, να στηρίξουν την πιο ακραία συντηρητική πολιτική καταλήγοντας να αποτελούν ουραγούς της Δεξιάς.