«Ας κρατήσουν οι χοροί...;»

19:35 29/4/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Από τη ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ - [e-mail]

Από τους Μάγια μέχρι τη χριστιανική παράδοση και τα δημοτικά μας τραγούδια, η νεκρανάσταση ως θέμα δίνει και παίρνει: δίνει θάνατο και παίρνει ζωή και τούμπαλιν. Μια ο Λάζαρος, δυο η Περσεφόνη, τρεις η αντίστοιχη θεότητα των αυτοχθόνων «Αμερικανών» (γιατί έτσι παρουσιάζονται οι Μάγια και όχι ως λαός Ινδιάνων που ήταν). Γιατί, σου λέει, η Αμερική δεν νιώθει καλά με τα 600 χρόνια Ιστορίας που έχει και σκέφτεται να τα διευρύνει κάπως... Πώς διευρύνει τα θαλάσσια σύνορά της η Τουρκία και

εξαφανίζει το Καστελλόριζο από τον χάρτη και στην Ελλάδα δεν ανοίγει ρουθούνι; Ένα τέτοιο πράγμα.

Όπως και να έχει πάντως, η νεκρανάσταση είναι αγαπημένο θέμα και κλασικό μοτίβο. Στο τραγούδι «Του νεκρού αδερφού», ο Κωνσταντής, για να εκπληρώσει την υπόσχεση που είχε δώσει στην αδερφή του, επανέρχεται στον κόσμο των ζωντανών. Ακριβώς για τον αντίθετο λόγο ζούμε κι εμείς σήμερα δεκάδες «νεκραναστάσεις» πολιτικών, οι οποίοι αποφάσισαν να επανέλθουν στη Βουλή για να αθετήσουν για ακόμη μια φορά τις υποσχέσεις τους.

Τι ο Παπαθανασίου, τι ο Βενιζέλος, τι ο Σαμαράς, τι ο Παυλόπουλος καλά κρατούν τον χορό. Ακόμα και ο Καραμανλής ανεγέρθη και απεμακρύνθη για λίγο από τα βίντεο γκέιμς του, σπάζοντας τη νεκρική σιωπή του, για να στηρίξει –τι άλλο;– «το κόμμα». Μία την είχαμε την κόρη, τη μονάκριβη, την πολυαγαπημένη, έναν και τον ανεψιό του «εθνάρχη» – και τους δύο στα ξένα τούς παντρέψαμε και τους διώξαμε άρον άρον. Γιατί, δηλαδή; Τι πείραζε ο Κωστάκης (ωσάν νέος «Κωνσταντής») να έρθει, έτσι ωχρός και καχεκτικός, αδύνατος και ταλαίπωρος όπως είναι και να διεκδικήσει εκ νέου τη θέση που του πρέπει: Αυτή του αρχηγού της Ελλάδας!

Διότι, πλέον, δεν εκλέγουμε «πρωθυπουργό» με δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά αρχηγό με ποδοσφαιρικούς όρους. Ποιος «έφαγε» τα περισσότερα γκολ, ε αυτός θα πάρει μεταγραφή. Ποιος πήρε τους καλύτερους ξένους παίκτες (βλέπε Παπαδήμο, τρόικα, ΔΝΤ κ.λπ.), υποσχέθηκε κύπελλο και το πήρε; Ε, αυτός θα γίνει αρχηγός! Τι κι αν ο αγώνας έγινε σε άδειο στάδιο; Τι κι αν οι θεατές δεν είχαν ρεύμα να τον δουν ούτε από το σπίτι τους; Τι κι αν οι θεατές δεν είχαν καν σπίτι;... Αυτό που μετράει είναι ο αρχηγός! Έστω και νεκραναστημένος.

Γιατί... θα τον κερδίσουμε τον Ήλιο, σίγουρα, ναι. Με σημαίες, με σημαίες, με σημαίες και... με τα βούρλα που τις κρατάνε!