Δασκαλόπουλος: Η οικονομία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή

15:43 18/7/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Επιστολή στην οποία παρουσιάζει την νέα κατεύθυνση του ΣΕΒ κατά την παρούσα περίοδο κρίσης ενώ εξηγεί γιατί δεν ακολουθεί πλέον το «Δόγμα Μποδοσάκη» κοινοποίησε ο πρόεδρός του Δημήτρης Δασκαλόπουλος.

Συγκεκριμένα ο κ. Δασκαλόπουλος γράφει:

Αγαπητά μέλη, φίλες και φίλοι,

Η οικονομία, όπως κι η ίδια η χώρα, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Ο τόπος εξακολουθεί να βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί, παρόλα όσα έχουν γίνει, παρόλα

όσα έχουμε υποστεί. Όλοι ανυπομονούμε να δούμε το φως στο τέλος του περιβόητου τούνελ. Αλλά, οι εξελίξεις εύκολα, όπως είδαμε τούτες τις μέρες, μπορεί να πάρουν απρόβλεπτη τροπή.

Μέσα σ’ ένα σκηνικό που παραμένει θολό, προέχει να ξεκαθαρίσουμε κάτι μέσα μας και μεταξύ μας: είμαστε, και πρέπει να είμαστε, συνειδητοποιημένοι παραγωγικοί πολίτες και όχι οπαδοί της όποια παράταξης, ούτε ταυτισμένοι με την όποια κυβέρνηση— χθεσινή, σημερινή ή αυριανή. Στηρίζουμε χωρίς προσχήματα όποιες κυβερνητικές δράσεις ή επιλογές συμπίπτουν με τις δικές μας απόψεις, αλλά κρίνουμε χωρίς αναστολές την όποια εξουσία όταν αντιστρατεύεται αυτά που εμείς πιστεύουμε. Δεν είμαστε προσδεδεμένοι στο άρμα καμιάς παράταξης. Και δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια απέναντι σε οτιδήποτε κλονίζει την οικονομία και αποδυναμώνει τις προοπτικές του τόπου μας να ορθοποδήσει. Ο ΣΕΒ δεν κάνει πολιτική. Αλλά οι παρεμβάσεις του δεν μπορεί να μην έχουν και πολιτική διάσταση.

Τα πρόσφατα γεγονότα με το αιφνίδιο σφράγισμα της δημόσιας τηλεόρασης απείλησαν την πολιτική σταθερότητα και τη βελτίωση του οικονομικού κλίματος. Προκάλεσαν εκ του μη όντος πολιτική πόλωση και κοινωνική αναταραχή. Ο ΣΕΒ επέλεξε να τηρήσει στάση εύγλωττης σιωπής, αποφεύγοντας να ρίξει λάδι στη φωτιά. Δεν ήταν σιωπή υπεκφυγής, αλλά σιωπή ευθύνης. Περιοριστήκαμε να τονίσουμε ότι η προσφυγή στις κάλπες θα ισοδυναμούσε με μαύρο στην οικονομία— κάτι που δεν είναι προς συμφέρον κανενός πολίτη, αλλά και κανενός υπόλογου φορέα. Οι ολισθηροί χειρισμοί με το θέμα της ΕΡΤ δεν έπρεπε να οδηγήσουν αυτήν τη στιγμή στη συνολική διολίσθηση του τόπου σε προεκλογική αστάθεια.

Οι εκλογές αποφεύχθηκαν, προς το παρόν, παρά τις σεισμικές μετατοπίσεις που προκλήθηκαν στο πολιτικό σκηνικό. Η πρόκληση όμως δεν αλλάζει: η σημερινή, δικομματική πλέον κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, καλείται να επιταχύνει τον ρυθμό υλοποίησης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, με σεβασμό στους δημοκρατικούς κανόνες, και να παγιώσει κλίμα πολιτικής σταθερότητας ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε ένα δύσκολο φθινόπωρο μπροστά μας. Τα οικονομικά προβλήματα θα πυροδοτήσουν και πολιτικές εντάσεις και κοινωνικές δυσαρέσκειες. Ευχόμαστε, γι’ αυτό, η νέα κυβέρνηση να επιτύχει στο έργο της— όπως θα το ευχόμασταν για κάθε κυβέρνηση σε μια τόσο κρίσιμη φάση. Όταν μια κυβέρνηση πετυχαίνει, η επιτυχία της αποβαίνει προς συμφέρον όλου του τόπου. Ελπίζουμε να μην επιβεβαιωθεί η άποψη των πιο απαισιόδοξων ότι έχουμε εισέλθει σε περίοδο παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας, γιατί τότε η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί στη δίνη απρόβλεπτων καταστάσεων.

Το βέβαιο είναι ότι η μακρόχρονη λιτότητα και η ύφεση έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, στην κοινωνία, επομένως και στην πολιτική σταθερότητα. Οι επιπτώσεις αυτές δεν πρέπει να παραγνωρίζονται – πόσο μάλλον να υποτιμούνται. Ο δοκιμαζόμενος επιχειρηματικός κόσμος ζει καθημερινά στο πετσί του μία πραγματικότητα που υπαγορεύει επείγουσα αναπτυξιακή ανάκαμψη.

Οι θέσεις του ΣΕΒ απέναντι στα προβλήματα που μαστίζουν τον τόπο είναι γνωστές. Είναι θέσεις βασισμένες σε ένα σταθερό, επί 40 τουλάχιστον χρόνια, ιδεολογικό πιστεύω: Εκπροσωπούμε την ιδιωτική πρωτοβουλία και θέλουμε μία οικονομία επιχειρηματικής δημιουργίας. Προωθούμε τις αρχές του ελεύθερου ανταγωνισμού και των ανοιχτών αγορών. Στηρίζουμε την ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική της χώρας. Θέλουμε ένα κράτος ευθύνης, μία κοινωνία δικαιοσύνης.

Επιπλέον, σήμερα πια, δεν εκπροσωπούμε “τα τζάκια”, αλλά τις σύγχρονες οργανωμένες επιχειρήσεις της βιομηχανίας και των υπηρεσιών *. Και η σύγχρονη επιχείρηση είναι η μορφή κοινωνικής οργάνωσης που συνδυάζει πιο αποδοτικά, όλα τα απαραίτητα συστατικά της προόδου: όραμα, ανθρώπινο δυναμικό, γνώση, καινοτομία, τόλμη, αποτελεσματικότητα. Η σύγχρονη επιχείρηση ,μέσα από οργανωμένη δράση των ανθρώπων της, παράγει ένα απτό αποτέλεσμα, που αποτελεί πολλαπλό κοινωνικό μέρισμα.

Γι αυτό αποτελούμε αναπόσπαστο και μάλιστα ζωτικό τμήμα της κοινωνίας. Εκφράζουμε ένα οργανικό και δυναμικό μέρος των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, τα ζωντανά και υγιή στοιχεία του κοινωνικού μας ιστού. Είμαστε η αιχμή του δόρατος για την ανάπτυξη και τη δημιουργία πλούτου για την κοινωνία.

Στο πλαίσιο αυτό πρέπει και η όλη στάση μας να είναι ξεκάθαρη. Τόνισα παραπάνω ότι δεν είμαστε περιχαρακωμένοι, ιδεολογικά, σε καμιά παράταξη και πολιτικά σε κανένα… γκουβέρνο— για να θυμηθώ τη γνωστή έκφραση του αείμνηστου Μποδοσάκη, που – δικαίως- μας κατατρύχει, αφού παραπέμπει σε ιδιοτέλεια, υποτέλεια και συναλλαγή.

Θεωρώ πράγματι ότι το «δόγμα Μποδοσάκη» είναι παρωχημένο στη σύγχρονη πραγματικότητα. Μπορεί να αποτέλεσε επιχειρηματική σοφία σε μια εποχή που λίγοι πολιτικοί με λίγους επιχειρηματίες καθόριζαν σε κλειστά δωμάτια την πορεία της ανάπτυξης – και τα συμφέροντα τους. Είναι απαράδεκτο όμως να παραμένει ως κατάλοιπο νοοτροπίας σήμερα, στην εποχή της ανοιχτής δημοκρατίας, της μιντιακής ελευθερίας, της κοινωνικής ισοτιμίας και της άπλετης πληροφόρησης.

Θα ήταν ιστορικό, μοιραίο λάθος αν στις σημερινές συνθήκες εμφανιζόμασταν σαν μία τάξη μονολιθική και αποστειρωμένη, επιβεβαιώνοντας τα γνωστά στερεότυπα που μας θέλουν σε απόσταση από την υπόλοιπη κοινωνία. Ο σύγχρονος επιχειρηματίας δεν αντιμετωπίζει αφ’ υψηλού την κοινωνία, είναι συμμέτοχος των αναγκών και των προβλημάτων της. Χρειαζόμαστε τη συνεχή και ειλικρινή επαφή με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις, με όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως του τι ψηφίζουν – όπως ακριβώς την εφαρμόζουμε στις δουλειές μας με τους πελάτες, τους εργαζόμενους, τους προμηθευτές μας, από τους οποίους εξαρτάται η επιτυχία μας. Είναι προϋπόθεση για να έχουμε αυξημένο κύρος, για να έχει ο λόγος μας μεγαλύτερη απήχηση.

Θέλω να πιστεύω ότι διαθέτουμε την ανεξάρτητη συνείδηση και την υπευθυνότητα μιας πραγματικής διευθυντικής τάξης. Ταξικούς αντιπάλους, όμως, δεν πρέπει να έχουμε. Κι αυτό προϋποθέτει ότι οφείλουμε, έμπρακτα, να είμαστε ανοιχτοί και δοτικοί προς το σύνολο της κοινωνίας. Είναι επιλογή ηθικής ευθύνης. Αλλά είναι και επιλογή ρεαλισμού.

Γνωρίζουμε όλοι πόσο μακρά θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η διαδικασία εξόδου από την κρίση. Σας θυμίζω ότι είχα προειδοποιήσει από το βήμα της Γενικής μας Συνέλευσης του περασμένου Μαΐου, πόσο βλαπτική μπορεί να είναι η καλλιέργεια μίας αισιοδοξίας που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Είχα δηλώσει τότε συγκρατημένα απαισιόδοξος, επιλέγοντας τον ρεαλισμό αντί της …αυθυποβολής. Άλλωστε τα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας είναι σε όλους μας γνωστά.

Επανέρχομαι, λοιπόν, στο αρχικό μου ερώτημα. Με ποια αντίληψη θέλουμε να λειτουργούμε; Θέλουμε να είμαστε παθητικοί οπαδοί, σε μια εποχή σαν αυτή; Ή, παράγοντες μιας ηγέτιδας τάξης, ικανής να προπορεύεται των εξελίξεων, αντί να τις υφίσταται; Αν απαντήσουμε καθαρά, μέσα μας και μεταξύ μας, στο θεμελιώδες τούτο ερώτημα, οι επιλογές και κινήσεις μας θα είναι πιο αδρές, η ενότητά μας ευκρινέστερη, τα μηνύματα που θα εκπέμπουμε στην κοινωνία πειστικότερα.

Από εμάς εξαρτάται να πάψει οριστικά πλέον ο ΣΕΒ να δίνει την απωθητική εντύπωση μιας παρέας ιδιοτελών αφεντικών ή μιας συντεχνίας στεγανών συμφερόντων και στενών επιδιώξεων. Πρέπει, αντίθετα, να είναι και να παραμείνει ένας δυναμικός παράγοντας ανοιχτός στην κοινωνία, με διακριτό ρόλο και αποφασιστική παρέμβαση.

Συμφέρον του ΣΕΒ είναι να διαθέτει ανεξάρτητη φωνή και αυτόνομη στάση σε μια Ελλάδα που αναζητεί αγωνιωδώς δρόμο εξόδου από την κρίση. Να επιδιώκει τον δημιουργικό διάλογο με όλες τις πολιτικές δυνάμεις, και να καλλιεργεί την επαφή με όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η κοινωνία μας σήμερα έχει κάθε λόγο να περιμένει περισσότερα από εμάς. Σ’ εμάς εναπόκειται να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι και δικό μας συμφέρον να ανταποκριθούμε ειλικρινά και αποφασιστικά στις κοινωνικές προσδοκίες.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Δημήτρης Δασκαλόπουλος