Ένα «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, τροφή στον ιδεολογικό ρατσισμό των άκρων!

20:59 24/5/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του Βαγγέλη Μωυσή

Το «φρένο» της Ν.Δ. στο λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» με την υφιστάμενη μορφή του, προστατεύει την ελληνική κοινωνία, από μια νομοθεσία που θα αποτελούσε… νερό στον μύλο του ιδεολογικού ρατσισμού των άκρων.

Ταυτόχρονα, περιφρουρεί έμπρακτα την ιδεολογική πρωτοκαθεδρία της, στην προάσπιση διαχρονικών αξιών του οικουμενικού Ελληνισμού.

Είναι καιρός, να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας μια πραγματικότητα

που αρκετοί επιθυμούν να παραβλέπουμε. Πίσω από το επίπλαστο διχασμό των Ελλήνων σε “μνημονιακούς” και “αντιμνημονιακούς” που καλλιεργεί ο λαϊκισμός, ο αγώνας για την προστασία της κοινωνικής συνοχής, είναι στην πραγματικότητα βαθιά ιδεολογικός.

Διότι η κρίσιμη καμπή στην οποία βρίσκεται η χώρα, δεν αφορά μόνο την πρόκληση της δημοσιονομικής σταθεροποίησης και της δημιουργίας αναπτυξιακής προοπτικής.

Αφορά, σε εξ` ίσου σημαντικό βαθμό, την ανάγκη περιφρούρησης ιδεών, αρχών, και ιδανικών, που συνθέτουν διαχρονικά την αξιακή ταυτότητα του Ελληνισμού.

Μια ταυτότητα, που όταν γίνεται διακύβευμα αντιπαράθεσης των άκρων του λαϊκισμού, διαστρεβλώνεται καθημερινά, με τρόπο που απειλεί την κοινωνική συνοχή.

Όταν ο καθ` όλα αντιρατσιστής και διαλλακτικός κεντροδεξιός πολίτης, ή πολιτικός, διστάζει να μιλήσει για «πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια» φοβούμενος μήπως ταυτιστεί με τα αντιδημοκρατικά ακροδεξιά κατάλοιπα που υποβαθμίζουν τα ιδανικά σε συνθηματολογία, όπως και όταν διστάζει να εκφραστεί υπέρ της προάσπισης της διαφορετικότητας φοβούμενος μήπως χάσει μέρος του λεγόμενου «συντηρητικού» ακροατηρίου (τι ταμπέλα κι αυτή), καταλήγει να… αδειάζει σε μεγάλο βαθμό το «γήπεδο» της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, που γίνεται έρμαιο των άκρων.

Η ακραία εθνοκαπηλεία της Χρυσής Αυγής, οδηγεί το άλλο άκρο, που εκφράζεται πλέον ανοιχτά μέσω του ΣΥΡΙΖΑ σε ρητορική ενοχοποίησης ακόμα και της καλοπροαίρετης κριτικής προσέγγισης του όποιου διαφορετικού, καθώς και της όποιας έκφρασης εθνικού, ή ελληνορθόδοξου φρονήματος, που σε πολιτικό επίπεδο αποτελεί επί δεκαετίες το ιδεολογικό θεμέλιο της κεντροδεξιάς και ενός μεγάλου μέρους της λεγόμενης πατριωτικής κεντροαριστεράς.

Αντίστροφα, οι ακραίες τακτικές αμφισβήτησης ή επιλεκτικού σεβασμού της νομιμότητας από σημαντική μερίδα της αριστεράς που έχει στεγάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η πολιτική «υπόθαλψη» προσώπων που προάγουν συμπεριφορές ποινικά κολάσιμες ή ακόμα και απόψεις απροκάλυπτα ανθελληνικές, καθιστούν ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, που αντιδρά συναισθηματικά, ευάλωτο στην προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής.

Είναι σαφές, πως ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού ή δημοσκοπικού ποσοστού πολιτών που φαίνεται να στηρίζει τη Χρυσή Αυγή, δεν συμμερίζεται στην πραγματικότητα την μισαλλοδοξία της, αλλά ωθείται από αντανακλαστικές και συναισθηματικές αντιδράσεις απέναντι στην προκλητική ρητορική μιας αριστεράς που ρέπει προς εξ`ίσου φασιστικές εκδηλώσεις, έναντι της έκφρασης κάθε γνώμης που δεν συμφωνεί με τα δικά της ιδεολογικά θέσφατα.

Ασφαλώς, υπάρχουν και άλλες αντανακλαστικές αντιδράσεις, που εξέθρεψαν τα ποσοστά και των δύο άκρων, εμπεριέχοντας κριτική απέναντι σε μακροχρόνιες παθογένειες του πολιτικού συστήματος και στις κοινωνικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης που διέρχεται ο τόπος.

Οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος και η αντιμετώπιση των κοινωνικών συνεπειών της οικονομικής κρίσης, αποτελούν θέματα που η κυβέρνηση Σαμαρά μπορεί να αντιμετωπίσει –και το κάνει επιτυχώς με σταδιακή κλιμάκωση- μέσω της εφαρμοσμένης πολιτικής.

Στο πεδίο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης όμως, τα πρωτεία δεν τα κατέχει τόσο η πολιτική εφαρμογή, αλλά η ιδεολογική διαφάνεια της πολιτικής ρητορικής και της αιτιολόγησης κρίσιμων αποφάσεων.

Αυτό, φάνηκε ξεκάθαρα και στο θέμα του λεγόμενου «αντιρατσιστικού νομοσχεδίου», που αφήνει περιθώρια αντιδημοκρατικών εκτροπών ενοχοποιώντας τη γνώμη, αντί της πράξης για την αντιμετώπιση της οποίας υπάρχει ήδη επαρκές νομοθετικό πλαίσιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να κατηγορήσει τη Ν.Δ., ότι κλείνει το μάτι στη Χρυσή Αυγή, την οποία ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ «πριμοδοτεί» συστηματικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε στροφή 180 μοιρών, ζητώντας την υπερψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου που στο παρελθόν απέρριπτε, επενδύοντας στην ενίσχυση της Χρυσής Αυγής (και σε συνεπαγόμενη αποδυνάμωση της Νέας Δημοκρατίας) από την αγανακτισμένη αντίδραση ενός κατά λοιπά κεντροδεξιού κοινού, στο ιδεολογικό πογκρόμ που –ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας- ονειρεύεται να εξαπολύσει η Αριστερά του χειροκροτούντος τους νοσταλγούς των «γκουλάκ» Αλέξη Τσίπρα.

Θα ήταν εύκολο. Θα αρκούσε μια βροχή καταγγελιών περί «ρατσιστικής ρητορικής», εναντίον οποιουδήποτε θα εξέφραζε άποψη κατά της αλόγιστης εισροής λαθρομεταναστών στη χώρα, κατά των αμφιβόλου αισθητικής και αξιοπρέπειας (ακόμα και για πολλούς σοβαρούς ομοφυλόφιλους) gay parade, κατά της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, κ.α.

Η Χρυσή Αυγή, φιλοδοξούσα να προβάλει τον εαυτό της, ως μοναδικό πόλο άμυνας έναντι του εκκολαπτόμενου «ιδεολογικού πογκρόμ» της Αριστεράς, ήλπιζε κρυφά την ψήφιση του λεγόμενου «αντιρατσιστικού νομοσχεδίου», προσβλέποντας σε μια ιδανική ευκαιρία διεύρυνσης του ακροατηρίου της.

Αυτός είναι απογυμνωμένος, ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύονται οι εκφραστές των δύο άκρων που «τρέφονται» από την μεταξύ τους αντιπαράθεση και την ζημία που αυτή προκαλεί, ακριβώς όπως τα σύννεφα με αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο, προκαλούν κεραυνούς. Δεν τους ενδιαφέρει ο καθαρός ουρανός, ούτε το θετικό αποτέλεσμα. Δεν τους ενδιαφέρουν οι λύσεις των προβλημάτων, ούτε οι προτάσεις, ούτε ο παραγωγικός διάλογος. Τους ενδιαφέρει μόνο η καταιγίδα και η λαφυραγώγηση στα συντρίμμια που αυτή θα προκαλέσει… Τους κινεί αμφότερους ο ιδεολογικός ρατσισμός που τους χαρακτηρίζει.

Η Νέα Δημοκρατία πιστοποιεί, ότι αποτελεί τη μόνη ισχυρή δύναμη που μπορεί, με τη ιδεολογική της διαφάνεια, την ιδεολογική της προσήνεια, αλλά και σταθερότητα, να διώξει τα «σύννεφα» και να προστατέψει την ελληνική κοινωνία από την «καταιγίδα» που αυτά, τα άκρα, θέλουν να προκαλέσουν…

Ο Βαγγέλης Μωυσής είναι δημοσιογράφος, Υπεύθυνος Τύπου της Διοικούσας Επιτροπής Θεσσαλονίκης της Ν.Δ.