ΕΡΤ : Γιατί, αφού όλοι ξέραμε;

10:45 18/6/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Γράφει σήμερα η Χριστίνα Κοψινη στην Καθημερινή:

Πριν από 2,5 χρόνια, αποφασίσαμε με συναδέλφους να υποβάλουμε στην ΕΡΤ πρόταση για ντοκιμαντέρ 45 λεπτών, γύρω από τα success stories των, ανά την Ελλάδα, επιχειρήσεων, που άντεχαν σθεναρά, παρά τα πρώτα σημάδια της κρίσης. Εξοπλισμένοι, με αφέλεια (θεωρούσαμε

ότι η εποχή Παπαδήμου θα άλλαζε την ατμόσφαιρα), αναμέναμε την έγκριση. Εχοντας δε λάβει θετικά σχόλια από τους αρμοδίους για το περιεχόμενο της πρότασης, και με την πεποίθηση ότι ο προϋπολογισμός των εκπομπών ήταν ρεαλιστικός, διατηρούσαμε ελπίδες. Φυσικά, απεδείχθησαν παντελώς φρούδες, αφού ανοήτως πιστεύαμε ότι θα μπορούσαμε να παραβούμε τους κανόνες της αγοράς εντός της ΕΡΤ. Ενας από αυτούς τους κανόνες ήταν η μίζα. Ενας δεύτερος ήταν το παρεάκι. Οποιος δεν ήταν σε κανένα από τα δύο έχανε με την πρώτη. Ενας τρίτος ήταν η σκέπη του πολιτικού που θα μπορούσε να σε βοηθήσει καμία φορά με ένα και μόνο τηλεφώνημα. Ο Αντρέας, η Αννα, ο Κώστας και πάει λέγοντας. Κι εκεί άτυχοι, εκ πεποιθήσεως.

Δεν τα καταγράφω όλα αυτά για να διηγηθώ κάποιο πόνο -άλλωστε δεν μας κόστισε τίποτε πλην του χρόνου για να ανταλλάξουμε ιδέες- αλλά για να επαναλάβω ότι όλοι ξέραμε τι γινόταν στην ΕΡΤ με τις εξωτερικές παραγωγές. Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε, πρόσωπα, πράγματα και συνεταιρισμούς. Κι ακριβώς επειδή αυτή η σήψη είχε ωριμάσει και τη συνείδηση της κοινής γνώμης, κανείς δεν περίμενε ότι ο πρωθυπουργός της χώρας θα προχωρούσε σε μια τόσο ανώριμη και άγρια παρέμβαση, κατάργησης του σήματος της δημόσιας ραδιοτηλέορασης για κάτι σχεδόν αυτονόητο. Μια παρέμβαση που προκαλώντας αντίστροφα αντανακλαστικά, έφερε στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ συμπαραστάτες ακόμη και εκείνους που τη χλεύαζαν ως τη στεντόρεια φωνή του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος. Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: γιατί; Γιατί επελέγη μια παρέμβαση τιμωρητική, κατά παράβαση ακόμη κι αυτού του κοινοβουλευτικού πρωτοκόλλου, μια παρέμβαση που είναι τόσο μακριά από την Ευρώπη, ώστε δεν μπόρεσε να μην επικριθεί ακόμη και από τις ευρωπαϊκές ελίτ που υποτίθεται την «προκάλεσαν» στο όνομα της μείωσης του δημόσιου τομέα;

Αρκετά 24ωρα μετά το μαύρο στην οθόνη, πολλοί από όσους επιχειρούν να απαντήσουν σε αυτό το «γιατί» καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: η παράκαμψη δημοκρατικών θεσμών με αφορμή τη δημόσια τηλεόραση ομοιάζει με συνειδητή επιλογή ρήξης με τους κυβερνητικούς εταίρους και αξιοποίησης των όρων του κοινωνικού αυτοματισμού. Το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του το συντηρητικό κόμμα δεν θα έχει εκλογικό αντίπαλο πολιτικό φορέα από τον χώρο του Κέντρου -εξαιτίας και της συρρίκνωσης που υφίσταται η μεσαία τάξη- δημιουργεί ήδη στα επιτελεία του κ. Σαμαρά την εντύπωση ότι η αντιπαράθεση μόνο με τα άκρα, θα οδηγήσει σε υψηλό εκλογικό ποσοστό. Πολλοί μιλούν για «άλμα πολιτικής και πολιτικού» και άλλοι για βύθιση της χώρας σε ένα διχασμό με απρόβλεπτες συνέπειες.