Εξωστρέφεια στην πράξη, ο μονόδρομος για την Ελλάδα

Του Κωστή Μουσουρούλη

Χρειάσθηκε μία τόσο σοβαρή οικονομική κρίση, όπως αυτή που αφήνει με σταθερά βήματα πίσω η χώρα μας, προκειμένου να γίνει πλήρως κατανοητό στους συντελεστές της ελληνικής οικονομίας και του επιχειρείν το ότι η εξωστρέφεια είναι ένας όρος πολύ πιο ευρύς από τον χαρακτηρισμό μιας ανθρώπινης συμπεριφοράς. Για την ακρίβεια, τόσο ευρύς που, πλέον, έχει κυριαρχήσει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο στο πλαίσιο των συζητήσεων για την αναζήτηση λύσεων στα προβλήματα της Ελλάδας.

Και ευρύς

όχι μόνο στην χρήση του αλλά και στο περιεχόμενό του, αφού μπορεί να θεωρηθεί ότι καλύπτει από τις διεθνείς συνεργασίες και τις διακρατικές οικονομικές συμφωνίες ως την καλλιέργεια και ενίσχυση των συγκριτικών και ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων μιας οικονομίας – προφανώς, και της ελληνικής.

Δεν νομίζω ότι, ειδικά στην εποχή μας και ειδικά έπειτα από μια οικονομική κρίση τέτοιας διάρκειας και έκτασης, χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να πειστεί κάποιος ότι μιλάμε για έναν μονόδρομο που πρέπει να ακολουθήσει μια σύγχρονη οικονομική πολιτική. Θεωρώ ωστόσο ότι, ακριβώς επειδή δεν αρκεί να μιλάμε μόνο για κάτι που είναι εύκολα και γενικότερα αντιληπτό –“αν απευθυνθείς σε ένα μεγαλύτερο κοινό, τότε μπορείς να πουλήσεις περισσότερα προϊόντα σου και με καλύτερους όρους” – αλλά πρωτίστως πρέπει να φροντίζουμε για τις προϋποθέσεις εφαρμογής μιας εξωστρεφούς πολιτικής, επισημαίνω μια σειρά παραμέτρων που θα πρέπει να χαρακτηρίζουν την τελευταία, έστω και αν εκ πρώτης όψεως μπορεί να μην συσχετίζονται άμεσα με αυτήν.

Εξωστρέφεια δεν σημαίνει μόνο “βγαίνω προς τα έξω είτε ο ίδιος είτε καλώντας τους έξω να με εμπιστευθούν”. Σημαίνει ότι έχω δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε και να μην έχω βαρίδια στην προσπάθεια να διευρύνω τον χώρο δραστηριοποίησής μου αλλά και να είμαι έτοιμος να υποδεχθώ εκείνον που έχει εκλάβει το άνοιγμά μου ως ειλικρινές και ενδιαφέρον. Πιο συγκεκριμένα – και αφού μιλάμε για το επιχειρείν – απλό αλλά και διάφανο θεσμικό πλαίσιο, διαδικασίες μόνο στα όρια του απολύτως απαραίτητου, διάρκεια και σταθερότητα σε θεσμούς αλλά και πρόσωπα – κλειδιά καθώς και λήψη αποφάσεων σε χρόνο που αντιλαμβάνονται οι επιχειρήσεις και, συνήθως, όχι εμείς οι πολιτικοί.

Η εξωστρέφεια δεν μπορεί να είναι παρότρυνση προς τους άλλους από μία κρατική μηχανή που δεν δύναται να κινηθεί με αποτελεσματικότητα σε σύγχρονους ρυθμούς. Η αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα πρέπει να είναι ευρεία και οι παρεμβάσεις που την σηματοδοτούν να αξιολογούνται από το αποτέλεσμα: Φέραμε περισσότερους ξένους επενδυτές; Βοηθήσαμε περισσότερες επιχειρήσεις να ανοιχθούν με καλές προϋποθέσεις επιτυχίας σε περισσότερες και μεγαλύτερες αγορές;

Και, βεβαίως, η εξωστρέφεια θα πρέπει να αφορά, ως πρόκληση και στοίχημα, κάθε εμπλεκόμενο. Ο ρόλος, για παράδειγμα, των επιμελητηρίων, οι σκοποί διεξαγωγής συνεδρίων και ημερίδων, οι πολιτιστικές και πολιτικές ανταλλαγές και σχέσεις που είτε έχουν καθιερωθεί στο πέρασμα των χρόνων είτε τώρα αναπτύσσονται, το άνοιγμα των αγορών, ο εκσυγχρονισμός λιμένων, αεροδρομίων, σιδηροδρόμων και δικτύων, τα κόστη από την ενέργεια έως και την λειτουργία της ίδιας της δημόσιας και τοπικής αυτοδιοίκησης. Όλο αυτό το πολύπλοκο φάσμα εργαλείων και διεργασιών πρέπει να είναι προσανατολισμένο στον σκοπό μιας εξωστρεφούς οικονομίας, προκειμένου αυτός ο σκοπός να επιτευχθεί πάνω σε στέρεες βάσεις και όχι χάριν κάποιων πρόσκαιρων αποτελεσμάτων.

Η ευρωπαϊκή πολιτική μηχανή και κουλτούρα μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά: για γραφειοκρατία, για αδυναμία επαρκούς πρόληψης μιας κρίσης, για έλλειψη ευελιξίας πάνω σε κακώς νοούμενα, πολλές φορές, κεκτημένα. Δεν μπορείς όμως να τις προσάψεις έλλειμμα στον τρόπο προσέγγισης του σημερινού πολιτικοοικονομικού γίγνεσθαι: η ίδια η εξωστρέφεια εμπεριέχεται στην έννοια της ευρωπαϊκής διεύρυνσης, της ενίσχυσης δεσμών, πολιτισμικών και κοινωνικών καταστάσεων, της δημιουργίας κοινών ενδιαφερόντων και αντιλήψεων. Έστω και με την κρίση ως αφορμή, πρέπει να ακολουθήσουμε τον μονόδρομο, χωρίς φοβίες, χωρίς προκαταλήψεις, με τη σιγουριά ότι δεν πουλάμε το «αύριο» της πατρίδας μας, αλλά ότι προσπαθούμε να το διασφαλίσουμε σε ανάλογες κρίσεις στο μέλλον.

*Ο Κωστής Μουσουρούλης είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής

The post Εξωστρέφεια στην πράξη, ο μονόδρομος για την Ελλάδα appeared first on Paraskhnio.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα