Για τέτοιους Αγώνες… Ολυμπιακή Φλόγα δεν υπάρχει!

13:01 17/2/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΠΑΡΙ ΚΟΥΡΤΖΙΔΗ

Ως Έλληνας, από μικρό παιδί λάτρεψα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θυμάμαι στη γειτονιά μου (στο Χαϊδάρι) να πρωταγωνιστώ στη διοργάνωση των «δικών μας Ολυμπιακών Αγώνων», κάθε καλοκαίρι, σε πλατείες, αλάνες και ανοιχτά δημοτικά κολυμβητήρια, γήπεδα και στίβους, με τη συμμετοχή ομάδων

από μικρά παιδιά των όμορων γειτονιών. Χωρίς να εξαιρούμε (γνήσιο) ολυμπιακό άθλημα!
Κι έτσι, μάθαμε από μικρά να παίζουμε όλα τα αθλήματα, τα οποία και αγαπήσαμε, τόσο ως αθλούμενοι, όσο και ως φίλαθλοι. Καταλάβαμε τι σημαίνει Ολυμπιακό πνεύμα, όχι μόνο διαβάζοντας την Ιστορία, αλλά βιώνοντάς το! Για μας αποτελούσε κάτι αγνό και σπουδαίο, που ξεπερνούσε τα όρια του αθλητισμού και πέρναγε στη σφαίρα του πολιτισμού και του ανθρωπισμού. Και ήμασταν (ακόμη) μόλις 7 και 8 ετών! Μεγάλωσα, έγινα έφηβος, πρωταγωνιστώντας στη «δική μας Ολυμπιάδα»! Την Ολυμπιάδα της γειτονιάς… Ώσπου έφτασα να εγγράφομαι στην ελληνορωμαϊκή πάλη, σε έναν μικρό σύλλογο πολύ κοντά στη γειτονιά μου (στην Πρόοδο του Αιγάλεω) από σκάουτινγκ που έκανε ένας σπουδαίος αθλητής, Μεσογειονίκης και Βαλκανιονίκης, προ πάντων όμως άνθρωπος, που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή, αλλά που η μνήμη του εμάς, στην οικογένεια της πάλης, για πάντα θα μας ακολουθεί. Ήμουν από τα «αγαπημένα παιδιά» του Νίκου Μουζάκη Όπως, όμως, μετέπειτα και του προπονητή των Ολυμπιονικών, του μυθικού (μικροσκοπικού) κυρ Παναγιώτη (Αρκουδέα) στον Εθνικό Αθηνών, καθώς αποτέλεσα την πρώτη μεταγραφή αθλητή σε ατομικό ερασιτεχνικό άθλημα και ίσως τη μοναδική στην ελληνορωμαϊκή πάλη.
Εντούτοις, αν και ήμουν επί έτη μέλος της εθνικής ομάδας και προετοιμαζόμουν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1996, στο άκουσμα ότι η Ολυμπιάδα δεν θα γινόταν τελικά στην Ελλάδα, γιατί ένας παγκόσμιος εμπορικός κολοσσός, η «Coca Cola», επέλεξε να γίνει το εμπορευματοποιημένο αθλητικό σώου στην έδρα της, αποχώρησα ως πρωταθλητής με ψηλά το κεφάλι, αλλά και με ιδιαίτερα σκυθρωπό το πρόσωπο… Γιατί τη δυνατότητα να διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη γενέτειρά τους, εξ αφορμής της επετείου των 100 χρόνων τους, έμαθα ότι δεν μας τη στέρησαν οι «Αθάνατοι», αλλά η «Coca Cola», που τους έπιασε…
Από τότε, όπως και το 2004 που ξέσπασε το υποτιθέμενο ελληνικό σκάνδαλο των αναβολικών (ενώ όλοι γνώριζαν και γνωρίζουν πως, πλέον, αθλητής που κερδίζει μετάλλιο χωρίς να είναι ντοπέ μόνο ως εκ θαύματος ενίοτε υπάρχει, γιατί αυτή είναι η πικρή αλήθεια που προξενεί ταμπού…), ήμουν και είμαι της άποψης ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες πρέπει επιτέλους να κατανοήσουν πως ή μαθαίνουμε να δεχόμαστε τους κανόνες ενός δικού τους παιχνιδιού, όπως είναι αυτό… ή μαχόμαστε, παλεύουμε(!) και τους αλλάζουμε(!), επαναφέροντας αυτούς που καθιστούν γνήσιο το Ολυμπιακό πνεύμα τους.
Γιατί πόσο ψεύτες και υποκριτές πρέπει να είναι όλοι τους, Έλληνες και ξένοι, όταν λένε ότι πολεμάνε το ντόπινγκ; Όλοι αυτοί που δήθεν ευαγγελίζονται το Ολυμπιακό πνεύμα των Αγώνων για να πουλάνε τηλεοπτικό προϊόν που ιστορικά λένε ότι είναι ελληνικό, αλλά που πλέον δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε…
Σε εποχή οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης, όπου το ελληνικό γόητρο, το ηθικό των Ελλήνων, η αξιοπρέπεια και η προσφορά της Ελλάδας σε επίπεδο πολιτισμού και πνεύματος στο διεθνές γίγνεσθαι έχουν τσαλαπατηθεί από αγνώμονες και άσχετους, από δήθεν glamorous και από χαρτογιακάδες, το όπλο των Ελλήνων μπορεί να είναι μόνο ένα! Κι αν δεν υπήρχε, έπρεπε να εφεύρουμε ένα τόσο αποτελεσματικό υπερ-όπλο… Μας δίνεται μία και ίσως μοναδική ευκαιρία να αποκαταστήσουμε τα πράγματα ασκώντας… ΒΕΤΟ! Θέλετε Ολυμπιάδα χωρίς το αρχαιότερο και το ελληνικότερο άθλημά της; Ξεχάσατε ποιος προσέφερε τέχνες, γράμματα, πολιτισμό και Ολυμπιακό πνεύμα; Κάντε τη μόνοι σας! Για τέτοιου είδους αγώνες που διεξάγετε… Ολυμπιακή Φλόγα δεν υπάρχει!