Η ΔΕΘ που θυμάμαι…

17:20 9/9/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

Η ιστορία της ΔΕΘ μπορεί να μοιάζει με το ξεκίνημα ενός… παραμυθιού, όπου ο «πρίγκιπας» για να «ξεδώσει» ο λαός του έδωσε διαταγή να γίνει ένα μεγάλο πανηγύρι, για να δει ο κόσμος τα καλά που υπάρχουν ή που μπορούν να φτιαχτούν, να διασκεδάσει και να χαλαρώσει για λίγες μέρες από τη βασανιστική του καθημερινότητα.
Κάπως έτσι ξεκίνησε και η ΔΕΘ από τον Χαλκιδικιώτη Νίκο Γερμανό πριν από 80 τόσα χρόνια, σαν

μια μεγάλη εμποροπανήγυρη, που θα συγκέντρωνε τον κόσμο για να δει και να θαυμάσει και να χαρεί και να δοκιμάσει. Κι αυτό το πανηγύρι κράτησε για χρόνια και συνέρρεε ο κόσμος σχεδόν απ’ όλη την Ελλάδα για να περάσει έστω και μια μέρα στη ΔΕΘ, ως ένα «διάλειμμα» χαράς, αλλά και εμπορικού ενδιαφέροντος για όσους είχαν «ενδιαφέρον».
Έτσι, εξελίχθηκε σε έναν διεθνή θεσμό με παγκόσμια εμβέλεια και συμμετοχή πολλών κρατών και περισσότερων επιχειρήσεων, όπου θα μπορούσε κανείς να πει πως η ΔΕΘ αποτελούσε την «πύλη» της Ελλάδας στον κόσμο και του κόσμου στην Ελλάδα. Ήταν η ευκαιρία για τον απολογισμό των πεπραγμένων τής εκάστοτε κυβέρνησης και, ταυτόχρονα, ήταν η αφετηρία για την εξαγγελία των οικονομικών και κοινωνικών μέτρων για την πορεία του τόπου. Ήταν η ΔΕΘ που «σφράγιζε» την οικονομική και πολιτική δύναμη των χωρών και των παραγόντων που συμμετείχαν σε αυτήν, αλλά σταδιακά μετατράπηκε και σε πεδίο εργατικών διαμαρτυριών, καθώς εκείνες τις ημέρες συγκεντρωνόταν στους χώρους της η πολιτική ηγεσία της χώρας.
Αυτό δεν άρεσε πολύ σε ορισμένους και, αρχικά, αποφασίστηκε η μείωση της χρονικής της διάρκειας, ενώ σταδιακά «αποδυναμώθηκε» από άλλες κλαδικές εκθέσεις που γίνονται πια στην πρωτεύουσα. Αποτέλεσμα ήταν να χάσει τον αρχικό της σκοπό, αλλά και την αίγλη του θεσμού που είχε αποκτήσει.
Και σε μένα, τον νοσταλγό μια παλιότερης εποχής, που έζησε το παιχνίδι του πανηγυριού, αλλά και που βίωσε τα εκθέματά της, έχει γεννηθεί το εξής ερώτημα: Είναι η πορεία της εξέλιξης που έφερε τη φθορά της ή μήπως είναι το αποτέλεσμα της κρίσης για την «κρίση» που περνά η ΔΕΘ; Σαφώς η απάντηση κλείνει το μάτι στο πρώτο, γιατί ζούμε σε μια χώρα όπου επιδιώκουμε το καλό, αλλά όταν το βρούμε το… σκοτώνουμε!