Η διάρρηξη των σχέσεων Μόσχας – Δαμασκού, στο πολεμικό σχέδιο των απαγωγέων

11:10 24/4/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Το Χαλέπι ιστορικό κέντρο του συριακού βορά, δεν είναι μόνο το «θέατρο» του δράματος που εξελίσσεται με επίκεντρο την απαγωγή των δυο ορθόδοξων μητροπολιτών, ήταν διαχρονικά και ένα πεδίο εύφλεκτης ύλης και αποτύπωσης της σύγκρουσης ανάμεσα στους χριστιανούς και στους μουσουλμάνους της Συρίας, με τους δεύτερους να είναι όχι μόνο πλειοψηφία στον ιστό της περιοχής αλλά να εκδηλώνονται και με τις πιο ακραίες εκδοχές αντιπαράθεσης με τα άλλα δόγματα.

Η απαγωγή του Μητροπολίτη Παύλου, έχει πολλές διαστάσεις. Πρώτον ο Μητροπολίτης Χαλεπίου είναι ο αδερφός του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη,

ο οποίος βρίσκεται το τελευταίο καιρό σε μια αβυσσαλέα κόντρα με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων με αφορμή την ορθόδοξη επισκοπή του Εμιράτου του Κατάρ. Από την άλλη η πολιτική αστάθεια, που επικρατεί στη Συρία, και το γεγονός ότι η κυβέρνηση άστατη κρύβεται στα …λαγούμια της Δαμασκού, δίνει την ευκαιρία σε όλο και πιο ακραίες ομάδες, να εκδηλώνονται διεκδικώντας ουσιαστικά θέση στο τραπέζι της νομής εξουσίας και επιρροής για την μετά Άσαντ εποχή. Η οποία όμως δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί πότε θα ανατείλει.

Το παρασκήνιο, της απαγωγής αυτής καθ’ αυτής, έχει να κάνει όπως λένε συριακές πηγές της ορθοδοξίας στο «Π», με τη προσπάθεια των ακραίων μουσουλμάνων να διατηρούν αναμμένο το φιτίλι της σύρραξης με τους χριστιανούς ορθόδοξους και κόπτες.

Το διπλωματικό παρασκήνιο ωστόσο, είναι βαθύτερο. Είναι προφανές, ότι ο Μπαζάρ Αλ Άσαντ, δεν θα καταθέσει τα «όπλα » αμαχητί, για να εγκαταλείψει ταπεινωμένος τη Δαμασκό.

Άλλωστε, δυνάμεις όπως η Ρωσία, δεν επιθυμούν και τόσο διακαώς την αλλαγή των ισορροπιών, στην ευρύτερη περιοχή. Προσέξτε λοιπόν μια λεπτομέρεια: το καθεστώς Άσαντ από την εποχή του ιστορικού ηγέτη της Συρίας, Χαφές Αλ Άσαντ, παρότι στηρίχθηκε σε ένα μειοψηφικό θρησκευτικό δόγμα του Ισλάμ, τους μουσουλμάνους αλεβίτες, είχε διαχρονικά εξαιρετικές σχέσεις με το χριστιανικό πληθυσμό της Συρίας, διαφυλάσσοντας έτσι και την πολύ καλή πρόσβαση που είχε από παλιά το συριακό παρακλάδι του κόμματος Μπάαθ του οποίου ηγείτο, στη Μόσχα, ανεξάρτητα από την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στη Ρωσία (είτε δηλαδή κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, είτε μετά το τέλος του). Όπως είναι φυσικό μια απαγωγή ορθόδοξου κορυφαίου ιεράρχη στη Συρία, που θα χρεωνόταν στη κυβέρνηση Άσαντ άμεσα ή έμμεσα, θα έπληττε, τη σχέση Ρωσίας – Συρίας, πολλώ δε μάλλον αν στο καθεστώς Άσαντ, χρεωθεί «υπόθαλψη» Τσετσένων Τσιχαντιστών, εθνοθρησκευτικών ομάδων που δρουν κατά βάση, κατά της Ρωσίας.

Καλά πληροφορημένες πηγές με τις οποίες συνομίλησε το «Π» εκτιμούν, ότι μπορεί η απαγωγή αυτή να έχει γίνει από κύκλους που θέλουν να διαρρήξουν τις σχέσεις του Άσαντ με τη Μόσχα έτσι ώστε το καθεστώς της Δαμασκού να χάσει το κύριο σύμμαχό του και το έρεισμα του τώρα που οι δυτικοί εκτιμούν – η ιστορία θα δείξει αν έχουν δίκιο ή άδικο – ότι ο Άσαντ ενόψει μιας πολεμικής επιχείρησης στη Συρία είναι στριμωγμένος στα σκοινιά.

Ο χορός των κατασκόπων μπορεί να έχει παράπλευρα θύματα, και οι δυο Μητροπολίτες να είναι από αυτά. Ο στόχος όμως της απαγωγής, και του ντόρου που έγινε, ακόμα και της γκάφας του πρακτορείου Reuters, δεν φαίνεται να ήταν αμιγώς εκκλησιαστικός.

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου