Η βουβαμάρα

16:23 10/2/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΗΛΙΑ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑ

Η σιωπή στην πτωχεύσασα (αλλά όχι φτωχή) Ελλάδα είναι πράγματι εκκωφαντική. Αυτοί που βολεύτηκαν μέσα από τη διαπλοκή κάνουν σήμερα τους ανήξερους. Μάλιστα, ταξιδεύουν εκτός της χώρας για να μη βλέπουν τα χάλια της ή για να μην τους επηρεάζει η «αρνητική ενέργεια» που εκπέμπει η μεγάλη φτώχεια και η απόγνωση των Ελλήνων. Οι άλλοι,

αυτοί δηλαδή που έκαναν τον παράνομο πλουτισμό το αγαπημένο τους «σπορ», τώρα και αυτοί λουφάζουν. Σιωπούν. Το μόνο που εύχονται είναι το να μην τους καλέσει κάποιος εισαγγελέας ή κάποια Αρχή για «δική τους υπόθεση».
Οι δε πολίτες που κάποτε ανήκαν στη λεγόμενη μεσαία τάξη έγιναν πλέον αγαθό σε ανεπάρκεια. Η ανεργία και οι φόροι τούς εξαφάνισαν. Οι δε υπόλοιποι, παρομοίως και αυτοί, ακολουθούν παθητικά τον ίδιο τον ίσκιο τους, είτε από κεκτημένη ταχύτητα, είτε από την εξαθλίωση, και πάλι σιωπηλά. Κατά συνέπεια, η κυνικότητα και η απάθεια έγιναν ένα «αμάλγαμα» με την ελληνική κοινωνία. Ο βουβός φόβος, για το τι μας ξημερώνει αύριο στον καθένα χωριστά και σε όλους μαζί, έγινε πια ένα πράγμα με την ψυχή του έντιμου Έλληνα.
Πλέον, όλοι μας κάνουμε όλο και πιο αραιά πια (Δεν έχει νόημα; Φοβόμαστε ίσως;) τις «περισπούδαστες» αναλύσεις μας, τους «εμβριθείς» αναστοχασμούς μας και τις διάφορες συζητήσεις μας. Ωστόσο, η πικρή αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, που πολλά άκουσαν ή διάβασαν ενδιαμέσως περί μνημονίων και περί όλων τούτων, βρέθηκαν σε μια κατάσταση ενός νεότερου ακόμη σοκ: όταν πριν από λίγες μέρες πήγαν ο καθένας τους στο δικό του ταμείο. Κάποτε τα 200 ευρώ, λόγου χάρη, ίσως και να μην είχαν την οριακή αξία ή την ανάλογη οριακή χρησιμότητα. Σήμερα, όμως, παραέχουν αξία για όλους πια τους εργαζόμενους Έλληνες και όχι μόνο.
Μπορεί η κυβέρνηση να εισέπραξε τα εύσημα, όμως, η μεσαία τάξη έχει καταληστευτεί και εξαφανιστεί. Η πολιτική έχασε την τιμή της. Οι πολιτικοί έχασαν τον λόγο τής κύριας ύπαρξής τους. Η ανεργία έγινε δυσθεώρητη. Αυτό σημαίνει, αυτομάτως, ότι έχουμε μια ολάκερη ελληνική κοινωνία άρρωστη, με διαλυμένες ζωές, γεμάτες από ανείπωτη οδύνη. Δυστυχώς, η εντιμότητα και η σκληρή δουλειά των πολλών Ελλήνων δεν αμείφθηκαν. Οι λωποδύτες και οι κλέφτες δήθεν «ταγοί» έριξαν (άθελά τους ή ηθελημένα) στον Καιάδα την ελληνική ψυχή και αξιοπρέπεια.
Και μέσα σε όλα αυτά που διαδραματίζονται στον τόπο μας, έρχεται να σκάσει και μια ακόμη «βόμβα» από το ΔΝΤ. Το ίδιο το Ταμείο μάς είπε, με δικά του στελέχη και λόγια, ότι έγιναν λάθος υπολογισμοί και ότι δόθηκαν οι λάθος «συνταγές» για τη χώρα μας. Οι «πολλαπλασιαστές» δεν υπολογίστηκαν σωστά (είπαν) και, συνεπώς, τα μέτρα τελικά δεν βγήκαν σε σχέση με την αρνητική ελληνική ανάπτυξη (ύφεση). Έτσι, τόσο απλά. Εκεί φτάσαμε. Μήπως, εντέλει, ο πρώην σοσιαλιστής πρωθυπουργός κάτι γνώριζε όταν πάτησε το πόδι του στο Καστελόριζο, τον τραγικό για τους Έλληνες Απρίλιο του 2010;
Το άσχημο για την Ελλάδα είναι ότι η βουβαμάρα είναι κακό ταίρι των όποιων αναγκαίων για να λάβουν χώρα πολιτικών μεταβολών και αποφάσεων. Δεν αρκεί η αποκαρδίωση και η αθόρυβη θλίψη. Όχι. Τον πρώτο λόγο πρέπει να τον έχει ο εθνικός σχεδιασμός και όχι τα καλάσνικοφ. Δεν μπορεί αυτή την πιο κρίσιμη ώρα, την ώρα της πόρτας της αβύσσου, εμείς οι Έλληνες να οδεύουμε μόνοι μας προς την αυτοκαταστροφή. Την ελπίδα τη γεννά η εθνική στρατηγική, οι στρατηγικές επιλογές και όχι ο γνωστός μας αυτοσχεδιασμός. Υπάρχει δε αληθινή ελπίδα, γιατί ιστορικά η Ελλάδα πάντοτε μπορούσε να αναγεννιέται μέσα από την ίδια την τέφρα της.