Ιερά εξέταση για τους Έλληνες!

16:35 26/8/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΝΤΑΣΚΑ

Στην γερμανική εφημερίδα Bild επέλεξε ο Έλληνας πρωθυπουργός να διευκρινίσει προς το γερμανικό κοινό τα αιτήματα της ελληνικής πλευράς από τους Ευρωπαίους εταίρους της. Η επιλογή του έχει εκ πρώτης όψεως πρακτική χρησιμότητα, αφού το συγκεκριμένο ταμπλόιντ αναγιγνώσκεται από περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια Γερμανών και είναι εκείνο που έχει φιλοξενήσει τους χειρότερους συκοφαντικούς και υβριστικούς λιβέλλους εναντίον της

Ελλάδος στις σελίδες του, διαστρεβλώνοντας συστηματικά την ζοφερή πραγματικότητα που η πλειονότητα των Ελλήνων βιώνει ως αποτέλεσμα της κοινοτικής «αλληλεγγύης». Έχει όμως και ισχυρότατο συμβολισμό: Το απολογητικό και σε ορισμένα σημεία σχεδόν παρακλητικό ύφος του άρθρου, που επιχειρεί, εις μάτην, τον κατευνασμό του οργισμένου τμήματος του γερμανικού κοινού, εκπέμπει πολλαπλά μηνύματα αδυναμίας, δεδομένου ότι δεν προέρχεται από έναν οποιοδήποτε Έλληνα αναγνώστη ή έστω δημόσιο λειτουργό, αλλά από τον πλέον αρμόδιο να διαπραγματευθεί τις ελληνικές θέσεις.
Το αίσθημα της αδυναμίας ήταν παρόν και στις δεσμεύσεις «αποπληρωμής στο ακέραιο των υποχρεώσεων» (που υποδηλώνει αποδοχή μίας ηθικής μομφής περί εγγενούς αναξιοπιστίας της Ελλάδας), αλλά κυρίως στην άποψη ότι η χώρα πρέπει πρώτα να αποδείξει ότι μπορεί να φέρει εις πέρας το κατά δήλωση του εκπροσώπου της στο ΔΝΤ ανέφικτο Μνημόνιο, πριν διεκδικήσει την επιβίωση του ελληνικού λαού. Δεν είναι τυχαίο, συνεπώς, το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης αντιμετώπιζαν τη συνάντηση Μέρκελ-Ολάντ, και διόλου τις συναντήσεις των δύο ηγετών με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ως «αποφασιστική για το μέλλον της Ελλάδας». Εν ολίγοις, πρέπει πρώτα να αποδείξουμε ως συλλογικό υποκείμενο ότι δεν είμαστε απατεώνες, στη συνέχεια ότι δεν είμαστε ανίκανοι, προκειμένου η Εξεταστική Επιτροπή του Eurogroup να αποφασίσει ότι έχουμε το δικαίωμα να επιβιώσουμε (όλοι) της οικονομικής κρίσεως.
Από την όλη υπόθεση αποκρύπτεται, ωστόσο, ένα αποφασιστικής σημασίας στοιχείο. Οι Ευρωπαίοι εξεταστές μας έχουν διαμετρικώς αντίθετα συμφέροντα στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης από τον ελληνικό λαό και οι στοχεύσεις τους εκτείνονται σε μεγάλη κλίμακα, χωρίς να χάνουν τον συγκεκριμένο χαρακτήρα τους. Το πρόγραμμα που καλούμαστε να αποδείξουμε ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε είναι ακριβώς εκείνο που είναι σχεδιασμένο να αποτύχει και να μην επιτευχθεί η αποπληρωμή των δανείων που ελήφθησαν. Κατά τον τρόπο αυτό, οι δανειστές μας επιτυγχάνουν διπλά: πέρα από τον αρχικό τους στόχο, μεταθέτουν την ευθύνη της μη υλοποίησης στην χώρα συνολικά (με τη διευκόλυνση των «προσωπικών εγγυήσεων» του πρωθυπουργού) και το κόστος της χώρας επωμίζονται εξ ολοκλήρου οι οικονομικά ανίσχυροι. Η εσωτερική υποτίμηση καθιστά, αφενός αδύνατη την είσπραξη των απαιτούμενων εσόδων, αφετέρου κάμπτει την αντίσταση του κοινωνικού σώματος απέναντι στην εκποίηση δημοσίου πλούτου ως ισοδύναμη παροχή έναντι των εξοντωτικών περικοπών. Ο άμεσος κίνδυνος που απειλεί τα εισοδήματα του μέσου Έλληνα διά των περικοπών παρουσιάζεται να απομακρ