Κενό εξουσίας

00:40 5/11/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Περίπου ένας χρόνος πέρασε από τότε που «απελευθερώθηκε» η Λιβύη, αλλά η βία δεν έχει τέλος. Και όχι μόνο δεν έχει εκλείψει, αλλά τείνει να εξελιχθεί σε ενδοπεριφερειακή σύγκρουση. Η νέα κυβέρνηση του Αλί Ζιντάν, που πήρε την Πέμπτη την έγκριση, παρακολουθεί ανήμπορη. Οι δυτικοί σύμμαχοι τηρούν παθητική στάση, ενώ ήδη γίνονται εκκλήσεις από τους κατοίκους προς τη Ρωσία

και στην Κίνα να αναλάβουν δράση. Πολλοί επιμένουν ότι η σύγκρουση στην Μπάνι Ουαλίντ δεν έχει πολιτικό χαρακτήρα αλλά φυλετικό, αφού οι επιτιθέμενοι κατάγονται από τη Μισράτα, πόλη αντίπαλης φυλής που διεκδικεί τον έλεγχο της δυτικής Λιβύης.
Ωστόσο, υπάρχει κίνδυνος παραπλάνησης, αφού είναι γνωστό ότι η Μπάνι Ουαλίντ ήταν ένα από τα κάστρα του Καντάφι. Πολλοί κάτοικοι διαμαρτύρονται ότι η Τρίπολη κάνει τα στραβά ματιά γιατί θέλει να εξοντώσει και τον τελευταίο «υποστηρικτή» του παλαιού καθεστώτος. Αρκετοί παθόντες καταγγέλλουν ότι η κυβέρνηση τους έκοβε το νερό και τις τηλεπικοινωνίες πολύ πριν αρχίσει η σύγκρουση, ενώ λέγεται ότι έχουν χρησιμοποιηθεί χημικά αέρια, τα οποία υποτίθεται ότι αποσύρθηκαν από τη μεταβατική κυβέρνηση… Αν η κατάσταση συνεχίσει έτσι, είναι σίγουρο ότι η επιχείρηση «εκδημοκρατισμού» θα αποτύχει, όπως έγινε στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν όπου υπήρχε φυσική παρουσία Δυτικών…
Και το χειρότερο είναι ότι στη Λιβύη υπάρχουν πολλές φυλές –άνω των δώδεκα– που η κάθε μία διεκδικεί μια «θέση στον ήλιο», έτσι δεν αποκλείεται να πυροδοτηθούν συγκρούσεις και σε άλλες πόλεις για την εξασφάλιση τοπικής κυριαρχίας. Ή ενδέχεται στη Λιβύη να προκληθεί μια ανθρωπιστική κρίση που θα οδηγήσει πολύ κόσμο στην προσφυγιά. Ήδη, ένας αριθμός κατοίκων έχει φύγει προς πολλές κατευθύνσεις, αφού οι συνθήκες διαβίωσης είναι ανυπόφορες. Δεν είναι λίγοι οι κάτοικοι της πόλης, οι οποίοι καλούν τους διεθνείς ανθρωπιστικούς οργανισμούς να ασχοληθούν με τον ίδιο ζήλο που ασχολούνται για αλλά «σοβαρά» ζητήματα στη Νότια Ευρώπη…

ΚΟΣΟΒΟ. Αναπόφευκτη η στροφή προς τη Ρωσία
Σαν να μην έφτανε η βίαιη απόσχιση του Κοσόβου από τη Σερβία, τώρα η ΕΕ σχεδόν απειλεί το Βελιγράδι ότι προϋπόθεση για είσοδο στην κοινότητα αποτελεί η αναγνώριση του αλβανικού μορφώματος. Ο πρόεδρος Νίκολιτς (φωτό) διεμήνυσε ότι «ούτε τα επόμενα 100 χρόνια, κανένας Σέρβος δεν θα δεχτεί την απόσχιση του Κοσόβου». Έντεχνα οι Βρυξέλλες προσπαθούν να συμπεριλάβουν το Κόσοβο μέσα στο πλαίσιο των οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που ζητούν από την πλευρά του Βελιγραδίου.
Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με βίαιη απόσχιση μετά από πόλεμο από τον οποίο η Σερβία βγήκε ηττημένη. Με τυχόν αναγνώριση από πλευράς Νίκολιτς επισφραγίζεται η ήττα της χώρας, ενώ θα ανοίξει την όρεξη άλλων περιφερειακών αποσχιστικών κινημάτων στα Βαλκάνια. Το μόνο ουσιαστικά ρεαλιστικό όπλο της Σερβίας είναι η σερβική μειονότητα στον βορρά του Κοσόβου, την οποία το Βελιγράδι μπορεί να εκμεταλλευτεί για να αποκομίσει πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές είναι η αυτονομία της περιοχής μέσα στην αλβανική πλ