Μέρκελ και ηγεμονισμός

16:10 18/11/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΗΛΙΑ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑ

Ο πρώην Γερμανός καγκελάριος, κ. Σμιτ, ήταν σαφής, μιλώντας στη δημόσια τηλεόραση. Το Άουσβιτς και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος του Χίτλερ, είπε, «αποτελούν σημαντικά γεγονότα, που έχουν εγγραφεί στο ασυνείδητο των ευρωπαϊκών λαών, έτσι ώστε να αποκλείεται ένας ηγεμονικός ρόλος της Γερμανίας». Η κα Μέρκελ πρέπει να καταλάβει ότι η Γερμανία θα αποτύχει, εάν έχει ως στόχο την ηγεμονία στη Γηραιά Ήπειρο. Είναι δυνατό, λόγου χάρη,

να αναλογιστεί η Πολιτεία της Καλιφόρνια των ΗΠΑ (η 8η «μεγαλύτερη» οικονομία της Γης) να γίνει, αντιστοίχως, η ηγεμονεύουσα δύναμη πάνω στο Οχάιο; Όχι. Αυτό δεν αποτελεί νοηματική διαδικασία ή κάποια ορθή σκέψη.
Και δεν φταίει το γεγονός ότι η κα Μέρκελ «δεν είναι μια γεννημένη Ευρωπαία» (κ. Σμιτ): που η ίδια δείχνει να έχει έλλειψη ενός πανευρωπαϊκού οράματος. Η σημερινή κρίση δεν θα ήταν βαθιά, εάν η κα Μέρκελ δεν είχε «εθνικό εγωισμό», όπως την κατηγόρησε ο κ. Χέλμουτ Κολ (στην 30ή επέτειο του CDU). Κατά τον πολιτικό πατέρα της κας Μέρκελ, δε, τον κ. Κολ, η ίδια δεν θα πρέπει να παραπονιέται που διάφορα ΜΜΕ την παρουσιάζουν με σβάστικα, αφού αυτό το γεγονός αποτελεί «εν μέρει δική της ευθύνη». Για τον κ. Κολ, η κα Μέρκελ φέρει ιστορική ευθύνη, αφού, όπως τόνισε, η Ευρώπη «δεν πρέπει ποτέ ξανά να βυθιστεί στα δεινά του πολέμου».
Τα ανωτέρω λεγόμενα των δύο Γερμανών πρώην καγκελαρίων δείχνουν ξεκάθαρα πως η αρμόζουσα συζήτηση σήμερα (για το μέλλον της ΕΕ) δεν είναι το πού το πάει η Γερμανία, αλλά, το πού το πάει η κα Μέρκελ. Μια σχετική απάντηση σε αυτό το ερώτημα δίνει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, κ. Φίσερ, που σε άρθρο του ανέφερε (4/6/2012) ότι «η Γερμανία κατέστρεψε τον εαυτό της, όπως και την Ευρώπη, δύο φορές τον 19ο αιώνα και μετά έπεισε τη Δύση ότι είχε βγάλει τα σωστά συμπεράσματα. Μόνον έτσι έγινε δυνατή η ένωσή της». Και αφού ο ίδιος κατήγγειλε ότι η πολιτική της κας Μέρκελ «έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα και τη δημοκρατία», στη συνέχεια τόνισε πως, εάν πέσει το ευρώ, θα πέσει και η Ευρώπη μαζί με αυτό. Μια εξέλιξη «συμφορά» κατά τον ίδιο.
Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου έφερε πίσω τον τρόμο και την ανησυχία, μήπως και οι συγκρούσεις στην Ευρώπη θα μπορούσαν να αναβιώσουν και πάλι. Η μετέπειτα ευρωπαϊκή ενοποίηση και ευημερία γρήγορα ανακούφισαν τον πλανήτη, ενώ ταυτόχρονα καθησύχασαν και τις διεθνείς φοβίες. Όμως, δυστυχώς πολύ γρήγορα, λόγω της κρίσης, οι ευρωπαϊκοί εφιάλτες ξύπνησαν εκ νέου. Οι αποκλείσεις των οικονομιών στη Γηραιά Ήπειρο έγιναν «μαγιά και φυγόκεντρες δυνάμεις» μέσα στο ευρωπαϊκό γεωπολιτικό πεδίο. Μάλιστα, στο ζέον θέμα των σημερινών ενδο-ευρωπαϊκών διαμαχών, ο κ. Σμιτ έφτασε στο σημείο να καταγγείλει την κα Μέρκελ ότι «μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί στην Ελλάδα ούτε σεντ από τον γερμανικό προϋπολογισμό».
Η Ελλάδα, έχοντας έναν «διπλό μανδύα-ασπίδα» (τον Ατλαντικό και τον Ευρωπαϊκό), μπόρεσε επί μακρόν να ορίζει για τα καλά την πολιτική της πορεία και μοίρα. Σήμερα, όμως, τα ευρωπαϊκά πολιτικά ρήγματα βαθαίνουν. Ενεργοποιούνται νέες επικίνδυνες