Ο Άκης, η δικαιοσύνη και το «πάρτι» πολιτικού χρήματος

15:42 5/3/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του Σπύρου Ριζόπουλου

Το δικαστικό ρεπορτάζ τείνει να εξελιχθεί στην κορωνίδα της καθημερινής ειδησεογραφίας και οι υποθέσεις που μπορεί να κάνει κάποιος είναι δύο. Η μία είναι πως οι δικαστικοί «δεν μασάνε» πλέον, βλέπουν πόσο αδύναμο και ευάλωτο είναι το πολιτικό σύστημα και έχουν δρομολογήσει την επιχείρηση «καθαρά χέρια» αλά ελληνικά. Οπότε όποιος κατηγορούμενος εκ των άλλων εξουσιών (πολιτικής, οικονομικής, μηντιακής, κλπ) πέφτει στα χέρια τους, ξέρει εκ των προτέρων πως το δικαστήριο θα εξαντλήσει την αυστηρότητά του.

Η άλλη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος

είναι πως η επιλεκτική αντιμετώπιση συγκεκριμένων προσώπων έχει μια ….αντιπροσωπευτική λογική. Προφυλακίζεται ο Λαυρεντιάδης, συλλαμβάνεται μέρα παρά μέρα ο Βωβός, στα σίδερα κι ο Γαβαλάς, ισόβια στον Παπαγεωργόπουλο, οχτώ χρόνια και «ξεσπίτωμα» για ανακριβή δήλωση του πόθεν έσχες στον Άκη. Υπάρχει δηλαδή μια «αντιπροσωπευτικότητα» (επιχειρηματίες, πολιτικοί, αυτοδιοικητικοί, celebrities, κλπ) προκειμένου να κατευναστεί ο θυμός της κοινωνίας για όσα υφίσταται από τις πολιτικές των μνημονίων. Το ισοζύγιο «άρτου και θεαμάτων» πρέπει να βρίσκεται σε μια ισορροπία ώστε να μην έρθουν τα πάνω – κάτω. Όσο περιορίζεται ο «άρτος» είναι λογικό να ενισχύεται το «θέαμα» σιδηροδέσμιων επωνύμων.

Το ποια από τις δυο αυτές υποθέσεις ευσταθεί τελικά, θα το δείξει το εγγύς μέλλον. Διότι ο Άκης θα ξαναπάει στο δικαστήριο για την ουσία της υπόθεσής του που αφορά τις μίζες και το ξέπλυμα χρήματος. Κι εκεί θα πρέπει η δικαιοσύνη όχι απλά να ρίξει μια βαριά «καμπάνα» αλλά να εξηγήσει και στην κοινωνία πως ένα Υπουργός τα έκανε όλα μόνος του, πως δεν πήραν είδηση τίποτα οι συνάδελφοί του υπουργοί που έβαζαν φαρδιά πλατιά τις υπογραφές τους κάτω από τις αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ και το κυριότερο πως δεν κατάλαβε τίποτα ο τότε πρωθυπουργός του Κώστας Σημίτης.

Επιπλέον, κάθαρση δεν είναι μόνο να ασκείς ποινική δίωξη για κακούργημα στον Παναγιώτη Ψωμιάδη επειδή έκανε απευθείας αναθέσεις 45.000 ευρώ αλλά να ψάξεις και το πως ανατέθηκαν όλα τα μεγάλα έργα σε αυτή τη χώρα. Όπως επίσης καλό θα ήταν να μάθουμε κάποια στιγμή πόσο στοίχισαν επιτέλους αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες και γιατί. Ούτε είναι δίκαιο να απειλείται με φυλακή όποιος πολίτης χρωστάει 5.000 ευρώ στην εφορία και την ίδια στιγμή η γερμανική HOCHTIEF να χρωστάει 500 εκατομμύρια ευρώ στο ελληνικό δημόσιο και να είναι έτοιμη να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια από το «Ελ. Βενιζέλος», χωρίς η ελληνική δικαιοσύνη να παρεμβαίνει για να αποδοθούν τα οφειλόμενα.

Συνεπώς, η ελληνική δικαιοσύνη καλά κάνει και δείχνει το αυστηρό της πρόσωπο αλλά επειδή και οι κρίνοντες κρίνονται, θα κριθεί και η ίδια από το κατά πόσο αυτό το αυστηρό πρόσωπο το δείχνει προς όλους. Αν έχει αποφασίσει να τα βάλει με το «σύστημα» , καλά κάνει. Αν όμως μετατρέπεται σε όργανο του «συστήματος» και οι αποφάσεις της είναι μόνο και μόνο για «τα μάτια του κόσμου», τότε το μέλλον της χώρας διαγράφεται ζοφερό. Διότι ο θυμός της θεσμοποιημένης αδικίας είναι απείρως μεγαλύτερος από τον θυμό των όποιων οικονομικών θυσιών.

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει για λογαριασμό της ελληνικής δικαιοσύνης, παρά μόνο ή ίδια. Και έχει αυτή την ευκαιρία αυτή με ένα και μόνο τρόπο. Τον έλεγχο των κομματικών ταμείων. Διότι εκεί χτυπούσε η καρδιά της διαπλοκής και της διαφθοράς στην Ελλάδα. Εκεί είναι που περιμένει η κοινωνία να μετρήσει το σθένος της ελληνικής δικαιοσύνης όταν μάλιστα υπάρχει η ομολογία του πιο στενού συνεργάτη του Σημίτη, του Θόδωρου Τσουκάτου για ένα εκατομμύριο μάρκα από τη Siemens στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, όπως επίσης υπάρχει και η έρευνα για το μεγάλο «πάρτι» των χρηματοδοτήσεων από τις τράπεζες, με μόνη εγγύηση τη μελλοντική τους κρατική επιχορήγηση.

Θα τολμήσει η ελληνική δικαιοσύνη να ξηλώσει το «πουλόβερ» ; Ναι, αν όντως είναι «τυφλή». Και αν το κάνει, θα έχει προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στον τόπο, διευκολύνοντας και επιταχύνοντας την ανάδειξη νέων εκπροσώπων μιας νέας εποχής.

ΥΓ: Η χώρα έφτασε στη σημερινή κατάσταση επειδή αποτέλεσε για δεκαετίες βασίλειο της διαφθοράς, των ατασθαλιών και των διεφθαρμένων πολιτικών , οι οποίοι υποδούλωσαν την Ελλάδα στους διεθνείς δανειστές. Οι «Παπαγεωργόπουλοι» , οι «Τσοχατζόπουλοι» και οι «Ψωμιάδηδες» μπορούν να είναι μόνον η αρχή και επ’ ουδενί το τέλος.