«Οι πολιτιστικοί φορείς στη χώρα μας νοσούν»

08:27 31/3/2014 - Πηγή: Παρασκηνιο

Στη Φωτεινή Παπαδάκη

Ο ηθοποιός Σταύρος Σιούλης συζητάει μαζί μας με αφορμή την παράσταση «Το Ρωμαϊκό Λουτρό» του Στρατίεβ που παρουσιάζεται στο θέατρο «Σημείο» σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου.

Μιλήστε μου για το ρόλο που υποδύεστε στην παράσταση «Το Ρωμαϊκό Λουτρό» και τη συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη και τα μέλη της ομάδας

Υποδύομαι τον Ανάνιεφ, έναν αρχαιολόγο, Διδάκτορα των Καλών Τεχνών. Έναν άνθρωπο που θέλοντας να παραδώσει ένα κάποιο έργο στην ανθρωπότητα, και σαφώς επωφελούμενος και ο ίδιος,

αντιμετωπίζει τεράστια εμπόδια. Γραφειοκρατικά, προσωπικά αλλά και μεγάλες δυσκολίες εξαιτίας των διαφορετικών αντιλήψεων των ανθρώπων γύρω του για το τι ορίζει ο καθένας μας ως σημαντικό.

Είμαι ευτυχής για την συνάνησή μου με τον Κώστα Παπακωνσταντίνου και τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας. Έχουμε κοινές αντιλήψης και κοινά πιστεύω, για πάρα πολλά πράγματα. Αυτό και μόνο είναι αρκετό να μου δημιουργήσει χαρά αυτήν την δύσκολη εποχή που αναθεωρούνται τα πάντα.

Πώς βρίσκονται οι ισορροπίες ανάμεσα στην αναζήτηση της επαγγελματικής καταξίωσης και της προσωπικής ευτυχίας;

Τι να πω; Μέχρι τώρα, δεν αναζήτησα την ευτυχία ούτε μέσα από το επαγγέλμα μου, ούτε μέσα από τις προσωπικές μου σχέσεις. Στην περίπτωσή μου, η όποια ισορροπία βρίσκεται μέσα από εσωτερικές αναζητήσεις. Καθημερινά.

Προσπαθούμε να βάζουμε το συλλογικό πάνω από το προσωπικό συμφέρον. Πόσο δίκαιο είναι τελικά αυτό και ποιος ορίζει τα πρέπει;

Τα πρέπει μετά από κάποια στιγμή στη ζωή, φιλτράρονται και αναπτύσσονται εκ νέου. Τα θέτουμε ή τα απορρίπτουμε ατομικά και από εκεί ξεκινάει και αναπτύσσεται το συλλογικό.

Εσείς, ποια αρχή δεν θα παραβιάζατε για κανέναν και για τίποτα;

Δεν νομίζω πως έχω ακίνητες αρχές. Όσο περπατάω στην ζωή τείνω προς έναν αμοραλισμό. Άλλα επειδή χρειάζομαι κάποια βάση, θα εξαιρέσω τον σεβασμό προς την διαφορετικότητα των μειονοτήτων. Και πάλι ξεκινώντας από τον ατομικό σεβασμό και συνεχίζοντας στον συλλογικό.

Αγαπημένη φράση από το έργο;

- Να σε σώσω σύντροφε Αντώνωφ;

- Δεν βαρέθηκες να με σώζεις; Σώσε τον Δ.Κ.Τ. για αλλαγή.

- Δεν θέλει. Είναι μορφωμένος.

- Κι εγώ είμαι μορφωμένος.

- Όχι. Εσύ είσαι διαφορετικός. Εσύ αγαπάς τους ανθρώπους.

Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Δεν αποφάσισα. Ανέβηκα 6 χρονών στην σκηνή. Απλώς μου ήταν αδύνατον από τότε να μην ασχολούμαι κάθε χρόνο με το θέατρο.

Είχατε άλλο προσανατολισμό πριν γίνετε ηθοποιός;

Πάντοτε, η σταθερά μου ήτανε το θέατρο. Αλλά και πάντοτε οι ορίζοντες ελεύθεροι.

Ποιοι δημιουργοί υπήρξαν για σας κινητήριες δυναμικές στην ως τώρα πορεία σας;

Ως επιρροή κάποιοι από τους δασκάλους μου. Ως επιλογή η ανθρώπινη φύση.

Ποια πλεονεκτήματα και ποια μειονεκτήματα έχετε επισημάνει στην θεατρική παιδεία στην Ελλάδα;

Δεν θα διαφοροποιούσα την θεατρική παιδεία από την γενικότερη παιδεία. Ζούμε σε μία χώρα με τεράστιο πολιτισμό και σε αυτόν στηρίζονται τα όποια πλεονεκτήματα έχουμε. Όμως, η νοοτροπία που αναπτύχθηκε μετά την μεταπολίτευση οδήγησε τους Έλληνες σε εκφυλισμένες αντιλήψεις. Πιστεύω, πως πρέπει να «σπάσουμε» κάποια πράγματα και να τα ξαναφτιάξουμε από την αρχή. Ξεκινώντας από το ποιοι είμαστε και πως θέλουμε να εξελιχθούμε.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους πολιτιστικούς φορείς στη χώρα μας;

Μεγάλη η κατσαρόλα. Πόλλα τα υλικά. Δύσκολη η σύνθεση. Θα έλεγα όμως πως αρκετά χρόνια τώρα, οι πολιτιστικοί φορείς στη χώρα νοσούν. Διαφορετικά δεν θα είμασταν εδώ που είμαστε. Είναι Μάρτης του 2014.

Πώς αντιμετωπίζετε την οικονομική κρίση καθώς το θέατρο δεν προσφέρει ποτέ ικανοποιητικές αποδοχές;

Δεν ζούσα ποτέ με πολλά χρήματα. Άλλα είμαι επιβιωτικό ζώο. Κάπως τα κατάφερνα και κάπως τα καταφέρνω. Το σημαντικό έιναι να έχουμε ωραίους ανθρώπους γύρω μας. Ανέκαθεν αυτό ήταν το ζητούμενο μου.

Τι σας θυμώνει περισσότερο στη σημερινή Ελλάδα;

Δεν θυμώνω πια. Για τίποτα. Με ενοχλεί όμως κάτι που με ενοχλούσε πάντοτε. Η αγένεια, δηλαδή η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας. Και για να είμαι σαφής, δεν εννοώ την – πολλές φορές – γοητευτική χοντροκοπιά ενός ακαλλιέργητου ανθρώπου. Άλλα την ασέβεια που δείχνουν οι «καλλιεργημένοι» άνθρωποι στους γύρω τους, είτε πρόκειται για συνεργάτες είτε για φίλους τους, είτε για οποιονδήποτε. Ο τρόπος που εισέρχονται σε έναν χώρο, η συμπεριφορά που παρουσιάζουν.

Είστε αισιόδοξος για το μέλλον του τόπου;

Μα και να μην θέλεις να είσαι αισιόδοξος, δεν μπορείς. Με τέτοιον ήλιο πάνω από το κεφάλι σου.

Προσεχή καλλιτεχνικά σχέδια;

Ενδεχομένως, το «Ρωμαϊκό Λουτρό», που παρουσιάζεται μέχρι τις 13/4/2014 στο Θέατρο «Σημείο» να έχει συνέχεια. Αρέσει στον κόσμο και αυτό είναι κάτι που μου δίνει χαρά. Είμαι λίγο δύσκολος στις επιλογές μου, οπότε πάντα χαίρομαι όταν κάτι που επιλέγω πετυχαίνει. Ευχαριστώ από καρδιάς τον Κώστα, την Νάντια, τον Δημοσθένη, τον Αλέξανδρο, τον Δημήτρη και όλα τα παιδιά για το ωραίο ταξίδι. Από κει και πέρα διαβάζω κάποια πολιτικά έργα και συζητώ με αγαπημένους συναδέλφους την πιθανότητα να παρουσιαστούν κάποια στιγμή.

The post «Οι πολιτιστικοί φορείς στη χώρα μας νοσούν» appeared first on Paraskhnio.gr.