Όσο υπάρχουν άνθρωποι , κ. Σαμαρά και κ. Δένδια

19:00 17/8/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Οι περισσότεροι από το σινάφι μου με γνωρίζουν ως τον «μαλλιά» που εδώ και δυο δεκαετίες πηγαίνω στο ρεπορτάζ και γράφω στις εφημερίδες και στα site χωρίς να χαρίζομαι και κυρίως χωρίς να τα τσεπώνω. Για πρώτη φορά , μετά από 23 – 24 χρόνια στο πόστο μου, αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ προσωπικά στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης για ένα περιστατικό που μου συνέβη σήμερα το πρωί.

Είναι γνωστό στους κύκλους μας ότι τον τελευταίο καιρό έχω ασθενήσει και υποβάλλομαι σε θεραπείες σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Αθήνας.

Δεν το κρύβω γιατί ούτως ή άλλως η πάθηση μου , παρότι σοβαρή , είναι λιγότερο σοβαρή από την τρέλα μου να βρίσκομαι καθημερινά στο ρεπορτάζ παρά τις αυστηρές και συνεχείς συστάσεις των γιατρών μου .

Πηγαίνοντας λοιπόν στο Ταμείο της συζύγου μου , προκειμένου να διεκπεραιώσω κάποια ασφαλιστική της υποχρέωση , πάρκαρα παράνομα την αστεία βέσπα μου (μοντέλο 1979) έξω από αυτό. Θα μπορούσα να την είχα παρκάρει στον δρόμο αλλά λόγω της αδυναμίας βάδισης που μου προκαλεί η θεραπεία , επέλεξα να την αφήσω στην είσοδο πάνω στο πεζοδρόμιο της Ακαδημίας , παραπλεύρως της Ένωσης μας (ΕΣΗΕΑ).

Μπήκα μέσα και εκείνη την ώρα πέρασε ο γερανός της Τροχαίας φορτώνοντας τη βέσπα μου. Ήμουν ήδη στο γκισέ του τρίτου ορόφου όταν με ειδοποίησαν για το συμβάν αλλά όταν κατέβηκα (σς πάω σαν «βάρκα» Χα!) ήταν ήδη αργά.

Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στον τρόπο αντιμετώπισης των αστυνομικών της κλούβας των ΜΑΤ που φρουρούσαν λίγο πιο πέρα το κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών. Τους μίλησα απότομα ζητώντας να καλέσουν από τους ασυρμάτους τον αστυνομικό του γερανού προκειμένου να μου επιστρέψει τη βέσπα καθώς αμέσως μετά τη γραφειοκρατική δουλειά στο Ταμείο έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο. Μου απάντησαν στον ίδιο τόνο, παρότι έβλεπαν έναν άνθρωπο 42 ετών που με δυσκολία περπατούσε και παρότι είδαν ότι τα χέρια μου ήταν γεμάτα τσιμπήματα από τις εγχύσεις.

Δεν μου απέμενε κάτι άλλο (σς ειλικρινά ντρέπομαι για την ενέργεια μου) αλλά όποιος παίρνει τόσο μεγάλες δόσεις κορτιζόνης και άλλων τέτοιων φαρμάκων καθημερινά μπορεί να καταλάβει τι ανακατωσούρα , ζάλη , δίψα προκαλείται στον ανθρώπινο οργανισμό.

Κάλεσα αμέσως τον διοικητή της Τροχαίας Αθηνών Λουκά Τουρπέτα στο τηλέφωνο με τον οποίο γνωριζόμαστε από το ρεπορτάζ και του εξήγησα τι συμβαίνει. Τον παρακάλεσα να σταματήσει ο γερανός που γυρόφερνε στο κέντρο της Αθήνας και να πάω με ένα ταξί να πάρω το μηχανάκι , υπό την προϋπόθεση ότι θα πλήρωνα την κλήση και ό,τι άλλο απαιτούνταν για τις πινακίδες και την άδεια.

Με ρώτησε που είμαι και μου έκλεισε αμέσως το τηλέφωνο. Σε πέντε λεπτά , είχε στείλει το υπηρεσιακό του όχημα , με πήρε , με μετέφερε στο νοσοκομείο , περίμενε να τελειώσω , επιστρέψαμε μαζί στο πάρκινγκ της Τροχαίας όπου μου έδωσαν τη βέσπα, ενώ αρνήθηκαν να πληρώσω την κλήση.

Ο δε οδηγός του , ο νεαρός αστυφύλακας Θανάσης Ρέγγης, είχε εντολή από τον Τουρπέτα να μη με αφήσει από τα μάτια του. Κατά παρέκκλιση δε των άλλων υπηρεσιακών υποχρεώσεων τ