Όταν οι πολιτικοί γίνονται ηθοποιοί και τούμπαλιν…

18:23 20/1/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Γράφει η ΑΡΤΖΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Οι ηθοποιοί είναι πιο κοντά στην πολιτική ή μήπως οι πολιτικοί στην ηθοποιία; Πολλά γεγονότα δείχνουν ότι στο ερώτημα δύσκολα δίδεται απάντηση και ότι πολλές φορές είναι δύσκολος και ο διαχωρισμός μεταξύ πολιτικής και υποκριτικής τέχνης. Έχουμε, λοιπόν, τον μεγάλο γόη του Χόλιγουντ Τζορτζ Κλούνεϊ να δηλώνει σε συνέντευξή του: «Δεν έχω πειράξει τα μάτια μου, όμως, έχω ξοδέψει αρκετά για να ισιώσω το δέρμα στους όρχεις. Εκεί, ναι, δεν μου αρέσουν οι ρυτίδες!». Και επίσης: «Δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω πολιτικός, είχα πολλές γυναίκες και έχω κάνει χρήση ναρκωτικών».

Παρά όμως τη βαρύγδουπη αυτή τελευταία είδηση, τον είδαμε και αυτόν σαν αρσενικό… Τζολί –μετανιωμένη και εκείνη από τη χρήση των άπειρων ναρκωτικών και κουρασμένη από τις επιπόλαιες σχέσεις με διάφορους άντρες, έγινε πρέσβειρα– να συνδράμει τους πεινασμένους και ταλαιπωρημένους του Νταρφούρ, ενώ λειτούργησε σαν απεσταλμένος της κυβέρνησής του για να κατευνάσει τα πνεύματα και να ανοίξει τον δρόμο για τον αμερικανικό ολετήρα στα πλούσια αφρικανικά εδάφη.
Υπάρχει βέβαια και άλλη καλοπροαίρετη ερμηνεία των κινήσεων του «ανανεωμένου» ψαρομάλλη Κλούνεϊ. Όλοι έχουν το δικαίωμα στη μετάνοια, αλλά αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι πολλοί αστέρες μετανοούν με τον ίδιο τρόπο. Πόσο τυχαίο, άραγε, να είναι αυτό; Και περνάμε στην πολιτική. Ο Σαρκοζί έβαλε στην πολιτική «το χαμόγελο του Plexiglass» –ευγενές, αλλά ψυχρό–, προσωνύμιο που συνοδεύει τη Γαλλομαροκινή Ρασίντα Ντατί. Απέδειξε ότι η ταπεινή καταγωγή (Μαροκινός χτίστης ο πατέρας της, Αλγερινή η μητέρα της με 12 παιδιά) και οι φυλετικές μειονότητες δεν αποτελούν εμπόδιο σε αυτόν για την αναρρίχηση σε δημόσια αξιώματα προσώπων που κρίνει ικανά. Κι έτσι από εκπρόσωπος Τύπου στην προεκλογική εκστρατεία του 2007 που τον έφερε στη γαλλική προεδρία, της εμπιστεύθηκε το υπουργείο Δικαιοσύνης. Μάλιστα, όταν λίγο αργότερα έγινε ανύπαντρη μητέρα η 43χρονη πολιτικός και πάλι την υποστήριξε, παρότι εκείνη δεν αποκάλυπτε τη ταυτότητα του πατέρα του παιδιού της.

Αποκαλυπτήρια
Πριν από λίγες μέρες, όμως, οι μάσκες έπεσαν και η φιλελεύθερη Ντατί, η οποία κατηγορήθηκε για πολύ συντηρητικές πολιτικές αποφάσεις, αποκάλυψε ότι πατέρας του παιδιού της δεν ήταν ένας άγνωστος απλός άνδρας, αλλά ένας ζάπλουτος 68χρονος επιχειρηματίας, ο γνωστός και μονίμως μαυρισμένος Ντομινίκ Ντεσέν. Ο DD, όπως τον αποκαλούν οι Γάλλοι, είναι χήρος και έχει δύο παιδιά, τους Αλεξάντρ και Τζόι, από τον γάμο του με την Ντιάν Μπαριέρ Ντεσέν, η οποία έφυγε από τη ζωή το 2001 σε ηλικία 44 ετών. Ο επικεφαλής του ομίλου «Lucien Barriere», με περιουσία που ξεπερνά τα 620 εκατ. ευρώ, έχει στην ιδιοκτησία του και το περίφημο «Le Fourquet’s», το σικ εστιατόριο του Παρισιού, στο οποίο γιόρτασε ο Γάλλος πρόεδρος τη νίκη του το 2007. Νάτος και ο πρόεδρος! Προφανώς, μέσω της δικής του γνωριμίας με τον μεγιστάνα, που κρατά λένε πολλά χρόνια, δημιουργήθηκε το ειδύλλιο.
Βέβαια, ο βαθύπλουτος κροίσος αρνείται την πατρότητα και, δυστυχώς για το παιδί, έχει δημιουργηθεί ένα απαράδεκτο σήριαλ. Η Ρασίντα, όντας πεπεισμένη ότι ο πατέρας τής κόρης της, Ζορά, είναι ο Ντομινίκ Ντεσέν, κατέφυγε στα δικαστήρια ζητώντας του να το αναγνωρίσει. Ένα αστικό δικαστήριο των Βερσαλλιών διέταξε τον Ντεσέν να υποβληθεί σε εξέταση DNA ώστε να αποφασιστεί εάν είναι ο πατέρας της τρίχρονης μικρής, που επίσης θα υποβληθεί σε τεστ DNA.
Όμως, ο Ντεσέν αρνείται να παραδεχθεί οποιαδήποτε ευθύνη και επικαλείται «εύλογη αμφιβολία». Ισχυρίζεται ότι η Ντατί είχε πολλές σχέσεις την εποχή που οι δυο τους έκαναν παρέα και τη σχέση του με την Ντατί τη χαρακτήρισε απλώς «μια περιπέτεια». «Δεν θα υποχωρήσω. Έκανα το σωστό και δεν έχω τύψεις» ισχυρίζεται ο Ντεσέν. Περνώντας στην αντεπίθεση, η πρώην υπουργός κατέθεσε στους δικαστές ότι ο Ντεσέν είχε νοικιάσει ένα διαμέρισμα για εκείνη και την επισκεπτόταν τακτικά προκειμένου να βλέπει το μωρό. Αν και ήταν από τους πιο ισχυρούς υποστηρικτές του Σαρκοζί, με ό,τι αυτό σημαίνει, κανείς δεν γνώριζε τον Ντεσέν το 2007 όταν ο νεοεκλεγείς πρόεδρος έφτασε στο εστιατόριο του κροίσου. Βγαίνοντας από τη λιμουζίνα, ο Ντεσέν, ως ιδιοκτήτης, έσπευσε να τον υποδεχθεί. Να σημειώσουμε επίσης ότι σε ένα από τα πολλά ξενοδοχεία του Ντεσέν στο Normandy στην Ντοβίλ, ο Σαρκοζί όλως τυχαίως φιλοξένησε τη Σύνοδο του G8 τον Μάιο του 2011, όπου αποφασίστηκαν όσα τραγικά διαδραματίζονται σήμερα στον Νότο της Ευρώπης. Τέτοια υποκριτική ικανότητα από τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας, αλλά και την ευνομούμενή του…
Τόση, μάλιστα, που μπορεί να τη ζήλευε και ο ηθοποιός Μπεν Άφλεκ που βρίσκεται στην επικαιρότητα χάρη στην καινούργια του ταινία «Επιχείρηση Argo», στην οποία πρωταγωνιστεί, σκηνοθετεί και είναι συμπαραγωγός. Όλως τυχαίως, τώρα γυρίζει μια ταινία που αφορά σε μια επιχείρηση της CIA που για χρόνια –από το 1980– παρέμενε μυστική, ώσπου την αποκάλυψε ο Μπιλ Κλίντον επί προεδρίας του. Πρόκειται για τη φυγάδευση έξι υπαλλήλων της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη μετά από εξέγερση των Ιρανών επαναστατών που την κατέλαβαν.
Κάνοντας και o Μπεν Άφλεκ σωστά τη δουλειά του σε μια εποχή έντασης των σχέσεων Ιράν – ΗΠΑ, παρουσιάζει μια ταινία όπου οι Αμερικανοί έπιασαν «κότσο» τους απάνθρωπους Ιρανούς. Γιατί μπορεί η ταινία να κέρδισε χρυσές σφαίρες και όντως να κρατά την αγωνία του κοινού παρακολουθώντας τη, αλλά η αλήθεια είναι ότι η «αμερικανιά» περισσεύει γιατί, ως συνήθως, το Χόλιγουντ είναι από τους καλύτερους υποστηρικτές της αμερικανικής πολιτικής.
Όμως, πολιτική δεν υπάρχει μόνο στο σενάριο της ταινίας που βασίζεται σε πραγματική ιστορία, καθώς φαίνεται ότι γενικώς περιτριγυρίζει τον Μπεν. «Αγαπώ τη Μασαχουσέτη και την πολιτική διαδικασία, αλλά δεν θα διεκδικήσω τη θέση. Θα έχουμε έναν σπουδαίο υπουργό Εξωτερικών και υπάρχουν αρκετοί καταπληκτικοί υποψήφιοι στη Μασαχουσέτη για τη θέση στη Γερουσία. Ανυπομονώ να δω μια φανταστική προεκλογική εκστρατεία» ήταν η απάντησή του στην προσωπική του σελίδα στις φήμες για κάθοδό του στην πολιτική και, συγκεκριμένα, στην αντικατάσταση του γερουσιαστή Τζον Κέρι εκπροσωπώντας στο Καπιτώλιο στην Ουάσινγκτον την πολιτεία της Μασαχουσέτης. Βέβαια, η δήλωσή του αφήνει ανοιχτές τις πόρτες για το μέλλον και έτσι είναι πολύ πιθανό να δούμε τον διάσημο ηθοποιό να κατεβαίνει σε λίγα χρόνια στην πολιτική και όχι απλώς να ηγείται της οργάνωσης Eastern Congo Initiative, η οποία συντονίζει την ανθρωπιστική βοήθεια στη σπαρασσόμενη από πολέμους κεντρική Αφρική. Και άλλος «Τζολί», δηλαδή.

••• Όλα τα γεγονότα που καταγράφονται σε αυτό το ρεπορτάζ κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την απάντηση στην ερώτηση με την οποία ξεκινήσαμε. Φαίνεται πως και οι ηθοποιοί τα πάνε καλά με την πολιτική, αλλά και οι πολιτικοί ξέρουν να υποκρίνονται με «οσκαρικό» ταλέντο. Τέτοιο ταλέντο διακρίναμε και στους δικούς μας αυτή την εβδομάδα στη Βουλή που με σθένος υποδύονταν τον ρόλο του αθώου για την περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ», αλλά και τόσα άλλα. Τελικά, το πόσο πειστικοί είναι όλοι τους, εντός και εκτός, θα φανεί στο χειροκρότημα των πολιτών…