Ποιήματα αφιερωμένα στον Έρωτα!

09:42 14/2/2014 - Πηγή: Παρασκηνιο

… Για τον Έρωτα

Mε αφορμή την ημέρα των ερωτευμένων ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα από το ανέκδοτο έργο της Γεωργίας Γιαμπουράνη Φύλ(λ)α Έρωτα, που όπως μας λέει και η ίδια όλη η ζωή δεν είναι παρά εκδήλωση του έρωτα. Πρόθεση της ποιήτριας είναι να προβάλει τη σημασία του πανανθρώπινου αυτού συναισθήματος, απαλλαγμένου από την εμπορική διάσταση που έχει λάβει με αφορμή την ημέρα του « Αγίου Βαλεντίνου».

Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί, μια δροσοσταλίδα, ένα λουλούδι, μια ανατολή και ένα ηλιοβασίλεμα και τόσα άπειρα ακόμα δεν είναι παρά έρωτας, αυτή η αιώνια έλξη της ψυχής μας για την ομορφιά που γεννά ο προαιώνιος, αιφνίδιος και ορμητικός θεός ταγμένος από καταβολής κόσμου να φέρνει τάξη στο χάος, όλα να τα σμίγει και να τα ενώνει για να γεννήσει τα ωραία, μεγάλα και θαυμαστά μέσα στο αέναο συμπαντικό θαύμα.

Απόσπασμα

Έρωτας …

λένε ότι δεν διαρκεί πολύ
Ο χρόνος τον φθείρει, η καθημερινότητα τον σκοτώνει
Φεύγει σαν πουλί, σαν αγέρας…

Και όμως … αισθάνομαι ότι είναι αιώνιος, παντοτινός!

Αυτά έγραψε η Θάλεια στο ημερολόγιο της όταν γνώρισε τον Άγγελο και αναρωτιόταν:

Κάποιοι λένε ότι διαρκεί ένα μήνα, άλλοι τρεις μήνες, άλλοι ένα χρόνο και μιλούν με απόλυτη βεβαιότητα και η δική τους τραυματική εμπειρία γίνεται μήνυμα και πεποίθηση μέσα στο υποσυνείδητο των νέων ανθρώπων.

Πώς είναι δυνατόν αυτές τις απόψεις να τις διατυπώνουν καλλιτέχνες, συγγραφείς ακόμα και καταξιωμένοι ποιητές και να προσδιορίζουν την παραμονή του απρόσμενου και αναπάντεχου επισκέπτη της καρδιάς μας;

Όχι, δεν θα άφηνε τo δικό τους πεσιμισμό να την επηρεάσουν. Κανένας δεν θα σκίαζε την πίστη και την αισιοδοξία της, αλλά θα άφηνε την ίδια τη ζωή να της επιβεβαιώσει τη δύναμη των υποσυνείδητων σκέψεων της. Όλες οι εμπειρίες της ζωής της, άλλωστε, της είχαν δείξει ότι ο φτερωτός θεός μπορεί να μείνει απο μια ημέρα έως και μια αιωνιότητα, αλλά όσο και εάν κράταγε η παραμονή του, πάντα θα ήταν υπέροχος και πάντα θα είχε να της μάθει πράγματα όσο μεγάλη και εάν ήταν η πληγή που θα άφηνε πίσω του.

Και η ίδια, ως ένας μεγάλος παρατηρητής της ζωής με έντονο φιλοσοφικό και υπαρξιακό στοχασμό είχε διαπιστώσει ότι η νοητική στάση του ανθρώπου είναι αυτή που καθορίζει έως έναν μεγάλο βαθμό το πεπρωμένο του.

Ο Άγγελος αναδύθηκε μέσα από τα όνειρά της. Ήταν γοητευτικός και καλλιεργημένος. Διαισθανόταν ότι ήταν το ιδανικό της συμπλήρωμα.

Ο Άνιμους που ονειρεύεται η κάθε γυναικεία ψυχή. Ένιωθε όλη της την ύπαρξη να βυθίζεται στη δική του και μια ευτυχία ανυπέρβλητη κύκλωνε σαν στρόβιλος όλο της το κορμί. Ατένιζε στο άπειρο και βίωνε την αυγή ενός έρωτα που δεν θα συναντούσε ποτέ τη δύση.

Ο Άγγελος λάτρεψε τη Θάλεια από τη πρώτη στιγμή. Αγάπησε το μυαλό της που δεν είχε όρια και περιορισμούς. Η γλυκύτητα και το άνοιγμα της καρδιάς της ήταν αυτό που αναζητούσε. Άλλωστε είχε πλέον αρκετή ωριμότητα να γνωρίζει τι πραγματικά θέλει.

Μαζί θα ζούσαν τον ολοκληρωμένο έρωτα και μέσα από αυτόν θα φώτιζαν όλες τις πτυχές των ψυχών τους και θα συνέχιζαν την εξέλιξή τους που πίστευαν και οι δύο ότι ήταν και το ουσιαστικό νόημα της ύπαρξης του ανθρώπου. Η τριπλή διάσταση του έρωτα θα άνθιζε στη ζωή τους γι αυτό και δεν θα τους πρόδιδε ποτέ. Άλλωστε και οι δύο πίστευαν πως δεν προδίδει ο έρωτας αλλά οι λάθος επιλογές των ανθρώπων και οι ίδιοι οι άνθρωποι που δεν έχτισαν μέσα τους τις μεγάλες και αιώνιες αξίες του έρωτα που κρύβονται πίσω απο την ακαταμάχητη γοητεία του.

Η στοργή, η γλυκύτητα, ο ρομαντισμός, η τρυφερότητα και η αγάπη θα δυνάμωνε την ένωσή τους και η πνευματική και ψυχική επαφή τους θα προστάτευαν τη σχέση από τη φθορά του χρόνου και τη δύσκολη καθημερινότητα.

Έτσι άρχισαν να χτίζουν τον κόσμο τους και λατρεύτηκαν σχίζοντας τον αιθέρα. Ύψωσαν τα μάτια και ζήτησαν φώτιση να κατακτήσουν τους ουρανούς σαν τα πουλιά, να είναι για πάντα μαζί με απόλυτη ελευθερία δίχως να κυριαρχεί ο ένας τον άλλον.

Ανεβήκαν στην πιο ψηλή κορυφή, ατένισαν τον ορίζοντα και αφεθήκανε ολοκληρωτικά στα φτερά του προαιώνιου θεού δίνοντας τη μεγαλύτερη υπόσχεση της ζωής τους. Να φανούν αντάξιοι του μεγάλου του δώρου.

Ο έρωτας τους είχε παρασύρει στη δίνη του και μια μέθη ιερή ξεκλείδωσε τις υπάρξεις τους να χαρούν όλες τις ηδονές και χαρές του κόσμου.

Η ευτυχία και η έμπνευση τους είχαν κυριεύσει.

Είχαν βρει ο ένας τον άλλον, το συμπλήρωμά τους όπως η φύση είχε προνοήσει.

Η Θάλεια αισθανόταν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα της γης και ευχαριστούσε το σύμπαν για τα δύο μεγάλα αγαθά που της είχε δώσει.

Την ποίηση και τον έρωτα!

Και τα δύο τα ένιωθε ως μια μεγάλη ευλογία και δύναμη για την πορεία της ψυχής του ανθρώπου μέσα στο αέναο σύμπαν.

Η ποίηση της έδειχνε το αιώνιο, πνευματικό και ουσιαστικό μέσα στον κόσμο και τη λύτρωνε απο τη σκληρότητα και τον παραλογισμό της ζωής.

Ο έρωτας την έκανε όμορφη, τα έβλεπε όλα ωραία και ήθελε να αγκαλιάσει τα πάντα με ευαισθησία και αγάπη.

Η έμπνευση την κατέκλυζε απο παντού,
σαν να ερχόταν απο τα βάθη του χρόνου μιας άλλης εποχής.
Κάθε μέρα γεννιόταν και κάτι καινούργιο.

Τα έγραφε όλα για Εκείνον!

ΕΡΩΤΑΣ

Έρωτα πώς άρχισες ετούτη τη γη να λούζεις;
Ποιος έρωτας σε γέννησε και αθάνατο σε έχει;

Μην είναι η γη και ο ουρανός προσκυνητές του αγέρα
που σμίξανε και ενώσανε τις αύρες τους στη πλάση;
Και εσύ σαν ήρθες γέννημα της μήτρας από το σύμπαν
έσμιξες τα πλάσματα και από εδώ ξεκίνα!

Έρωτα πώς μάγεψες όλη τούτη την πλάση;
Αθάνατη την έκανες, μοναδική να λάμπει
Σε ετούτη δω τη γειτονιά του γαλαξία τ’ άστρο
Λάμπει ολάκερη η γη και μύρο τη γεμίζεις
Μεθύσι κάνεις τη ζωή
Μεθύσι τις καρδιές μας
Χανόμαστε στις δίνες σου και στους στροβιλισμούς σου
χάνονται τα σώματα, χάνονται οι ψυχές μας
Μέσα βαθιά στον ουρανό και πάνω στα φτερά σου
γίνεται όνειρο η ζωή, που φτάνει έως τον ήλιο,
να δώσει ευχή στον Έρωτα
Δύση να μην τον εύρη
Μονάχα φως και ανατολή
Μονάχα φως και αγάπη
« Ήλιε εσύ Ηλιάτορα, ευλόγησε τον Έρω
Στείλε του δύναμη λαμπρή
ποτέ να μη λυγάει
Όταν η μοίρα είναι σκληρή
πάντα να τη νικάει!».

Η ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Έρωτα,

Σήμερα έλα από νωρίς
Να έχει το πάθος χρόνο
για τη μεγάλη τελετή

Και γω θα μεταμφιεστώ
Με πέπλα μεταξιού ντυμένη
Μυσταγωγός του έρωτα, ελεύθερα αφημένη

Για αρχή, θα σου χορέψω τον έρωτα της ανατολής
Μετά το κορμί μου θα σου εκμυστηρευτεί
τα πιο κρυφά τα απόκρυφα τα μυστικά
Εσύ, σαν μύστης θα διεισδύσεις
την πιο ιερή περιοχή να προσκυνήσεις!

Και εγώ σαν πνεύμα κοινωνός του μυστηρίου τούτου,
μέσα στο σώμα σου θα μπω, στα βάθη του κορμιού σου
μια ψυχή να γίνουμε, ψυχή που θα πετάει
ψηλά, πιο πάνω απ’ τη ζωή
το αόρατο να δούμε,
με ένα στόχο στην καρδιά
Προστάτες να γεννούμε
των εραστών ευλαβικά,
όταν στη γη μας ξαναρθούμε !

——————————————————————————————————-

Ήρθες και ο ήλιος ζέστανε το σώμα μου επάνω
Λευκά λουλούδια άνθισαν ακόμα και στην άμμο
Η ευωδιά τους χάνεται στης θάλασσας το κύμα
και εγώ σαν θάλασσα πλατιά απλώνομαι στο σύμπαν

——————————————————————————————————-

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Ένα ταξίδι ο έρωτας
στο σώμα σου επάνω
Τα μέρη που μου έδειξες
στην αγκαλιά μου βάνω

Στεριά και θάλασσα μαζί
Σαν προαιώνιο χάδι
Απόλαυση και πειρασμός
τα όμορφα σου κάλλη

Και εγώ νύμφη δική σου Έρωτα
νύμφη παραδομένη
Στην αύρα σου στήνω χορό
και σε έκσταση μας φτάνω!

και ο Άγγελος της απάντησε:

«Τα λόγια σου έχουν ομορφιά και η ψυχή σου χάρη.
Χαίρομαι σαν με ακουμπάς και ηδονή με λούζεις.
Έχεις αέρα εξωτικό, μυστήριο που κεντρίζει.
Η φαντασία μου απλώνεται στο σώμα σου επάνω.
Αποκρυπτογραφώ τη γλώσσα σου και πρόβλεψη σου κάνω:

Ο Έρωτας ετούτος θα ’χει το νούμερο οχτώ
Αιώνιος αριθμός και σύμβολο του απείρου
Σαν παραμύθι δεν θα χει τελειωμό …

Μονάχα όταν το χάος θα χαθεί
και όλα θα χαθούνε,
όταν ο ήλιος θα σβηστεί
και όλα θα γίνουν δύση,

… τότε ο Έρωτας αυτός πάνω τους
σαν μια πνοή θα σβήσει!»

Τίποτα δεν είχε σβήσει με την πάροδο του χρόνου. Η δύναμη του έρωτα ένωσε τις σώματα και τις ψυχές τους σε ένα πέλαγος αγάπης και το οικοδόμημα δεν μπορούσε κανείς και τίποτα να το ταρακουνήσει.
Δέκα ολόκληρα χρόνια απο τότε και κάποιοι έλεγαν ουτοπία, ψευδαίσθηση, παραμύθι.
Κι όμως δεν ήταν ουτοπία, αλλά ένα όνειρο που έγινε πραγματικό και η δύναμη που το υλοποίησε δεν ήταν παρά η δύναμη της πίστης!

Η συνέχεια στα Φύλ(λ)α Έρωτα

The post Ποιήματα αφιερωμένα στον Έρωτα! appeared first on Paraskhnio.gr.