Ποιος είναι ο επικρατέστερος διάδοχος της Παπαρήγα

16:10 22/10/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Παρά την αρχική απόφαση της Αλέκας Παπαρήγα να παραμείνει στο «τιμόνι» του ΚΚΕ λόγω της συντριπτικής ήττας που υπέστη το κόμμα του οποίου ηγείται από το 1991, πληροφορίες θέλουν τη γενική γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ να προωθεί στη θέση της τον Γιώργο Μαρίνο, πιστό συνεργάτη της.

Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ που θα πραγματοποιηθεί την προσεχή άνοιξη, θα είναι ένα από τα ιστορικότερα

συνέδρια του κόμματος, καθώς αναμένεται να εκλέξει

Η Αλέκα Παπαρήγα φέρεται αποφασισμένη να εκλέξει στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ τον νέο Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά και να διαμορφώσει τη νέα στρατηγική του κόμματος σε σχέση με τα νέα δεδομένα για τη χώρα.

Την ίδια ώρα, στις παρασκηνιακές ζυμώσεις που φουντώνουν μέρα με τη μέρα, ακούγονται τα ονόματα των Δημήτρη Κουτσούμπα, Νίκου Σοφιανού και Θανάση Παφίλη, ως επικρατέστερων υποψηφίων για τη νέα ηγεσία του κόμματος,

Ακούγονται επίσης ονόματα όπως των νέων ηλικιακά στο πρότυπο «Τσίπρα», Γιάννη Πρωτούλη επί χρόνια γραμματέα της ΚΝΕ και του δημοσιογράφου-συγγραφέα Νίκου Μπογιόπουλου, ενώ σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες η κα Παπαρήγα προωθεί την υποψηφιότητα του 58χρονου πρώην βουλευτή Ευβοίας και μέλους του Πολιτικού Γραφείου Γιώργου Μαρίνου.

Διαβάστε το «μανιφέστο» του Γιώργου Μαρίνου, που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη:

Είναι γεγονός ότι, όταν αναφερόμαστε σε σύνθετα προβλήματα που απασχολούν το κομμουνιστικό, το εργατικό κίνημα, ιδιαίτερα όταν αναφερόμαστε σε προβλήματα που αφορούν τη στρατηγική των Κομμουνιστικών Κομμάτων, την πολιτική των συμμαχιών, απαιτείται αναβάθμιση της ιδεολογικής – πολιτικής συζήτησης στα ζητήματα όπου σημειώνονται διαφορετικές προσεγγίσεις και διαφωνίες. Ετσι ώστε να κατατίθενται επιχειρήματα, να δοκιμάζονται οι διαφορετικές θέσεις, με βάση την πραγματικότητα που ζούμε, τις μαρξιστικές – λενινιστικές αρχές, την πείρα του κομμουνιστικού, εργατικού κινήματος.

Ολα αυτά με ένα στόχο: Το κομμουνιστικό κίνημα να βάλει γερά, επαναστατικά θεμέλια και να ξεπεράσει την κρίση του, να γίνει ικανό στην πάλη για την οργάνωση της εργατικής τάξης, για την οικοδόμηση της αναγκαίας κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, να κατακτήσει ανώτερο επίπεδο στην προσπάθεια για τη συγκέντρωση δυνάμεων, με στόχο την κλιμάκωση της σύγκρουσης με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για το σοσιαλισμό.

Αναμφισβήτητα, τα φιλελεύθερα, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αλλά και τα κόμματα που έχουν αποστατήσει από τις αρχές της μαρξιστικής – λενινιστικής κοσμοθεωρίας και έχουν κατρακυλήσει στο δρόμο της ταξικής συμφιλίωσης, του οπορτουνισμού, έχουν κάνει τις δικές τους επιλογές. Εχουν επιλέξει το δρόμο της υπεράσπισης και της διαχείρισης του καπιταλισμού, ανεξάρτητα από τις δικαιολογίες και τα προσχήματα που χρησιμοποιούν.

Το ζητούμενο είναι τα Κομμουνιστικά Κόμματα που πιστεύουν στις αρχές της ταξικής πάλης, στην ιστορική αναγκαιότητα της πάλης για την ανατροπή του καθεστώτος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άν