Σαν σήμερα η Κατερίνα Γώγου είπε “αντίο” στη ζωή(BINTEO)

19:11 3/10/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Η Κατερίνα Γώγου τέτοια ημέρα, είκοσι χρόνια πριν, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή της, καθώς αυτοκτόνησε με αλκοόλ και χάπια. Άνθρωπος ασυμβίβαστος, μέσα από τους οργισμένους στίχους της καταδίκαζε τον πόνο και την αθλιότητα γύρω της.

Η αντισυμβατική καλλιτέχνις γεννήθηκε στις 1 Ιουνίου του 1940 και από μικρή ανέδειξε τις ικανότητές της στο χώρο της υποκριτικής. Εργάστηκε σε μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμ.

Σπούδασε

στην δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και στην σχολή χορού Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη. Πρωτοεμφανίστηκε με το θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου, το 1961, στο έργο των Ευαγγελίδη – Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό».

Από τη δεκαετία του 1950 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80′ έπαιξε σε πολλές ταινίες, άλλοτε ως πρωταγωνίστρια στο “Βαρύ Πεπόνι” (1977), στην “Παραγγελιά” (1980) και στο “Όστρια, το τέλος του παιχνιδιού” (1984), για την οποία είχε λάβει το Κρατικό Βραβείο Ερμηνείας και μοιράστηκε το Βραβείο Σεναρίου με τον Α. Θωμόπουλο και άλλοτε με μικρότερα ρόλους, μεταξύ άλλων, στο “Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο” (1959), στο “Νόμος 4000″ (1962), στο “Γάμος αλά ελληνικά” (1964), στο “Δεσποινίς διευθυντής” (1964), στο “Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα” (1965), στο “Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;” (1971) και πολλά άλλα.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ασχολήθηκε με την ποίηση, εγκαταλείποντας σταδιακά τον κινηματογράφο. Τα ποιήματα της είναι γνωστά για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό χαρακτήρα τους καθώς και τις αναρχικές ιδέες που πρόβαλε.

Ο πρώην υπουργός Τηλέμαχος Χυτήρης έχει αποκαλέσει την Κατερίνα Γώγου «Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων». Σύχναζε στα Εξάρχεια και τασσόταν υπέρ του αντιεξουσιαστικού χώρου με κάθε τρόπο διαμαρτυρίας. Συνελήφθη πολλές φορές, ανακρίθηκε και εξευτελίστηκε. Στις 18/03/1991, έγραψε ένα γράμμα στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» με τον τίτλο «Ξεχάσατε τον Πετρόπουλο», στο οποίο εξέφραζε την αλληλεγγύη της προς τον αναρχικό Κυριάκο Μαζοκόπο και τον ποιητή Γιάννη Πετρόπουλο που βρίσκονταν στη φυλακή.

Όταν η 17Ν σκότωσε στο Παγκράτι δύο αστυνομικούς, η Γώγου δέχτηκε τα μεσάνυχτα την επίσκεψη δύο αστυνομικών, που έσπασαν την πόρτα του σπιτιού της και την πήραν μαζί τους σαν ύποπτη. Ένας αυτόπτης μάρτυρας είχε καταθέσει ότι είδε μια γυναίκα να φεύγει τρέχοντας από τον τόπο του εγκλήματος και η αστυνομία κατέληξε σε κείνη, χωρίς να έχει αποδείξεις ή να μπορέσει εκ των υστέρων να επιβεβαιώσει οποιεσδήποτε υποψίες. Οι σχέσεις της με τις αστυνομικές αρχές ουδέποτε υπήρξε καλή, το 1986 είχε κάνει μάλιστα και μήνυση στον υπουργό Δημόσιας Τάξης επειδή κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης χτυπήθηκε από αστυνομικούς. «Από τη στιγμή που δεν μας αφήνουν να φτιάξουμε τη ζωή, θα χαλάσουμε αυτό που υπάρχει και θα βγει το καινούργιο μετά» δήλωνε η ίδια.

Η Κατερίνα Γώγου έγραψε πολλά βιβλία όσο ζούσε,τα οποία εκδόθηκαν ακόμα και μετά το θάνατό της:

Τρία κλικ αριστερά, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1978
Ιδιώνυμο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1980
Το ξύλινο παλτό, Εκδόσεις Καστανιώτη 1η έκδοση 1982
Απόντες, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1986
Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1988
Νόστος, Εκδόσεις Λιβάνη, 1η έκδοση 1990
Με λένε Οδύσσεια, Εκδόσεις Καστανιώτη 1η έκδοση 2002
Νόστος, Εκδόσεις Καστανιώτη, Επανέκδοση 2004