Στήριξη στην πράξη, αλλά τα δύσκολα είναι μπροστά μας

12:27 10/8/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

ΠΟΛΛΟΙ ΒΙΑΣΤΗΚΑΝ να σχολιάσουν πως η συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με τον Μπαράκ Ομπάμα θα ήταν μόνο για τη φωτογραφία. Η θερμή στήριξη, όμως, που προσέφερε ο πρόεδρος των ΗΠΑ στην προσπάθεια της χώρας μας να επιβιώσει από μία κρίση που ξεκίνησε ως οικονομική και έχει εξελιχθεί σε πολιτική και -κυρίως- κοινωνική, απέδειξε ότι είχαν άδικο. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως ο έλληνας πρωθυπουργός έγινε δεκτός στον Λευκό Οίκο την ώρα

που το πρόγραμμα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή του.

ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ Βερολίνο να μην αντιλαμβάνεται το μέγεθος των θυσιών του ελληνικού λαού, ωστόσο, φάνηκε ξεκάθαρα πως η Ουάσιγκτον καταλαβαίνει απόλυτα πως η δημοσιονομική προσαρμογή έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Αυτή η «ψήφος εμπιστοσύνης» που έλαβαν η Ελλάδα και ο Αντώνης Σαμαράς, καταδεικνύει ότι ακόμα και τώρα η Ελλάδα μπορεί να διατηρήσει χρήσιμες συμμαχίες, πείθει τον ελληνικό λαό ότι οι θυσίες του πιάνουν τόπο και κυρίως ενισχύει τη διαπραγματευτική μας θέση έναντι των δανειστών.

ΒΕΒΑΙΑ, ΔΕΝ πρέπει κανείς να παραγνωρίσει ότι ο Μπαράκ Ομπάμα δεν μίλησε μόνο ενάντια στην εξοντωτική λιτότητα και την ανάγκη για αναπτυξιακές δράσεις. Ο αμερικανός πρόεδρος επέμεινε στην ανάγκη συνέχισης και ολοκλήρωσης των διαρθρωτικών αλλαγών, που μετά κόπων και βασάνων προωθεί η κυβέρνηση Σαμαρά. Μία κυβέρνηση που πήρε ότι περισσότερο μπορούσε από αυτή την επίσκεψη, που δεν έχει περιθώρια ούτε για θριαμβολογίες ούτε για εφησυχασμό και που έχει μπροστά της τον Γολγοθά του Σεπτεμβρίου.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ πως η καταδίκη της λιτότητας από «πλανητάρχη» έχει φτάσει στ’ αυτιά της Ανγκελα Μέρκελ. Είναι, όμως, επίσης αυτονόητο πως στην παρούσα φάση, η γερμανίδα καγκελάριος ενδιαφέρεται μόνο για τη δύναμη που θα καταγράψει στις εκλογές στις 22 Σεπτεμβρίου και εν συνεχεία θα ασχοληθεί με το ελληνικό ζήτημα. Τι σημαίνει αυτό; Πως δεν πρέπει κανείς να τρέφει αυταπάτες ότι ως δια μαγείας θα αλλάξει κάτι στην πολιτική που ασκείται εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια στη χώρα.

ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ, ΜΑΛΙΣΤΑ, λίγο πιο μπροστά θα τολμούσα να πω ότι το ορόσημο είναι το τέλος του 2013, όπου θα φανεί εάν τελικά ο προϋπολογισμός θα κλείσει με πρωτογενές πλεόνασμα. Τότε θα αποφασιστεί και το τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος. Για να φτάσουμε μέχρι εκεί, όμως, θα πρέπει η ισχνή πλειοψηφία των 153 βουλευτών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να αντέξει ένα πολύ «καυτό» φθινόπωρο.