Τα άλλοτε «brandnames» που δεν άντεξαν στην κρίση

15:13 3/1/2014 - Πηγή: Παρασκηνιο

Το 2013 ήταν μία ακόμη δύσκολη χρονιά για την ελληνική βιομηχανία και το εμπόριο καθώς ένας μεγάλος αριθμός εταιρειών δεν άντεξε υπό την πίεση της ύφεσης και της κατακόρυφης πτώσης της κατανάλωσης. Δεν λείπουν όμως και οι περιπτώσεις εταιρειών που πληρώνουν τις λάθος επιλογές της διοίκησης τους.

Όπως και να έχει η χρονιά που φεύγει αφήνει φτωχότερη την ελληνική επιχειρηματικότητα, καθώς ηχηρά ονόματα που στο παρελθόν έπαιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά ή έγραψαν την δική τους ιστορία στους τομείς που δραστηριοποιούνταν έφυγαν οριστικά ή ελαχιστοποίησαν το ενδεχόμενο επανόδου.

ΑΓΝΟ:

Στην

δεκαετία του ’50 ήταν η πρώτη γαλακτοβιομηχανία που παστερίωσε γάλα στην Βόρεια Ελλάδα. Δεκαετίες αργότερα ήταν ένας από τους τρεις βασικούς παίκτες στην αγορά, ενώ συνέδεσε τον όνομα της, μέσω της διαφήμισης , με την χρυσή εποχή του Άρη στο μπάσκετ. Στα μέσα του ’90 η συνεταιριστική οργάνωση αρχίζει να χάνει κάτι από την αίγλη της, ενώ ταυτόχρονα στο φως βγαίνουν περιπτώσεις παράνομης χρηματοδότησης. Η ΑΤΕ ως βασικός μέτοχος προχωρά στην πώληση της και, ενώ υπήρχε ενδιαφέρον μέσω κοινής καθόδου των πάλαι ποτέ βασικών ανταγωνιστών της (ΦΑΓΕ – ΔΕΛΤΑ), η εταιρεία καταλήγει στην Κολιός Α.Ε. το 2003.

Διεθνής Ασφαλιστική / Evima:

Ο κλάδος των ασφαλειών είναι από αυτούς που έχουν σταθερή παρουσία με εταιρείες του στο άχαρο top10 των «λουκέτων». Είναι χαρακτηριστικό ότι σε σχέση με 20 χρόνια πριν, στην αγορά πλέον δεν υπάρχουν ούτε οι μισές εταιρείες σε λειτουργία.

ΚΑΤΣΕΛΗΣ:

Το άδοξο τέλος δεν μπόρεσε να αποφύγει ούτε η αρτοβιομηχανία Κατσέλης, την οποία, όταν την απέκτησε με περιπετειώδη τρόπο ο όμιλος Δαυίδ από τον Νίκο Κατσέλη, βρισκόταν στην πρώτη θέση της αγοράς.

Μέσα στο φθινόπωρο παίχθηκε και η τελευταία πράξη στην μακρόχρονη ιστορία της εταιρείας καθώς έγινε δεκτή η αίτηση πτώχευσης που είχε κατατεθεί για την Nutriart, την ομπρέλα που είχε δημιουργηθεί και είχε από κάτω της την Κατσέλης, τα άλευρα της Αλλατίνη και τις κατεψυγμένες ζύμες της Πλάζα. Από την συγκεκριμένη κίνηση ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων που προστέθηκαν στην λίστα της ανεργίας ανέρχεται σε περίπου 500 άτομα.

SPRIDER STORES:

H 1η Οκτωβρίου βρίσκει τις πόρτες όσων καταστημάτων Sprider Stores είχαν απομείνει κλειστές. Την προηγούμενη ημέρα η διοίκηση της εταιρείας σε μία κίνηση εντυπωσιασμού είχε ανακοινώσει την αναστολή λειτουργίας των καταστημάτων ως ένα μέτρο πίεσης για περαιτέρω χρηματοδότηση από τις τράπεζες.

DELICA:

Δεν πρόφτασε να γιορτάσει τα σαράντα της χρόνια έχοντας και το δικό της εργοστάσιο. Σαν σήμα το Delica μπορεί να υπάρχει ακόμη, όμως το εργοστάσιο της στην Πάτρα – ένα από τα ελάχιστα που είχαν απομείνει στον Νομό Αχαϊας – που πρωτολειτούργησε το 1984 έκλεισε τον περασμένο Μάιο.

FOKAS:

Τα πρώτα σύννεφα είχαν φανεί τον Νοέμβριο του 2012, τότε που η διοίκηση της Fokas για να προλάβει τα χειρότερα κατέθεσε αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99, η οποία όμως δεν έγινε τελικά δεκτή. Η αλυσίδα που για 77 χρόνια αποτελούσε την Νο1 επιλογή των Θεσσαλονικιών είχε καταφέρει και είχε κερδίσει τα τελευταία χρόνια αξιόλογο μερίδιο αγοράς τόσο στην Αθήνα όσο και στις άλλες πόλεις που είχε επεκταθεί δυναμικά.

ΑΓΑΠΗΤΟΣ:

Ελάχιστα μέτρα μακριά από το επιβλητικό κατάστημα του Φωκά στην Θεσσαλονίκη, ο Αγαπητός Βολογιώργης είχε ξεκινήσει την δική του ιστορία στην Τσιμισκή 53, το 1944. Πριν από ένα μήνα τα τρία εγγόνια του ιδρυτή αναγκάστηκαν να καταθέσουν αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 107 του Πτωχευτικού Κώδικα

ΚΑΠΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ:

Μπορεί το τεράστιο πακέτο Αντινικότ 22 να στέκει ακόμη αγέρωχο στο εργοστάσιο της Θήβας δίπλα στην Εθνική Οδό, όμως ακριβώς από κάτω οι εργασίες έχουν διακοπεί εδώ και αρκετούς μήνες. Η καπνοβιομηχανία Γεωργιάδη καρκινοβατούσε εδώ και πάνω από μία δεκαετία, είχε εναποθέσει τις ελπίδες της στην δημιουργία ενός τσιγάρου με βιοφίλτρο, αντίστοιχου του BF της ΣΕΚΑΠ, που τελικά δεν είχε την αντίστοιχη επιτυχία και η αντίστροφη μέτρηση ήταν προδιαγεγραμμένη.

NEOSET:

Η αλυσίδα αν και λαβωμένη συνεχίζει την δραστηριοποίηση της με ένα εκτεταμένο δίκτυο. Αυτό που λείπει είναι η ψυχή της που δεν είναι άλλο από το εργοστάσιο της Χαλκίδας. Από τα τέλη Φεβρουαρίου οι 130 εργαζόμενοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας καθώς, σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, έχουν να πληρωθούν από τον Σεπτέμβριο του 2012.

JACKSON HALL:

Σίγουρα η απώλεια του, από άποψη μεγέθους και απώλειας θέσεων εργασίας, δεν συγκρίνεται με τις πιο πάνω περιπτώσεις. Αντιπροσωπεύει όμως μία από τις δεκάδες χιλιάδες εταιρείες εστίασης που κλείνουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Η επιλογή του Jackson Hall έγινε καθώς υπήρξε ένα από τα πιο ηχηρά και διαχρονικά ονόματα στον συγκεκριμένο χώρο.

The post Τα άλλοτε «brandnames» που δεν άντεξαν στην κρίση appeared first on Paraskhnio.gr.