Θα το επιτρέψουμε;

17:23 27/1/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ

Η Ελλάδα, ως χώρα, ως έθνος και ο ελληνικός λαός, δέχεται μια πρωτοφανή στην Ιστορία, σε ειρηνική περίοδο, λυσσαλέα επίθεση. ΕΡΩΤΗΣΗ: Οι επιτιθέμενοι είναι το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, είναι οι δανειστές-τοκογλύφοι, είναι η γερμανική Ευρώπη, είναι η αμερικανοκρατούμενη Δύση, είναι γενικά οικονομικά, πολιτικά και ενεργειακά συμφέροντα, που υπαγορεύουν μια πολιτική εξόντωσης της Ελλάδας και του ελληνικού λαού; Κάποτε θα το μάθουμε,

αλλά πιθανόν τότε να είναι πολύ αργά.
Ωστόσο, μπορούμε να κάνουμε κάποιες επισημάνσεις. Η Ελλάδα, κατά γενική ομολογία ειδικών επιστημόνων και αναλυτών, κατέχει μια κομβική, κυρίαρχη θέση στον διεθνή γεωπολιτικό και ενεργειακό χάρτη. Είναι η γέφυρα που ενώνει τη Δύση με το ενεργειακό κέντρο του κόσμου, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Μάλιστα, οι εξελίξεις στη Βόρεια Αφρική, η «απρόβλεπτη» συμπεριφορά της Τουρκίας και ειδικά η αντιδυτική κατεύθυνση που παίρνει η λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» ενισχύουν έτι περαιτέρω τη γεωστρατηγική αξία της Ελλάδας. Και έτσι δικαιολογείται η ολιστική επίθεση σε βάρος της Ελλάδος, διότι: Η Ελλάδα, ως γέφυρα ενεργειακών, πολιτικών, εθνο-θρησκευτικών, πολιτισμικών υποσυστημάτων, δεν θα πρέπει να έχει ισχυρή κρατική υπόσταση και οι πολίτες της δεν θα πρέπει να διαθέτουν συλλογική εθνική συνείδηση, γιατί τότε είναι πολύ πιθανόν μια ισχυρή Ελλάδα να επιχειρήσει να προστατεύσει τα συμφέροντά της. Όμως, προστασία εθνικών συμφερόντων από ένα ισχυρό κράτος που στηρίζεται σε έναν συνειδητοποιημένο λαό σημαίνει εθνική ανεξαρτησία. Τότε, όμως, πιθανόν η «γέφυρα» να μην είναι απόλυτα ελεγχόμενη από τα «απρόσωπα», αλλά πανίσχυρα πολιτικο-οικονομικά κέντρα εξουσίας.
Επιπλέον, μια ισχυρή Ελλάδα, πιθανόν, να έχει τη δυνατότητα να εισάγει την παράμετρο Ρωσία στη γεωπολιτική και ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου, μια προοπτική, που είναι ο χειρότερος εφιάλτης της νεοφιλελεύθερης Δύσης. Άρα, λοιπόν, η Ελλάδα θα πρέπει να είναι μια χώρα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας, μειωμένης κρατικής υπόστασης, η επιβίωσή της να εξαρτάται από τους δανειστές της και ο ελληνικός λαός να χάσει την αυτοεκτίμησή του, την εθνική του μνήμη και να οδηγηθεί είτε στην αδρανοποίηση, είτε στον κυνικό ατομικισμό. Να γίνει η Ελλάδα, δηλαδή, μια χώρα σαν τον Λίβανο, τη Σιέρα Λεόνε ή το Μάλι! Θα το επιτρέψουμε;