Θωμάς Μοσχόπουλος: «Σημασία έχει με ποιους θα δουλέψω…

07:50 20/5/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Τελείωσε τη Δραματική σχολή του Κ.Θ.Β.Ε., αλλά δούλεψε μόνο έξι μήνες ως ηθοποιός, γιατί τον κέρδισε η σκηνοθεσία. Και καλά έκανε! Ο διακεκριμένος και δημιουργικός σκηνοθέτης Θωμάς Μοσχόπουλος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πέντε καλύτερους σκηνοθέτες, που διαθέτει το ελληνικό θέατρο. Όλες οι παραστάσεις που σκηνοθετεί έχουν έμπνευση και τεκμηριωμένη άποψη και ξεχωρίζουν για την υψηλή αισθητική τους, γι’αυτό αποσπούν εγκωμιαστικά σχόλια από τους κριτικούς, ενώ η προσέλευση του κοινού είναι αθρόα

με αποτέλεσμα οι περισσότερες από αυτές να είναι sold out και να συνεχίζονται για δεύτερη χρονιά. Έχει κάνει θαύματα με την Ξένια Καλογεροπούλου στο θέατρο ΜΙΚΡΗ ΠΟΡΤΑ, ανεβάζοντας έργα για το παιδικό κοινό, αληθινά «κοσμήματα» σκηνοθετικά, προετοιμάζοντας έτσι τους «αυριανούς θεατές» του θεάτρου για ενήλικες. Το καλοκαίρι θα συνεργαστεί με το Εθνικό θέατρο, όπου θα σκηνοθετήσει τις «Τραχίνιες» του Σοφοκλή.

Συνέντευξη στο Βασίλη Παπαβασιλείου και στην εφημερίδα «Karfitsa»

Ποια ήταν η σκηνοθετική σου ματιά στο έργο του Ντάριο Φο «Mistero Buffo», που παίζεται στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ;

Στη συγκεκριμένη περίπτωση η σκηνοθεσία σχετίζεται άμεσα με την υποκριτική. Η σκηνοθεσία δίνει ένα τόνο κυρίως στην υποκριτική γραμμή. Η αισθητική ή ο τρόπος με τον οποίο παίζεται κάτι είναι για μένα το θεμέλιο της σκηνοθεσίας. Η συγκεκριμένη παράσταση απαιτεί ένα συγκεκριμένο τρόπο παιξίματος, αλλά δουλέψαμε αντίστροφα. Είχα μεταφράσει τα κείμενα, διάλεξαν από μόνοι τους οι ηθοποιοί τα κομμάτια που ήθελαν να παίξουν και εν συνεχεία τους ζήτησα να δουλέψουν οι ίδιοι τους ρόλους τους, ξεκινώντας από τη γραμμή που ο ίδιος ο Φο βάζει. Δηλαδή, την άδεια σκηνή, την έλλειψη νατουραλιστικού ύφους ή παιξίματος και αυτή την απαίτηση να είναι ο ηθοποιός μόνος του με τα εκφραστικά του μέσα επί σκηνής. Οπότε η σκηνοθεσία ήταν αυτό το πάρε-δώσε με τους ηθοποιούς. Τίποτα άλλο.

Τα σύγχρονα ή τα έργα ρεπερτορίου σε ιντριγκάρουν περισσότερο να σκηνοθετείς;

Όλα, αρκεί να μου λένε κάτι στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και να υπάρχει η κατάλληλη συγκυρία για να μπορούν να ανέβουν. Για μένα έχει σημασία με ποιους θα δουλέψω και όχι τι θα δουλέψω. Είμαι «ανοιχτός» σε όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι στα σύγχρονα έργα είμαι πολύ πιο αυστηρός και απαιτητικός, γιατί ζω σ’αυτή την εποχή κι εγώ. Αντίθετα, ένα κλασικό έργο έχει περάσει το τέστ από μόνο του και πρέπει να με αγγίζει άμεσα και να έχει κάτι να πει για όλους μας.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;

Είμαι «κολλημένος» αυτή την εποχή με το αρχαίο δράμα. Πιστεύω, ότι συμπεριλαμβάνει όλα αυτά που με ενδιαφέρουν στο θέατρο. Είναι η πηγή όλων των υπόλοιπων έργων, τάσεων, πραγμάτων. Από τότε ασχολούμαι επισταμένα με το αρχαίο δράμα. Είναι το πιο γόνιμο, προκλητικό και ενδιαφέρον είδος. Είναι το θέατρο στην πρωταρχική του μορφή.

Το παιδικό θέατρο προετοιμάζει τους «αυριανούς θεατές».

Σαφώς! Ετοιμάζει ,επίσης, τους αυριανούς ηθοποιούς. Θεωρώ, ότι είναι από τα πιο καλά σχολεία για έναν ηθοποιό. Η αμεσότητα που έχει κάποιος ηθοποιός με τα παιδιά, είναι το πιο «σκληρό», αλλά συγχρόνως βασικό κριτήριο που σου δείχνει ότι αυτό που κάνεις έχει σωστή βάση και είναι επικοινωνιακά απλό, άμεσο και ουσιαστικό.

Μίλησέ μου για τη συνεργασία σου με την Ξένια Καλογεροπούλου στη «ΜΙΚΡΗ ΠΟΡΤΑ», που χρόνια τώρα αποτελεί πολιτιστικό φυτώριο για το παιδικό κοινό.

Η «ΜΙΚΡΗ ΠΟΡΤΑ» είναι το σπίτι μου και οι άνθρωποι με τους οποίους δουλεύω εκεί, η οικογένεια μου. Είναι ένας χώρος που έχω διαμορφωθεί μαζί του και προσπαθώ να εξελίξω χρόνια τώρα τις αρχές που έχει θέσει η Ξένια. Νομίζω ότι είμαστε στα πρόθυρα μιας μεγάλης αλλαγής για το θέατρο «ΠΟΡΤΑ», αλλά ακόμη βρισκόμαστε στα σχέδια, γιατί το θέατρο περνάει κρίση, όσον αφορά στον οικονομικό τομέα. Πρέπει να δούμε πως θα συνεχίσουμε, κάνοντας ότι καλύτερο μπορούμε…

Λέμε συχνά για ταλαντούχους ηθοποιούς, ταλαντούχο κοινό υπάρχει;

Υπάρχει «ανοιχτό» και «κλειστό» κοινό. Υπάρχει κοινό που έχει προαποφασίσει τι θέλει να δει και κοινό που θέλει να διευρυνθεί εσωτερικά, άνθρωποι που έχουν περιέργεια. Δε μου λέει κάτι ο θεατής που έχει προδικασμένη αισθητική αντίληψη. Αυτό το θέατρο είναι συντήρηση. Γι’αυτό πάντα το νεανικό κοινό μπορεί να σου δώσει το «σφυγμό» γι’αυτό που κάνεις. Απλώς το επικίνδυνο είναι, ότι όταν μεγαλώνεις μπορείς να «γερνάς» μαζί με το κοινό σου. Στην Ελλάδα έχουμε μια ευκολία να δημιουργούμε μύθους και κατεστημένα. Με το κατεστημένο, όμως, χάνεις την εξέλιξη σου.

Γιατί ο άνθρωπος είναι επιρρεπής στην ευκολία και στην ευτέλεια;

Νομίζω, ότι είναι φυσική τάση του ανθρώπου να θέλει ασφάλεια. Η μετακίνηση σε οποιανδήποτε συνθήκη έχει κόστος, φόβο, ρίσκο, τα οποία κάποιος προτιμά να παραμένουν σε αδράνεια από το φόβο για το άγνωστο. Οπότε θα πάει στο σίγουρο, στο γνωστό, στο ασφαλές και αυτό είναι εύκολο τελικά, δεν είναι επίπονο. Από εκεί και πέρα, είμαστε λίγο δέσμιοι οι άνθρωποι του θεάτρου μιας περίεργης νεύρωσης να θέλουμε να αρέσουμε και μόνο. Δεν θέλουμε να επικοινωνήσουμε, να πάμε τον θεατή δύο βήματα παραπέρα και καταλήγουμε «πόρνες» με σκοπό να ικανοποιήσουμε τον πελάτη για να μας πληρώσει. Είναι πολύ εύκολο να πας με τα νερά του κοινού και γι’αυτό πολύ συχνά καθορίζει τις επιλογές, το αν θα αρέσει κάτι ακόμη και αν είναι ακίνδυνο.

Πότε κάποιος είναι σε θέση να απολαύσει την πραγματική τέχνη;

Προτιμώ τον όρο με τέχνη, παρά τέχνη. Τέχνη είναι κάτι φτιαγμένο με τέχνη. Το τι είναι τέχνη ακόμη το ψάχνω. Ο χρόνος το δείχνει πάντα. Ονομάζουμε συνήθως τέχνη την υψηλή τέχνη, κάτι που ήταν όμως δημοφιλές σε μια εποχή, δεν ήταν σε κάποια άλλη. Νομίζω, πάντως, αυτός που είναι σε θέση να απολαύσει την πραγματική τέχνη είναι εκείνος που είναι ”ανοιχτός” στο να του αποκαλυφθούν κάποιοι καινούργιοι κόσμοι που δεν τους περίμενε από πριν, όταν δηλαδή μπορεί να ξαφνιαστεί. Το παιδί είναι πολύ πιο καλός δέκτης αυτού του πράγματος που λέγεται τέχνη, γιατί είναι αυτό που κουβαλάει κάτι αθώο μέσα του.

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;

Τον χειμώνα θα επαναληφθεί στο θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ το «Mistero Buffo», ενώ για το καλοκαίρι ήδη έχω ξεκινήσει πρόβες με το Εθνικό θέατρο, όπου θα ανεβάσω τις «ΤΡΑΧΙΝΙΕΣ».