Δέσπω Διαμαντίδου: Η σπουδαία ηθοποιός, η καριέρα της και ο έρωτας της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ

10:42 13/7/2013 - Πηγή: No Comments

Σαν σήμερα 13 Ιουλίου, το 1916 γεννήθηκε η Δέσπω Διαμαντίδου που υπήρξε εκ των σημαντικότερων Ελληνίδων ηθοποιών της γενιάς της στιγματίζοντας με την διακριτική παρουσία της, το ήθος και το ταλέντο της μια ολόκληρη εποχή.

Γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τη Ρωσία. Αποφοίτησε από τη Γερμανική σχολή και λίγο αργότερα παντρεύτηκε, τον ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη, αποκτώντας και τον μοναχογιό της.

Το 1941 ξεκίνησε την φοίτησή της στο Εθνικό Θέατρο , μαζί με την αχώριστη από τότε φίλη της Μελίνα Μερκούρη.

Η καριέρα της ξεκινά λίγο αργότερα ως μέλος του χορού της Μήδειας του Ευριπίδη.

Ο πρώτος μεγάλος ρόλος έρχεται μέσα από την συνεργασία της με τον Κάρολο Κούν.

Διακρίθηκε επίσης και για το πλούσιο μεταφραστικό της έργο μεταφράζοντας περισσότερα από 120 έργα.

Πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση το 1947 στο φιλμ «Τα παιδιά της Αθήνας».

Έπαιξε σε περισσότερες από 40 ταινίες του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου, κρατώντας χαρακτηριστικούς ρόλους: «Μανταλένα» (1960), «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963), «Στεφανία» (1966) κ.α.

Το 1946 και για 4 χρόνια γίνεται μόνιμη συνεργάτης του εθνικού θεάτρου.

Λίγο αργότερα χωρίζει από τον σύζυγό της και επίσης ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη.

Συνεργάζεται με διάφορούς θιάσους, της Μαίρης Αρώνη, της Μελίνας Μερκούρη, του Κώστα Μουσούρη, ενώ ποτέ δεν αποτολμά να συστήσει δικό της θίασο.

Επανέρχεται στο εθνικό θέατρο το 1954 οπού και παρέμεινε μέχρι το 1963.

Σε αρκετά φιλμ συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη παρά το γεγονός ότι διατηρούσε για αρκετά χρόνια ερωτικό δεσμό με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και χώρισαν λόγω του έρωτα Παπαμιχαήλ-Βουγιουκλάκη, μην ακούγοντας τις συμβουλές της Μερκούρη που επέμενε για τον επερχόμενο έρωτα και τις συμβουλές της να απομακρυνθούν η ίδια και ο Παπαμιχαήλ από την Βουγιουκλάκη.

Το 1960 της δίνεται η ευκαιρία για συμμετοχή σε μια διεθνή παραγωγή, στο «Never on Sunday» του Jules Dassin. Αυτή ήταν η αρχή μιας επιτυχημένης διεθνούς καριέρας.

Ακολούθησαν αρκετές συμμετοχές σε χολιγουντιανές παραγωγές: «Top Kapi» (1964) , «No Mr Johnson» (1965), «Cry in the wind» (1967), «Love & death» (1975), «A dream of passion» (1978) κ.α.

Ολόκληρη την περίοδο της Ελληνικής δικτατορίας ζούσε στις Ηνωμένες πολιτείες.

Μεγαλύτερες στιγμές της εκεί καριέρας της ο κινηματογραφικός «Ειρηνοποίος» με τον Woody Allen και τα θεατρικά «illia Darling» (1967) και «Cabaret» (1972).

Επιστρέφει στην Ελλάδα την δεκαετία του 90’ αποφασίζοντας να απέχει από τα καλλιτεχνικά δρώμενα όντας πλέον αρκετά ηλικιωμένη.

Πραγματοποιεί κάποιες σπάνιες και επιλεκτικές κινηματογραφικές εμφανίσεις, με τελευταία τη συμμετοχή της στο φιλμ «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: ο μπαμπάς μου» δύο χρόνια πριν το θάνατό της στις 18/2/2004.

Η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη.

Από τον Νίκο Μουρατίδη