Η Άννα Ξένου γράφει: «Εδώ ΠΩΛΕΙΤΑΙχνείο…»

10:00 17/11/2012 - Πηγή: No Comments

«Εδώ Πολυτεχνείο…»

«Σας μιλά ο σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων…» Κι αυτή η φωνή έκλεινε μέσα της τη λαχτάρα ολόκληρου του Λαού για Ελευθερία και Δημοκρατία Άνθρωποι με όραμα και αγωνιστική διάθεση, που ένιωθαν πως δεν είχαν τίποτα να χάσουν και τα έδωσαν όλα για τον Αγώνα, χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα.

«Εδώ Μεταπολίτευση…»

Κι ο αγώνας είχε αίσιο αποτέλεσμα. Η Χούντα ηττήθηκε από το βάρος των εγκλημάτων της και από τη συλλογική επιθυμία – ή έτσι πιστέψαμε! Μερικοί νεκροί, αρκετοί βασανισμένοι και η Κύπρος,  ήταν τα θύματα της επταετίας,

όλα όμως ξεχάστηκαν τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, μετά από χρόνια σιωπής και «εξορίας» στο Παρίσι. Μια νέα εποχή ξεκινούσε για τη Χώρα και τους πολίτες της, που επιθυμούσαν να βγουν από το «γύψο» και να περπατήσουν ελεύθεροι στα σοκάκια της Ιστορίας. Λίγα χρόνια αργότερα, πολλές από τις προσδοκίες διαψεύστηκαν και ο Λαός ήταν έτοιμος για μια μεγάλη αλλαγή.

«Εδώ Αλλαγή…»

Αφού «κατακτήσαμε» τη Δημοκρατία, μας φάνηκε λαχταριστό το φρούτο του Σοσιαλισμού. Εξάλλου, το marketing του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν εξαιρετικό και ο ίδιος τόσο πειστικός για τις ιδέες και τα οράματά του που ο Λαός τον ακολούθησε σα διψασμένο κοπάδι και τον στήριξε με ειλικρίνια και ελπίδα.

Τα παιδιά του Πολυτεχνείου, που είχαν ήδη μεγαλώσει αρκετά, στάθηκαν δίπλα του για τον βοηθήσουν να υλοποιήσει το όραμά του, για Αλλαγή και ευημερία μακρία από Ευρωπαϊκές και άλλες εξαρτήσεις. Το 1973 δεν το γνώριζαν, το 1981 όμως κατάλαβαν πως ήταν η ώρα της εξαργύρωσης των αγώνων.

Δε χρειάστηκαν πολλά. Πύρινα συνθήματα, λίγο χρήμα στο Λαό, νόμοι που εξασφάλιζαν την αναγνώριση των αγωνιστών και συγκέντρωναν ψηφοφόρους από τη δεξαμενή της Αριστεράς για…εδραίωση της Αλλαγής.

Και πάλι όμως, ο αχάριστος Λαός δεν έμεινε ευχαριστημένος. Λίγο ο περίεργος πλουτισμός ορισμένων, λίγο τα απροκάλυπτα ρουσφέτια, λίγο τα σκάνδαλα που άρχισαν να ξεσπούν, λίγο οι λεγόμενοι «πρασινοφρουροί» που έγιναν καθεστώς…φτάσαμε στο «βρώμικο ΄89″.

Το πολιτικό σύστημα επεδίωκε πλέον την …Απαλλαγή.

«Εδώ Απαλλαγή…»

Ηταν η ώρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να κυβερνήσει. Εξάλλου, όπως νιώθαμε, του το χρωστούσε η Ιστορία. Ηταν η εποχή των νέων μαθηματικών. Τότε μάθαμε ότι στις αυξήσεις στους μισθούς, 0+0 = 14%. Τότε μάθαμε ότι οι Έλληνες διαθέτουμε μνήμη χρυσόψαρου. Τότε είδαμε, εν μια νυκτί, να ξεπωλούνται κερδοφόρες επιχειρήσεις, να γίνονται συμβάσεις μεγάλων έργων με φίλους και γνωστούς. Δε μας ένοιαξε όμως το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Η κόκκινη γραμμή μας ήταν το όνομα των Σκοπίων. Βοήθησε και ο Αντώνης Σαμαράς και μετά από τρία χρόνια «απαλλαγής» επιστρέψαμε στα σίγουρα.

«Εδώ Εκσυγχρονισμός…»

Η ευθραυστη υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου έδωσε ρόλο σε ανθρώπους που η Ιστορία θα τους έκλεινε την πόρτα κατάμουτρα. Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί ανέλαβαν να οδηγήσουν τη Χώρα στο νέο ευρωπαϊκό δρόμο της. Τα παιδιά του Πολυτεχνείου εί